 Widok ze Świstowego Szczytu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty |
Staroleśna Igła, Zadnia Warzęchowa Turnia |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
 49°10′17,8″N 20°09′27,5″E/49,171611 20,157639
| |
Staroleśna Szczerbina (słow. Starolesnianska štrbina, niem. Kastenbergscharte, węg. Szekrényes-csorba) – wąska przełęcz w bocznej grani słowackich Tatr Wysokich. Stanowi najniższy punkt grani pomiędzy Staroleśnym Szczytem a Zadnią Warzęchową Turnią, bliższą z Warzęchowych Turni, należących już do Nowoleśnej Grani.
Od wschodniego wierzchołka Staroleśnego Szczytu, Tajbrowej Turni, wschodnia grań prowadzi przez następujące obiekty:
- Staroleśne Wrótka (Starolesnianska bránka),
- Staroleśna Kopa (Starolesnianska kopa),
- Wyżnia Staroleśna Szczerbina (Vyšná Starolesnianska štrbina),
- Staroleśna Igła (Ihla v Skriniciach),
- Staroleśna Szczerbina.
Wyżnia Staroleśna Szczerbina położona jest na wschód od Staroleśnej Igły, oddzielającej ją od Wyżniej Staroleśnej Szczerbiny. Najprostsza droga na przełęcz prowadzi z Doliny Staroleśnej przez północną ścianę Staroleśnego Szczytu. O wiele trudniejsze są drogi lewą grzędą wspomnianej ściany, wprost żlebem z Doliny Staroleśnej oraz z południowego wschodu, z Doliny Sławkowskiej. Zimą najwygodniejsze jest wejście wprost żlebem z Doliny Staroleśnej.
Pierwsze wejścia (przy przejściu granią):
- letnie: Heinrich Behn, Ernst Dubke i przewodnik Johann Franz senior, 5 sierpnia 1906 r.,
- zimowe: Władysław Krygowski, 13 marca 1928 r.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967, s. 123–125, 253–254.
