Rejon ordyński

Rejon ordyński

Ордынский район

Rejon
Herb Flaga
Państwo	Rosja
Obwód	nowosybirski
Siedziba	Ordynskoje
Powierzchnia	4 389 km²
Populacja (2010) • liczba ludności	39 100[1]
• gęstość	8,96 os./km²
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Rejon ordyński (ros Ордынский район) – rejon będący jednostką podziału administracyjnego rosyjskiego obwodu nowosybirskiego.

Pierwsze wzmianki o wsi Ordynskoje i o napływie rosyjskojęzycznej ludności na ziemie dzisiejszego rejonu ordyńskiego pochodzą z 1721 roku^[2]. Od końca XVIII wieku i przez cały wiek XIX na te tereny napływają osadnicy z centralnych i zachodnich guberni Imperium Rosyjskiego^[3]. Administracyjnie ziemie te podlegały pod zarząd guberni tomskiej, a na przełomie XIX i XX wieku wieś Ordynskoje i otaczające ją ziemie uchodziły za najbogatsze w całej guberni^[3]. Ludność zajmowała się głównie rolnictwem i hodowlą zwierząt^[3]. Wytwarzano tu także wozy oraz inne pojazdy i wagony, a także zajmowano się kowalstwem^[4]. W 1917 roku centrum tych ziem liczyło 5 tysięcy mieszkańców, a zabudowa składała się głównie z jednopiętrowych drewnianych domów^[3]. W 1918 roku powstał pierwszy szpital w regionie^[3]. W okresie rosyjskiej wojny domowej ziemie te zajmują początkowa wojska wierne rządowi, na którego czele stał admirał Aleksandr Kołczak, a następnie przechodzą w ręce bolszewików. Władza sowiecka oficjalnie ustanawia rejon ordyński 25 maja 1925 roku^[2]. Jego granice będą w kolejnych dziesięcioleciach, w następstwie następujących reform sowieckiego podziału administracyjnego, wielokrotnie się zmieniać^[4]. Od 1937 roku przynależy oficjalnie do obwodu nowosybirskiego. W 1934 roku zaczyna ukazywać się rejonowa gazeta, a w 1936 roku otwarto rejonową bibliotekę^[3]. W latach trzydziestych XX wieku rejon ordyński przechodzi przez politykę forsownej stalinowskiej kolektywizacji^[5]. W latach pięćdziesiątych rozpoczęto przygotowania do przesiedlenia ludności z Ordynskoje i innych osiedli rejonu, z uwagi na stworzenie Zbiornika Nowosybirskiego^[3]. Ostatecznie proces zalania ziem i transfery ludności został przeprowadzony w 1956 roku, a data ta jest określana jako nowy "rok narodzin" Ordynskoje, a zarazem całego tego obszaru^[3]. Zalanie sporego obszaru rejonu spowodowało utratę wielu pól uprawnych oraz lasów^[4]. W 1986 roku otwarto rejonowe muzeum oraz galerię sztuki^[3].

Rejon ordyński położony jest w południowej części obwodu nowosybirskiego w odległości 105 kilometrów od jego stolicy, Nowosybirska^[6]. Przez jego teren przebiega trasa z Nowosybirska do Pawłodaru. Rejon podzielony jest na dwie części przez Zbiornik Nowosybirski^[2]. Część rejonu dostępna jest latem jedynie przez połączenie promowe, a zimą poprzez drogę wytyczoną na zamarzniętej tafli zbiornika^[7]. W lasach żyją stada łosi^[7], a same tereny są bogate w zasoby wodne, przecina je 16 mniejszych lub większych rzek^[2]. Rejon posiada także zasoby naturalne, głównie gliny i wapienia, ale także tytanitu i cyrkonu^[2]. W gospodarce rejonu ordyńskiego dominuje głównie rolnictwo^[8]. Tereny pod uprawę zajmują 54% całości terytorium rejonu^[6]. Sektor rolniczy pracę znajduje ponad 20% całości zatrudnionych mieszkańców rejonu^[8]. W 2010 roku wartość wyprodukowanych towarów na ziemi ordyńskiej wyniosło 2,3 miliardy rubli^[8]. W tym samym roku zebrano 185 500 ton różnych zbóż, a ważnym elementem sektora rolniczego jest także produkcja mięsa i mleka^[8]. Przemysł regionu skupia się głównie na przetwórstwie produktów żywnościowych, a także obróbce materiałów drzewnych^[9]. Zdecydowanie dominuje przetwórstwo, które stanowi aż 72,2% całości produkcji^[9]. 11,4% skupia przemysł drzewny, a pozostałe 16,4% pozostałe dziedziny^[9]. W 2010 roku w gospodarkę rejonu ordyńskiego zainwestowano łącznie 445,8 milionów rubli^[10]. Łącznie na terenie rejonu działają 43 zakłady przemysłowe różnego typu^[2].

Łączna długość dróg w regionie wynosi 637,5 kilometrów, jednakże jedynie 32% z nich to drogi o utwardzonej nawierzchni^[2]. Działają tu 32 publiczne szkoły różnego szczebla, 40 różnych klubów kulturalnych oraz 29 oddziałów bibliotecznych^[6]. Opiekę zdrowotną zapewniają 2 szpitale rejonowe oraz 9 mniejszych klinik medycznych różnego typu^[6]. Według danych federalnych liczba mieszkańców w 2010 roku wyniosła 39 100^[1]. Nie jest to duży spadek, gdyż w 1998 roku na tym terenie żyło 40 500 ludzi^[6]. W przekroju narodowościowym dominują Rosjanie, którzy stanowią 93% całości populacji^[6]. Pozostałe 7% składa się z Ukraińców, Niemców, Kazachów i reprezentantów innych narodów^[6]. Władze przewidują, że liczba ludności nie będzie drastycznie się zmieniać^[11]. W 2015 roku populacja ma wynieść około 39 800 ludzi, a w 2020 roku ma nieznacznie wzrosnąć do poziomu 41 tysięcy mieszkańców^[11]. Przeciętna średnia pensja na terenie rejonu ordyńskiego w 2009 roku wyniosła 11 101 rubli^[11].

• Obwód nowosybirski