| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Projekt |
werk 224 |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
9 listopada 1914 |
| Wodowanie |
23 marca 1915 |
 Kaiserliche Marine
| |
| Nazwa |
SM UB-15 |
| Wejście do służby |
11 kwietnia 1915 |
| Wycofanie ze służby |
18 czerwca 1915 |
 K.u.K. Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
SM U-11 |
| Wejście do służby |
18 czerwca 1915 |
| Wycofanie ze służby |
czerwiec 1915 |
| Los okrętu |
przekazany Włochom jako reperacje wojenne w 1918 roku, zezłomowany w Puli 1919[a] |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
28,1 metra |
| Szerokość |
3,2 metra |
| Zanurzenie |
3 metry |
| Zanurzenie testowe |
50 metrów |
| Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
| Napęd | |
| 1 silnik Diesla (60 KM), silnik elektryczny (120 KM) 1 wał napędowy, 1 śruba | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
1650 Mm @ 5 węzłów (pow.) |
| Uzbrojenie | |
| 2 torpedy, karabin maszynowy 8 mm; od 1917 armata rewolwerowa | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 x 450 mm (dziób) |
| Załoga |
14 osób |
SM UB-15 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB I zbudowany w stoczni AG Weser w Bremie w latach 1914-1915. Wszedł do służby w Kaiserliche Marine 11 kwietnia 1915 roku. 18 czerwca 1915 roku okręt został przekazany Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine, gdzie dosłużył do chwili przekazania Włochom jako reperacje wojenne w listopadzie 1918 roku.
Budowa
[edytuj | edytuj kod]SM[b] UB-15 należał do typu UB I. Był małym jednokadłubowym okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji; długości 28,1 metrów, wyporności w zanurzeniu 142 tony, zasięgu 1650 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu.
Wymogiem przy projektowaniu tych okrętów była możliwość transportu koleją, dzięki temu część z nich została przetransportowana nad Adriatyk, gdzie operowały z baz austriackich. UB-15 został więc po wybudowaniu rozebrany na części i przewieziony koleją do Puli. Podczas ponownego składania okrętu, 4 czerwca dowództwo jednostki objął Heino von Heimburg – dotychczasowy dowódca U-11, z którego przejął także część załogi. Heino von Heimburg następnie został dowódcą UB-14, UC-22, UB-68 oraz U-35. Pod jego dowództwem okręty te zatopiły 20 statków o łącznej pojemności 44 892 BRT i pięć okrętów. 11 sierpnia 1917 roku został odznaczony Pour le Mérite[1], 14 lub 18 czerwca okręt został przekazany Austro-Węgrom.
Służba
[edytuj | edytuj kod]10 czerwca 1915 roku, podczas pierwszego patrolu po Adriatyku, w pobliżu Porto di Piave Vecchia SM UB-15 zatopił włoski okręt podwodny „Medusa” o wyporności 245 BRT[2][3]. Po przekazaniu okrętu Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine dowództwo nad okrętem objął austriacki kapitan, w czasie dalszej służby U-11 nie zatopił ani jednego statku.
Po podpisaniu rozejmu w Compiegne i zaprzestaniu działań wojennych okręt został przekazany Regia Marina. Został zezłomowany w 1920 roku[4].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Heino von Heimburg. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
- ↑ Stern 2007 ↓, s. 23-38.
- ↑ Ships hit during WWI – Medusa Guðmundur Helgason, Uboat.net
- ↑ Gardiner, s. 343.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 180, 343. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Cecil Stern: The hunter hunted: Submarine versus submarine: encounters from World War I to the present. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2007. ISBN 1-59114-379-9. (ang.).
