Walenty Chmiel

Cichy

Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1914 Nieporęt
Data śmierci	25 sierpnia 1952
Zawód, zajęcie	nauczyciel
Stanowisko	zastępca dyrektora ds. nauk Centrum Wyszkolenia Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego
Pracodawca	Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego
Odznaczenia

Walenty Chmiel (ps. Cichy) (ur. 14 lutego 1914 w Nieporęcie, zm. 25 sierpnia 1952 tamże) – polski nauczyciel, działacz komunistyczny, funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

Syn Jana i Marii, urodził się w rodzinie robotniczej, ukończył kolegium nauczycielskie. Należał do Związku Nauczycielstwa Polskiego, był aktywnym członkiem Komunistycznej Partii Polski. Od 1942 związany z Polską Partią Robotniczą, wstąpił do Gwardii Ludowej-Armii Ludowej, był instruktorem szkolenia bojowego w Okręgu nr 3 oraz wykładowcą na kursach podoficerskich Armii Ludowej, od 1944 dowodził oddziałem Armii Ludowej w Legionowie. Po zakończeniu działań wojennych skierowany przez Komitet Warszawski PPR do służby w organach bezpieczeństwa. Pełnił obowiązki naczelnika III Wydziału w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie, a następnie pracownik III Departamentu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, od 15 sierpnia 1947 zastępca kierownika. Od 1 września 1949 skierowany do Centrum Wyszkolenia Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Legionowie, od 1 lipca 1952 zastępca dyrektora ds. nauk^[1]. Zginął tragicznie w wyniku postrzelenia 25 sierpnia 1952. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kw. A2-8-5)^[2].

• Krzyż Grunwaldu II klasy;
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.

• "Warszawa Prawa Podmiejska 1942-1944, Z walk PPR, GL-AL" praca zbiorowa redakcją Benona Dymka, Wyd. MON Warszawa 1973 s. 799