| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Zakłady im. Kirowa w Leningradzie |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
4 |
| Historia | |
| Prototypy |
1941 |
| Produkcja |
1941–1942 |
| Egzemplarze |
12 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
4-cylindrowy silnik gaźnikowy T-26, o mocy 90 KM (66 kW) |
| Poj. zb. paliwa |
192 l |
| Pancerz |
do 20 mm |
| Długość |
4,62 m |
| Szerokość |
2,44 m |
| Masa |
12,0 t |
| Moc jedn. |
7,5 KM/t |
| Osiągi | |
| Prędkość |
30 km/h |
| Zasięg pojazdu |
130 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
0,60 m |
| Rowy (szer.) |
2,00 m |
| Ściany (wys.) |
0,75 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1× armata pułkowa wz. 1927 kalibru 76 mm | |
SU-26 (ros. СУ-26; SU-76P, СУ-76П) – radzieckie samobieżne działo polowe opracowane na początku lat 40. XX wieku. Pojazd zbudowany był na podwoziu czołgu lekkiego T-26 a jego uzbrojenie stanowiła umieszczona w obrotowej wieży armata pułkowa wz. 1927 kalibru 76 mm.
Prace nad działami samobieżnymi na podwoziu czołgu T-26 rozpoczęto w połowie lat 30. XX wieku. Opracowane zostały wówczas pojazdy AT-1, SU-1, SU-5 oraz SU-6, jednak żaden z nich nie trafił do seryjnej produkcji. W lecie 1941 roku, wkrótce po niemieckiej napaści na ZSRR do fabryk i zakładów naprawczych z frontu zaczęły przybywać uszkodzone podczas walk czołgi T-26. Ze względu na niewielką przydatność czołgów T-26 w konfrontacji z używanymi przez Niemców czołgami PzKpfw III i PzKpfw IV dostarczane pojazdy przebudowywano m.in. na wozy zabezpieczenia technicznego czy działa samobieżne.
W październiku 1941 roku w leningradzkich zakładach im. Kirowa powstał prototypowy egzemplarz SU-26. Do 1942 roku zbudowanych zostało łącznie dwanaście tych pojazdów.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- СУ-26 \ СУ-76П. Aviarmor. [dostęp 2011-04-02]. (ros.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- SU-26. Armchairgeneral.com. [dostęp 2013-04-17]. (ang.).
