| władca Korei (Koguryŏ) | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data śmierci | |
| Ojciec |
Kogugwŏn |
| Rodzeństwo | |
Sosurim (zm. 384) – 17. władca Koguryŏ, największego z Trzech Królestw Korei. Panował w latach 371–384.
Panowanie
[edytuj | edytuj kod]Został królem (wang) w 371 roku, kiedy jego ojciec, król Kogugwŏn, zginął w czasie najazdu Baekje, broniąc twierdzy w Pjongjangu[1].
Po objęciu tronu, król Sosurim rozpoczął centralizację władzy w Koguryŏ. Upaństwowił ruchy religijne, aby uniknąć podziałów plemiennych. Rozwój scentralizowanego systemu rządowego był możliwy także dzięki polityce pojednania Koguryŏ z jego przeciwnikiem, Baekje[2].
W 372 roku przyjął podróżujących mnichów buddyjskich z chińskiego państewka Qin i kazał zbudować dla nich świątynię, co przyczyniło się do popularyzacji buddyzmu wśród Koreańczyków[3].
Rok 372 miał duże znaczenie w historii Korei nie tylko dla zwolenników buddyzmu, ale także konfucjanizmu i taoizmu. Sosurim założył wówczas konfucjańską instytucję T'aehak (태학, 太學), aby kształcić dzieci urzędników[4]. W 373 ogłosił kodeks prawny yullyŏng (율령, 律令), który rozwinął zinstytucjonalizowany system prawa, w tym kodeks karny i skodyfikowane zwyczaje regionalne[5].
W latach 374–376 wdał się w walki z Baekje na południu, zaś w 378 został zaatakowany przez Kitanów z północnego zachodu[6]. Zmarł w 384 roku i został pochowany prawdopodobnie w lesie nieopodal ówczesnej stolicy, Kungnae[7].
Większość swoich rządów król Sosurim spędził próbując utrzymać spokój w kraju, a także wzmacniając władzę królewską[4]. Chociaż nie był w stanie pomścić śmierci swojego ojca i poprzedniego władcy Koguryŏ, króla Kogugwŏna, odegrał ważną rolę w tworzeniu fundamentów pod podboje jego bratanka, Kwanggaet’o Wielkiego[2]. Kolejnym królem został Kogugyang, młodszy brat Sosurima.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pak Sŏng SuS.S., Yun Nae HyŏnN.H., New history of Korea, Jimoondang, 2005, ISBN 978-89-88095-85-0, OCLC 62589481.
- ↑ a b John Middleton: World Monarchies and Dynasties. Routledge, 2015, s. 505. ISBN 978-1-317-45158-7. (ang.).
- ↑ James Grayson, Korea - A Religious History, Hoboken: Taylor and Francis, 2013, s. 25.
- ↑ a b Kang Jae Un: The land of scholars – two thousand years of Korean Confucianism. Homa & Sekey books, 2006, s. 37. ISBN 978-1-931907-30-9.
- ↑ Koguryŏ, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-05] (ang.).
- ↑ Anne Walthall, James B. Palais, Pre-modern East Asia to 1800, a cultural, social, and political history, Boston: Houghton Mifflin, 2006, ISBN 0-618-13386-0, OCLC 61367794.
- ↑ Kim HunH., Of tombs and posthumous names [online], JoongAng Daily, 9 lipca 2015 (ang.).
