 Bliźniaczy SM U-38 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
7 listopada 1912 |
| Wodowanie |
19 maja 1914 |
 Kaiserliche Marine
| |
| Wejście do służby |
27 września 1914 |
| Los okrętu |
poddany 16 stycznia 1919 roku i zniszczony w Blyth |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
64,7 metry |
| Szerokość |
6,32 metra |
| Zanurzenie testowe |
50 metrów |
| Napęd | |
| 2 silniki Diesla (2x950 KM), 2 silniki elektryczne (2x600 KM), 2 wały | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
powierzchnia: 8790 Mm / 8 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 6 torped, działo 88 mm/105 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe | |
| Załoga |
35 |
SM U-33 – niemiecki okręt podwodny typu U-31 zbudowany w Friedrich Krupp Germaniawerft w Kilonii w latach 1912-1914. Wodowany 19 maja 1914 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 27 września 1914 roku. Służbę rozpoczął w IV Flotylli na Bałtyku. Od sierpnia 1915 roku rozpoczął służbę na Morzu Śródziemnym w Pola flotilla z bazą w Pula. Od marca do 27 listopada 1916 roku jednostka została przydzielona do Constantinople flotilla z bazą w Konstantynopolu, a następnie powrócił do Puli.
Pierwszym dowódcą został Konrad Gansser[a]. 28 marca 1915 okręt usiłował zatrzymać brytyjski prom „Brussels”, lecz jego kapitan Charles Fryatt podjął próbę staranowania okrętu podwodnego, zmuszając go do ucieczki[b]. 2 kwietnia 1915 roku U-33 zatopił pierwszy statek, była to francuska barka pojemności 399 BRT. 4 kwietnia na liście zwycięstw U-33 znalazł się kolejny statek – rosyjski żaglowiec „Hermes”. 30 marca 1916 roku U-33 zaatakował rosyjski statek szpitalny „Portugal”, który był chroniony konwencją haską. W wyniku zatopienia statku zginęło 115 członków załogi oraz pracowników Czerwonego Krzyża.
1 kwietnia 1917 roku Konrad Gansser został zastąpiony przez kapitana Gustawa Siessa[1] Siess był dowódcą U-33 do końca wojny. Pierwszym zatopionym statkiem pod dowództwem Siessa był brytyjski transportowiec przewożący wojsko SS „Cameronia” o wyporności 10 963 BRT. 15 kwietnia 1917 roku 150 mil na wschód od Malty, SS „Cameronia” został storpedowany przez U-33. W wyniku ataku statek zatonął, zginęło około 210 żołnierzy[2]. 16 kwietnia 1917 roku U-33 zatopił francuski parowy statek pasażerski SS „Sontay” o pojemności 7247 BRT. Zginęło 49 osób[3].
10 marca 1918 roku załoga SM U-33 zatopiła cztery statki na północny wschód od Port Said. Brytyjskie – parowiec SS Saint Dimitrios (3359 BRT), parowiec SS Yochow (2127 BRT), tankowiec SS Samoset pojemności 5251 BRT oraz grecki parowiec Antonios M. Theophilatos pojemności 2282 BRT.
Załoga okrętu poddała się 16 stycznia 1919 roku. Okręt został przetransportowany do Blyth i zniszczony na przełomie 1919 i 1920 roku.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Konrad Gansser (1882-1937) był pierwszym dowódcą SM U-8. Pod jego dowództwem załoga U-33 zatopiła 49 statków.
- ↑ Kapitan promu „Brussels” Charles Fryatt został nagrodzony przez Admiralicję, lecz rok później jego jednostka została zdobyta przez niemieckie niszczyciele SMS G 101 i SMS G 102, a on sam został skazany na śmierć i 26 lipca 1916 stracony pod zarzutem naruszenia prawa wojennego przez atakowanie okrętu cywilną jednostką, co uznano za mord sądowy. Krzysztof Kubiak, Przeciwko Zeebrugge i Ostendzie. Część 2. „Morze, Statki i Okręty” nr 7-8/2011, s.76
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gustav Sieß (1883-1970) – niemiecki kapitan, dowódca okrętów podwodnych SM U-73, SM U-65 oraz SM U-33, 24 kwietnia 1918 roku został odznaczony Pour le Mérite.
- ↑ The Lusitania Resource - SS Cameronia
- ↑ SS Sontay (I) (+1917) - Wreck Site
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 97-98. ISBN 1-85367-623-3.
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 26. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 176. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
