| |||||||||||
| prawozapolowy | |||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||
| Odbijał |
lewą | ||||||||||
| Rzucał |
prawą | ||||||||||
| Debiut |
16 kwietnia 1957 | ||||||||||
| Ostatni występ |
29 września 1968 | ||||||||||
| Statystyki | |||||||||||
| Średnia uderzeń |
0,260 | ||||||||||
| Home runy |
275 | ||||||||||
| Uderzenia |
1325 | ||||||||||
| RBI |
850 | ||||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||||
| |||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||
Roger Eugene Maris (ur. 10 września 1934 w Hibbing, zm. 14 grudnia 1985 w Houston) – amerykański baseballista, który występował na pozycji prawozapolowego w Major League Baseball przez 12 sezonów.
Przebieg kariery
[edytuj | edytuj kod]W 1953 roku podpisał wart 15 000 dolarów kontrakt z Cleveland Indians[1][2]. Początkowo grał w rezerwowych zespołach Indians, między innymi w Indianapolis Indians[2]. W MLB zadebiutował 16 kwietnia 1957. W pierwszym sezonie występów w Cleveland Indians zdobył 14 home runów i zaliczył 51 RBI. W 1958 roku w ramach wymiany trafił do Kansas City Athletics[1]. Rok później po raz pierwszy został wybrany do Meczu Gwiazd MLB[2]. 11 grudnia 1959 brał udział w kolejnej wymianie zawodników pomiędzy klubami Athletics oraz New York Yankees[1].
W sezonie 1960 (pierwszym w Yankees), Maris był najlepszy w lidze w klasyfikacji zdobytych RBI (112) oraz w slugging percentage (0,581)[1]. Po raz drugi wystąpił w All–Star Game i został wybrany MVP American League. 1 października 1961 roku, w ostatnim meczu sezonu, Maris pobił rekord zdobytych home runów (61), ustanowiony w 1927 przez Babe'a Rutha; w tym samym roku został najbardziej wartościowym graczem sezonu po raz drugi z rzędu. W 1961 i 1962 ponownie wybierano go do Meczu Gwiazd[2]. W 1965 roku odniósł kontuzję nadgarstka, która wykluczyła go z większości sezonu. Z New York Yankees dwukrotnie wygrał World Series[2].
8 grudnia 1966 podpisał kontrakt z St. Louis Cardinals[1]. Rok później Cardinals wygrali World Series po raz ósmy w historii klubu. W 1968 zakończył karierę.
Późniejszy okres
[edytuj | edytuj kod]22 lipca 1984 wziął udział w ceremonii zastrzeżenia numeru 9, w którym występował w New York Yankees[2]. Zmarł na ziarnicę 14 grudnia 1985 w wieku 51 lat[2].
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 2× MVP American League | 1960, 1961 | [3] |
| 7× All-Star | 1959², 1960¹, 1960², 1961¹, 1961², 1962¹, 1962² | [4] |
| Gold Glove Award | 1960 | [5] |
| 3× zwycięzca w World Series | 1961, 1962, 1967 | [6] |
| # 9 zastrzeżony przez Yankees | 1984 | [7] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Roger Maris Transcations. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-02]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Roger Maris Biography. rogermaris.com. [dostęp 2012-09-02]. (ang.).
- ↑ Most Valuable Player MVP Awards & Cy Young Awards Winners. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-26]. (ang.).
- ↑ Roger Maris Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-09-07]. (ang.).
- ↑ National League Gold Glove Award Winners. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-25]. (ang.).
- ↑ Baseball-Reference Playoff and World Series Index. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
- ↑ Yankees Retired Numbers. yankees.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Joseph Durso, Roger Maris is Dead at 51, Set Record Home Runs, nytimes.com, 15 grudnia 1985 [dostęp 2013-12-10] (ang.).
