Cienki klient (ang. thin client) – w sieciowych systemach komputerowych jest to prosty komputer o niewiekich możliwościach przetwarzania (niskiej mocy obliczeniowej) zoptymalizowany pod kątem pracy zdalnej, w charakterze klienta, z aplikacjami o architekturze klient-serwer.

Przeciwieństwem cienkiego klienta jest tzw. gruby klient (ang. fat client), na przykład komputer osobisty.

Historycznie cienki klient jest rozwinięciem koncepcji znanych z systemów wielodostępnych, w których praca z komputerem (zazwyczaj komputerem klasy mainframe lub minikomputerem) odbywała się za pośrednictwem terminali.

Początkowo były to terminale liniowe (gdzie funkcję wyjścia pełniła drukarka, nie było nawet ekranu), poprzez terminale tekstowe pełnoekranowe (np. VT100, IBM 3270) po terminale graficzne (np. dla systemu X-Window były to tzw. X-terminale, wykorzystywane do pracy z systemami rodziny UNIX).

Wraz ze wzrostem możliwości (mocy obliczeniowych) i spadkiem cen komponentów (w szczególności – procesorów i pamięci) oraz rozwojem infrastruktury telekomunikacyjnej (powstanie sieci Internet) i oprogramowania, powstały nowe technologie pozwalające na budowę zaawansowanych systemów rozproszonych. Należą do nich protokół HTTP, WWW, język programowania Java i wiele innych. Technologie te stały się bazą do powstania cienkiego klienta – komputera względnie prostego i niedrogiego, o ograniczonym poborze energii, ale na tyle zaawansowanego by mogły na nim działać, na przykład, przeglądarka internetowa lub maszyna wirtualna języka Java, stanowiące platformę do uruchomienia aplikacji klienckiej.

Cechą szczególną cienkiego klienta jest niezależność od obsługiwanej aplikacji serwerowej (jej zmiana nie pociąga za sobą konieczności wymiany oprogramowania klienta). Dodatkowym atutem jest niewielkie zapotrzebowanie na moc przetwarzania^[1].

• centralne zarządzanie oprogramowaniem
• niewielkie wymagania dla urządzeń klienckich
• brak konieczności modyfikacji (rozbudowy) urządzeń klienckich mimo wzrostu wymagań funkcjonalnych aplikacji

• ograniczona funkcjonalność, limitowana stosowanym protokołem
• opóźniona interakcja z użytkownikiem związana z opóźnieniami sieci

Ta sekcja od 2015-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

• przeglądarki internetowe
• Telnet
• NX

Przykładem cienkiego klienta może być korzystanie z witryny WWW z serwisem transakcyjnym banku internetowego. Użytkownik za pomocą przeglądarki internetowej może sprawdzać stan rachunku i wydawać dyspozycje, lecz weryfikacja danych (np. kontrola salda) jest przeprowadzana po stronie serwera.

Jak w podanym przykładzie, cienki klient aplikacji webowej charakteryzuje się bardziej ograniczonym interfejsem użytkownika niż samodzielne programy korzystające ze standardowych elementów środowiska pracy (jak okna, ikony, skróty klawiszowe).

Cienkim klientem może być także mechanizm obsługi aplikacji przez telefon komórkowy lub serwis głosowy.

Cienkim klientem określa się także platformę sprzętową – okrojony komputer bez twardego dysku, małą pamięcią RAM. Parametry sprzętowe pozwalają na uruchamianie aplikacji w trybie terminalowym, na cienkim kliencie uruchamiane są nieliczne aplikacje – niewymagające mocnych zasobów platformy sprzętowej.

Zobacz hasło cienki klient w Wikisłowniku