Powiat lubliniecki

Kreis Lublinitz

powiat ziemski
1743–1926
Państwo	Prusy
Prowincja	Górny Śląsk
Rejencja	opolska
Siedziba	Lubliniec (1743–1922), Dobrodzień (1922–1926)
Data powstania	1743
Data likwidacji	1 stycznia 1927
Zarządzający	Otto Ulitzka (ostatni)
Powierzchnia	1.010,45 km²
Populacja (1910) • liczba ludności	50.388
Położenie na mapie
Multimedia w Wikimedia Commons

Powiat Lublinitz (niem. Kreis Lublinitz, pol. powiat lubliniecki) – niemiecki powiat istniejący w latach 1743–1926 na terenie Śląska. Siedzibą powiatu był Lubliniec.

Powiat Lublinitz powstał wraz z reformą administracyjną Prus w 1743 roku. Początkowo powiat Lublinitz należał do okręgu wrocławskiego. Po podziale prowincji Śląsk w 1816 roku powiat włączono do rejencji opolskiej.

W 1910 roku powiat obejmował 132 gminy o powierzchni 1.010,45 km² zamieszkanych przez 50.388 osób^[1].

W 1922 roku większa część powiatu przeszła w ręce polskie, gdzie utworzono powiat lubliniecki w województwie śląskim. Powiat Lublinitz w szczątkowej formie z siedzibą w Guttentag (Dobrodzieniu) przetrwał w Niemczech do końca 1926 roku. 1 stycznia 1927 z jego terytorium utowrzono nowy Powiat Guttentag z siedzibą w Dobrodzieniu, do którego włączono także części powiatów Groß Strehlitz (Strzelce Opolskie) i Rosenberg O.S. (Olesno)^[2].

Podczas okupacji Polski, Niemcy przejęli w 1939 roku polski powiat lubliniecki, włączając go – jako Landkreis Lublinitz – do rejencji katowickiej w prowincji Śląsk, od 20 listopada 1939 w rejencji opolskiej. W 1941 roku powiat Lublinitz powiększono o zniesiony powiat Guttentag, po czym nazwę powiatu zmieniono 31 maja 1941 z Lublinitz na Loben.

 Osobny artykuł: Powiat Loben.