![]() | ||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1961 | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
SC Inzell | |||||||||||||||
Wzrost |
167 cm | |||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | ||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | ||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Regine Mösenlechner (ur. 1 kwietnia 1961 w Inzell) – niemiecka narciarka alpejska reprezentująca też RFN, brązowa medalistka mistrzostw świata.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata wywalczyła 4 stycznia 1975 roku w Garmisch-Partenkirchen, zajmując siódme miejsce w slalomie. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanęła 6 marca 1981 roku w Aspen, kończąc rywalizację w zjeździe na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzieliła na podium Austriaczkę Elisabeth Kirchler i Cindy Nelson z USA. Łącznie osiem razy stawała na podium zawodów pucharowych, odnosząc przy tym jedno zwycięstwo: 2 grudnia 1989 roku w Vail triumfowała w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1978/1979, kiedy zajęła dwunaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Ponadto w sezonie 1987/1988 była trzecia w klasyfikacji supergiganta.
W 1987 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Crans-Montana, gdzie wywalczyła brązowy medal w zjeździe. Wyprzedziły ją tam tylko dwie Szwajcarii: Maria Walliser i Michela Figini. Był to jej jedyny medal wywalczony na międzynarodowej imprezie tej rangi. Była też między innymi piąta w zjeździe na mistrzostwach świata w Bormio oraz w supergigancie podczas mistrzostw świata w Vail cztery lata później. W 1980 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, gdzie nie ukończyła rywalizacji w gigancie i slalomie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Sarajewie zajęła 17. miejsce w supergigancie. Najlepsze wyniki olimpijskie osiągnęła podczas igrzysk w Calgary w 1988 roku, gdzie była siódma w zjeździe i czwarta w supergigancie. W drugiej z tych konkurencji walkę o podium przegrała z Kanadyjką Karen Percy o 0,04 sekundy. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku, zajmując 14. miejsce w supergigancie.
W 1992 roku zakończyła karierę.
Jej mężem jest Armin Bittner.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNF2 | 21 lutego | 1980 | ![]() |
Gigant | 2:41,66 | – | ![]() |
DNF1 | 23 lutego | 1980 | ![]() |
Slalom | 1:25,09 | – | ![]() |
17. | 16 lutego | 1984 | ![]() |
Zjazd | 1:13,36 | +1,80 | ![]() |
7. | 19 lutego | 1988 | ![]() |
Zjazd | 1:25,86 | +1,30 | ![]() |
4. | 22 lutego | 1988 | ![]() |
Supergigant | 1:19,03 | +1,30 | ![]() |
14. | 18 lutego | 1992 | ![]() |
Supergigant | 1:21,22 | +3,63 | ![]() |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
10. | 3 lutego | 1978 | ![]() |
Slalom | 1:24,85 | +2,58 | ![]() |
17. | 4 lutego | 1978 | ![]() |
Gigant | 2:41,15 | +4,98 | ![]() |
DNF2 | 21 lutego | 1980 | ![]() |
Gigant | 2:41,66 | – | ![]() |
DNF1 | 23 lutego | 1980 | ![]() |
Slalom | 1:25,09 | – | ![]() |
5. | 3 lutego | 1985 | ![]() |
Zjazd | 1:26,96 | +1,68 | ![]() |
14. | 4 lutego | 1985 | ![]() |
Kombinacja | 18,72 pkt | +80,05 pkt | ![]() |
3.![]() |
1 lutego | 1987 | ![]() |
Zjazd | 1:43,80 | +1,06 | ![]() |
14. | 3 lutego | 1987 | ![]() |
Supergigant | 1:19,17 | +3,18 | ![]() |
19. | 5 lutego | 1989 | ![]() |
Zjazd | 1:46,50 | +2,60 | ![]() |
5. | 8 lutego | 1989 | ![]() |
Supergigant | 1:19,46 | +0,62 | ![]() |
Puchar Świata
[edytuj | edytuj kod]Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 1974/1975: 39.
- sezon 1977/1978: 28.
- sezon 1978/1979: 12.
- sezon 1979/1980: 15.
- sezon 1980/1981: 21.
- sezon 1981/1982: 69.
- sezon 1982/1983: 79.
- sezon 1983/1984: 35.
- sezon 1984/1985: 31.
- sezon 1985/1986: 20.
- sezon 1986/1987: 17.
- sezon 1987/1988: 15.
- sezon 1988/1989: 14.
- sezon 1989/1990: 18.
- sezon 1990/1991: 57.
- sezon 1991/1992: 46.
Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata
[edytuj | edytuj kod]Aspen – 6 marca 1981 (zjazd) – 2. miejsce
Pfronten – 16 stycznia 1987 (zjazd) – 2. miejsce
Calgary – 8 marca 1987 (zjazd) – 3. miejsce
Leukerbad – 12 grudnia 1987 (supergigant) – 3. miejsce
Aspen – 5 marca 1988 (zjazd) – 2. miejsce
Schladming – 26 listopada 1988 (supergigant) – 3. miejsce
Val d’Isère – 2 grudnia 1988 (zjazd) – 2. miejsce
Vail – 2 grudnia 1989 (supergigant) – 1. miejsce
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-11)]. (ang.).