| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 września 1963 |
| Zawód, zajęcie |
politolog, nauczyciel akademicki, urzędnik |
| Doktor habilitowany nauk społecznych | |
| Specjalność: historia najnowsza, współczesne stosunki międzynarodowe | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
25 września 1997 – historia |
| Habilitacja |
21 marca 2014 – nauki o polityce |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Łódzki |
Przemysław Piotr Żurawski vel Grajewski (ur. 10 września 1963 w Łodzi) – polski politolog i nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk społecznych, profesor uczelni na Uniwersytecie Łódzkim.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwent Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego[1] (1987)[2]. Stopień doktora nauk humanistycznych uzyskał na tym samym wydziale w 1997, na podstawie napisanej pod kierunkiem Waldemara Michowicza pracy pt. Stany Zjednoczone wobec problemu kontroli zbrojeń w dobie Komisji Przygotowawczej do Konferencji Rozbrojeniowej 1925–1930. Habilitował się w zakresie nauk o polityce w 2014 w Instytucie Studiów Politycznych PAN, w oparciu o rozprawę zatytułowaną Wschodnia część pola bezpieczeństwa Polski jako przedmiot i podmiot gry międzynarodowej w latach 1991–2012[2]. W pracy naukowej specjalizuje się w zagadnieniach poświęconych historii najnowszej i współczesnym stosunkom międzynarodowym[2].
Zawodowo związany z macierzystą uczelnią, obejmował stanowiska profesora nadzwyczajnego i profesora uczelni na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych[2]. W 1992 pracował w Ministerstwie Obrony Narodowej w Biurze ds. Planowania Polityki Obronnej. W latach 1995–1996 zatrudniony w biurze pełnomocnika rządu ds. integracji europejskiej i pomocy zagranicznej. W latach 2005–2006 był ekspertem frakcji EPP-ED w Parlamencie Europejskim w Brukseli i zajmował się monitorowaniem polityki wschodniej Unii Europejskiej. W 2006 został nauczycielem akademickim na białoruskim Europejskim Uniwersytecie Humanistycznym w Wilnie. W latach 2007–2008 był komentatorem kontraktowym TVP Info w zakresie tematyki międzynarodowej[1][3].
Współpracownik Instytutu Europejskiego w Łodzi, Ośrodka Myśli Politycznej, pracownik badawczy Centrum Europejskiego Natolin[3], a także wykładowca Krajowej Szkoły Administracji Publicznej[4]. W 2014 został członkiem rady programowej Prawa i Sprawiedliwości[5], a w 2015 członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę[6]. Zasiadł również w gabinecie politycznym ministra spraw zagranicznych Witolda Waszczykowskiego[7]. W grudniu 2021 powołany na przewodniczącego Rady ds. Bezpieczeństwa i Obronności działającej w ramach Narodowej Rady Rozwoju[8]. Został też członkiem rady programowej Warsaw Enterprise Institute[9].
W sierpniu 2023 z rekomendacji posłów Prawa i Sprawiedliwości został powołany przez Sejm w skład Państwowej Komisji do spraw badania wpływów rosyjskich na bezpieczeństwo wewnętrzne Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2007–2022[10]. Odwołany przez Sejm 29 listopada 2023[11].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Syn Józefa Witolda i Anny z domu Morawskiej[12]. Brat bliźniak historyka i nauczyciela akademickiego Radosława Żurawskiego vel Grajewskiego.
Nazwisko Żurawski przyjął jego prapradziad, ukrywający się przed carskimi władzami po upadku powstania styczniowego. W II RP rodzina wróciła do nazwiska Grajewski, pozostawiając jednocześnie używany w okresie zaborów pseudonim i posługując się odtąd nazwiskiem Żurawski vel Grajewski[13].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Sprawa ukraińska na Konferencji Pokojowej w Paryżu w roku 1919. Warszawa: Semper, 1995, s. 128. ISBN 83-85810-88-9.
- Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej – aspekt bałtycki i śródziemnomorski. Łódź: Instytut Europejski, 1998, s. 150.
- Stany Zjednoczone wobec problemu kontroli zbrojeń w dobie Komisji Przygotowawczej do Konferencji Rozbrojeniowej (1925–1930). Warszawa: Semper, 2000, s. 372. ISBN 83-86951-64-8.
- Geopolityka-siła-wola. Rzeczypospolitej zmagania z losem. Kraków: OMP, 2010.
- Polityka Unii Europejskiej wobec Rosji a interesy Polski 1991–2004. Kraków: OMP, 2008, s. 731. ISBN 978-83-60125-43-4.
- Bezpieczeństwo międzynarodowe: wymiar militarny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012.
- Duch pyszny poprzedza upadek. Rozważania o naturze procesu rozpadu unii. Kraków: OMP, 2012.
- Polska polityka wschodnia 1989–2015. Wymiar narodowy i unijny. Kraków: OMP, 2016, s. 376.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Żurawski vel Grajewski Przemysław. ik.org.pl. [dostęp 2015-08-02].
- ↑ a b c d Dr hab. Przemysław Piotr Żurawski vel Grajewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-11-29].
- ↑ a b Przemysław Żurawski vel Grajewski. omp.org.pl. [dostęp 2015-08-02].
- ↑ Dr Przemysław Żurawski vel Grajewski. ksap.gov.pl. [dostęp 2015-08-02].
- ↑ Rada Polityczna Prawa i Sprawiedliwości powołała Radę Programową. pis.org.pl, 15 lutego 2014. [dostęp 2015-08-02].
- ↑ Prezydent powołał Narodową Radę Rozwoju. prezydent.pl, 16 października 2015. [dostęp 2015-10-16].
- ↑ Gabinet Polityczny Ministra. msz.gov.pl. [dostęp 2017-10-01].
- ↑ Rada ds. Bezpieczeństwa i Obronności rozpoczęła prace. prezydent.pl, 15 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-16].
- ↑ Władze. wei.org.pl. [dostęp 2022-08-22].
- ↑ Sejm podjął decyzję. Skład komisji lex Tusk przegłosowany. onet.pl, 30 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-30].
- ↑ Głosowanie nr 50 na 1. posiedzeniu Sejmu. sejm.gov.pl, 29 listopada 2023. [dostęp 2023-11-29].
- ↑ Józef Witold Żurawski vel Grajewski. Łódzka Okręgowa Izba Inżynierów Budownictwa. [dostęp 2015-06-18].
- ↑ Przemysław Żurawski vel Grajewski: „W krwawym polu srebrne ptaszę”. niezalezna.pl, 4 marca 2014. [dostęp 2022-12-22].
