 Nowoleśna Szczerbina pośród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
7 sierpnia 1902 |
| Pierwsze wejście |
K. Englisch, J. Hunsdorfer |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
 49°10′16,7″N 20°09′45,3″E/49,171306 20,162583
| |
Nowoleśna Szczerbina (słow. Novolesnianska štrbina) – wąska przełęcz w bocznej grani słowackich Tatr Wysokich odgałęziającej się od grani głównej w wierzchołku Małej Wysokiej. Jest położona w jej fragmencie zwanym Nowoleśną Granią. Oddziela od siebie dwie spośród trzech Nowoleśnych Turni: Zadnią Nowoleśną Turnię na zachodzie i Pośrednią Nowoleśną Turnię na wschodzie[1].
Północne stoki opadają z przełęczy do Doliny Staroleśnej, południowe – do Doliny Sławkowskiej. W kierunku Doliny Staroleśnej z Nowoleśnej Szczerbiny spada głęboki komin. Najdogodniejsza zimowa droga na przełączkę prowadzi granią od Sławkowskiej Przełęczy[2].
Pierwsze wejścia (przy przejściu granią):
- letnie – Karol Englisch i przewodnik Johann Hunsdorfer senior, 7 sierpnia 1902 r.,
- zimowe – Władysław Krygowski, 13 marca 1928 r.[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 390. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ a b Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 71–73.
