Szkoła Aplikacyjna Artylerii i Inżynierów

Szkoła Aplikacyjna Artylerii i Inżynierów – specjalistyczna wyższa szkoła wojskowa, działająca w Warszawie w latach 1809−1812.

Opis

Szkoła została powołana dekretem Fryderyka Augusta z 11 lutego 1809 roku^[1]. Jej pierwszą siedzibą był Arsenał^[1]. Potem przeniosła się do zakupionego od pijarów przez rząd Księstwa Warszawskiego gmachu Collegium Nobilium przy ulicy Miodowej^[1]. Komendantem szkoły został mianowany Mikołaj Rouget^[2].

Szkoła kształciła wysoko kwalifikowanych oficerów^[1]. Przyjmowano do niej młodych mężczyzn: cywilów w wieku 16−24 lat i żołnierzy służby czynnej w wieku do 30 lat^[3]. Liczba słuchaczy była ograniczona do 12^[1]. Jej program nauczania był oparty na programie francuskiej Szkoły Artylerii i Inżynierii w Metzu^[1].

W 1820 roku na bazie zreorganizowanej szkoły utworzono Szkołę Aplikacyjną^[3].

Absolwenci (m.in.)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Lech Królikowski: Szkolnictwo dawnej Warszawy. Warszawa: Muzeum Historyczne m. st. Warszawy, 2008, s. 197. ISBN 978-83-88477-81-2.
↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 836. ISBN 83-01-08836-2.
↑ ^a ^b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 835. ISBN 83-01-08836-2.

[Królikowski-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Lech Królikowski: Szkolnictwo dawnej Warszawy. Warszawa: Muzeum Historyczne m. st. Warszawy, 2008, s. 197. ISBN 978-83-88477-81-2.

[2] Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 836. ISBN 83-01-08836-2.

[Encyklopedia835-3] Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 835. ISBN 83-01-08836-2.

[1]

[2]

[3]