Witold Czachórski

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	29 czerwca 1915 Kijów
Data i miejsce śmierci	18 czerwca 1995 Warszawa
profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo cywilne
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1948 Uniwersytet Warszawski
Profesura	1954
Polska Akademia Nauk
Status	członek rzeczywisty
Doktor honoris causa Uniwersytet Gandawski – 1978 Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej – 1979
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia

Witold Czachórski (ur. 16 czerwca^?/29 czerwca 1915 w Kijowie, zm. 18 czerwca 1995 w Warszawie) – polski prawnik, nauczyciel akademicki, profesor nauk prawnych. Zajmował się głównie prawem cywilnym (np. prawem zobowiązań), lecz zasłynął również dzięki uprawianiu prawa porównawczego. Poza Polską wykładał na Wydziale Prawa Porównawczego w Strasburgu, a przedtem w Luksemburgu.

Był synem Juliana (buchaltera) i Anny Haliny z Lenartowiczów. Wychowywał się w Łucku, gdzie ukończył gimnazjum. Studia prawnicze ukończył na Uniwersytecie Warszawskim, po czym rozpoczął aplikację sędziowską. Jego głównym nauczycielem był Jan Wasilkowski^[1].

W trakcie wojny pracował w sądzie. Po jej zakończeniu został sędzią grodzkim w Gliwicach, a następnie sędzią sądu okręgowego. W 1948 rozpoczął pracę w departamencie ustawodawczym Ministerstwa Sprawiedliwości, gdzie zajmował się unifikacją prawa cywilnego. Ze względu na zaostrzanie sytuacji politycznej porzucił karierę urzędniczą i skupił się na działalności naukowej^[1].

W 1948 obronił doktorat z prawa na Uniwersytecie Warszawskim (na podstawie rozprawy Odpowiedzialność cywilna osób prawnych za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym), a w 1954 został tamże profesorem nadzwyczajnym prawa cywilnego. Od 1962 był profesorem zwyczajnym. W 1971 został członkiem korespondentem, a w 1980 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk^[2]. Zasiadał w prezydium Komitetu Nauk Prawnych PAN – był wiceprzewodniczącym (1963–1978), a następnie przewodniczącym (1978–1980). W latach 1989–1992 wchodził w skład Prezydium PAN^[2]. W 1984 znalazł się w gronie członków reaktywowanego Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

W latach 1973–1978 wiceprzewodniczący, 1978–1984 przewodniczący Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej do Spraw Kadr Naukowych^[3].

Był również członkiem rzeczywistym Międzynarodowej Akademii Prawa Porównawczego w Hadze (od 1978, wiceprzewodniczący od 1984) oraz przewodniczącym Komisji ds. Reformy Prawa Cywilnego przygotowującej nowelizację Kodeksu cywilnego w 1990.

W 1979 Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej przyznał mu tytuł doktora honoris causa^[4]. Został także uhonorowany tym wyróżnieniem przez Uniwersytet w Gandawie (1978).

Pozostawił po sobie wiele książek i podręczników z dziedziny prawa, m.in. Czynności prawne przyczynowe i oderwane w polskim prawie cywilnym, 1952; Zarys prawa zobowiązań, część ogólna, 1952; Własność osobista w świetle Konstytucji PRL, 1956; Zbieg odpowiedzialności cywilnej według kodeksu zobowiązań, 1960; Prawo zobowiązań w zarysie, 1968; Zobowiązania. Zarys wykładu, 1974.

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[5]
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Odznaka tytułu Zasłużony Nauczyciel PRL

• JanJ. Błeszyński JanJ., Profesor Witold Czachórski, Osoba i Dzieło, „Studia Iuridica”, 2016, s. 23–38 [dostęp 2024-04-17] .
• Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 187
• Andrzej Śródka, Uczeni polscy XIX i XX stulecia, tom V: Suplement, Agencja Wydawnicza Aries, Warszawa 2002
• Prof. zw. dr czł. rz Witold Czachórski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-07-08] .