Rejon ubiński

Убинский район

Rejon
Herb Flaga
Państwo	Rosja
Obwód	nowosybirski
Siedziba	Ubinskoje
Powierzchnia	13 760 km²
Populacja (2010) • liczba ludności	17 300[1]
• gęstość	1,27 os./km²
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego Rejon ubiński
Położenie na mapie Rosji Rejon ubiński
55°18′00,0000″N 79°40′59,8800″E/55,300000 79,683300
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Rejon ubiński (ros Убинский район) – rejon będący jednostką podziału administracyjnego rosyjskiego obwodu nowosybirskiego.

Pierwsze wzmianki o rosyjskiej obecności na ziemiach dzisiejszego rejonu ubińskiego pochodzą z XVII wieku, co sprawia, że są one jednymi z najstarszych w historii eksplorowania Syberii przez Rosję^[2]. Na terenach tych zakładano forty oraz tworzono umocnienia do obrony wschodnich rubieży rosyjskiego państwa^[2]. W 1628 roku największy fort rejonu został spalony przez Tatarów i nigdy już nie podniósł się z upadku, na jego bazie w 1675 roku tworzy się wieś dająca początek przyszłemu Ubinskoje^[2]. Pod koniec XVII wieku przez ziemie te przebiega trakt prowadzący do Tomska, a od 1722 roku do jego ochrony wykorzystywano garnizon złożony z 50 Kozaków^[2]. Od 1753 roku zaczynają tu być osiedlani zesłańcy oraz więźniowie, powoli rozwija się także rolnictwo^[2]. Wkrótce wytyczono też trakt handlowy prowadzący aż do Moskwy^[2]. Od 1790 roku ziemie te podlegają pod rosyjską administrację w Tobolsku, a wraz z utworzeniem tomskiej guberni przechodzą pod jej jurysdykcję^[2]. Bardzo powoli napływała nowa ludność. W centrum administracyjnym regionu, w 1859 roku żyło 691 ludzi, istniała tu także prawosławna cerkiew oraz kaplica^[2]. Impulsem do rozwoju staje się oddanie do użytku w 1896 roku stacji Kolei Transsyberyjskiej^[2]. W czasie rosyjskiej wojny domowej ziemie te zajęte zostają przez wojska Białych, wierne admirałowi Aleksandrowi Kołczakowi, a następnie przechodzą w ręce bolszewików. W 1925 roku w ramach reformy administracyjnej powstaje rejon ubiński. W 1929 roku w stoicy rejonu zamieszkiwało 24 747 osób, w tym 12 640 mężczyzn i 12 107 kobiet^[2]. Podział narodowościowy wśród mieszkańców rejonu w 1931 roku był następujący:

• Rosjanie - 33 421
• Białorusini - 9295
• Ukraińcy - 8132
• Tatarzy - 1025
• Kazachowie - 422
• Polacy - 84
• Łotysze - 45
• Mordwini - 211
• Czuwasze - 23
• Mołdawianie - 42
• Rumuni - 15^[2]

W czasach stalinowskich rejon przeszedł przez politykę forsownej kolektywizacji^[3]. Od 1937 roku administracyjnie należy do obwodu nowosybirskiego.

Rejon ubiński położony jest w północno-wschodniej części obwodu nowosybirskiego^[4]. Odległość od obwodowej stolicy, Nowosybirska wynosi przeszło 200 kilometrów^[5]. Ponad 40% jego obszaru rejonu zajęte jest przez różnego typu zasoby wodne, 30% to tereny leśne, a reszta przeznaczona jest pod osadnictwo ludzie i rolnictwo^[5]. Główne bogactwo naturalne regionu to przede wszystkim lasy^[6]. W 2010 roku gospodarka rejonu ubińskiego warta była ponad 1 miliard rubli^[7]. 82,6% tej liczby wytworzyło rolnictwo oraz handel^[7]. Rolnictwo jest główną gałęzią ubińskiej gospodarki^[8]. W 2011 roku wytworzyło ono towarów o wartości 518,6 milionów rubli^[8]. W 2011 roku zebrano ponad 29 tysięcy ton różnych zbóż, hodowano tu 13 tysięcy sztuk bydła, a liczba wytworzonego mleka wyniosła 15 tysięcy ton^[8]. Gospodarka regionalna związana jest głównie z przetwórstwem drewna oraz produkcją różnego typu ubrań^[9]. W 2011 roku sektor ten wytworzył towarów o wartości 55,3 milionów rubli^[9]. Według danych z 1 stycznia 2012 roku na terenie rejonu ubińskiego działały 293 przedsiębiorstwa zaangażowane w szeroko pojęty handel^[10]. W 2011 roku nowe inwestycje w gospodarkę rejonową pochłonęły łącznie 160,7 milionów rubli^[11]. Władze rejonu inwestują w poprawę infrastruktury mieszkaniowej, wodno-kanalizacyjnej, ciepłowniczej oraz w gazyfikację^[11].

Administracyjnie rejon składa się z 16 osiedli typu wiejskiego (sielsowietów)^[4]. Łączna długość dróg na tym obszarze wynosi 335,7 kilometrów, z czego drogi o utwardzonej nawierzchni to 233,4 kilometrów^[4]. Na terenie rejonu działają łącznie 32 placówki publicznej edukacji, w tym szkoły różnego szczebla^[12]. Opiekę medyczną zapewnia rejonowy szpital oraz 32 przychodnie zdrowotne^[12]. Rejonowy szpital dysponuje łóżkami dla 196 pacjentów^[12]. Swe siedziby ma tu 18 instytucji kulturalnych różnego typu, rejonowy dom kultury, 14 wiejskich domów kultury, rejonowa biblioteka z 18 wiejskimi oddziałami, muzeum oraz klub sportowo-rekreacyjny^[12]. Według statystyk federalnych liczba ludności w 2010 roku wyniosła 17 300 ludzi^[1]. Jest to spadek w porównaniu z latami dziewięćdziesiątymi XX wieku, gdyż w 1998 roku obszar ten zamieszkiwało 20 400 osób^[3]. Lokalne statystyki z 2011 roku wskazują, że populacja spadła do liczby 16 997 dusz^[13]. Rosjanie stanowią 91% mieszkańców, pozostałe narodowości to m.in. Tatarzy, Niemcy i Ukraińcy^[3]. Przeciętna miesięczna pensja wyniosła w 2011 roku 7063 rubli, a 31% populacji korzysta z pomocy opieki społecznej^[13]. W rolnictwie zatrudnionych jest około 15% wszystkich zarejestrowanych na terenie obwodu mieszkańców^[4].

Część rejonu zajmuje Rezerwat Wasiugański^[14].

• Obwód nowosybirski