 Wojewódzkie Centrum Telekomunikacyjne i Muzeum Narodowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Poznań |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Ukończenie budowy |
1975 |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°24′34,10″N 16°55′47,21″E/52,409472 16,929781
| |
Wojewódzkie Centrum Telekomunikacyjne – modernistyczny gmach Telekomunikacji Polskiej zlokalizowany przy wschodniej pierzei Alei Marcinkowskiego na pograniczu Starego Miasta i Centrum na osiedlu samorządowym Stare Miasto w Poznaniu, w bezpośrednim sąsiedztwie starego budynku pocztowego i Muzeum Narodowego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Obiekt wzniesiono w technice żelbetowej, w 1975, a projektantem był Zdzisław Piwowarczyk, wspomagany przez Reginę Pawułę-Piwowarczyk. Konstruktorem był Janusz Gunderman. Powodem budowy gmachu była konieczność rozbudowy poczty o nowoczesne przestrzenie potrzebne gwałtownie rozwijającej się w końcu lat 60. XX wieku telekomunikacji. Zlokalizowano tutaj Wojewódzkie Centrum Telekomunikacyjne.
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Odważnym i nieszablonowym rozwiązaniem, zwłaszcza w kontekście starej tkanki architektonicznej śródmieścia, było zastosowanie charakterystycznych kamiennych, poziomych żaluzji na całej elewacji, które z czasem zdjęto, a w początkach XXI wieku (po modernizacji obiektu) – przywrócono, na wyraźne żądanie współautorki rozwiązania, która nie chciała pozostawienia jedynie części tych elementów, co wstępnie zaproponowano. Obecne żaluzje wykonano z wysokiej jakości granitu, w miejsce wcześniejszego, nietrwałego lastriko[1].
Gmach stanowi istotny element panoramy centralnej części Alei Marcinkowskiego, stanowiąc tło i wizualne uzupełnienie dla długiego, horyzontalnego budynku Muzeum Narodowego. Projektant planował także przebudowę głównego wejścia do starego gmachu pocztowego, do czego jednak nie doszło[2].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Detal elewacji -
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Aleksandra Robakowska, Jarosław Trybuś, Od Zamku do Browaru. O architekturze Poznania ostatnich stu lat, wyd. Galeria Miejska Arsenał, Poznań, 2005, s.93, ISBN 83-88947-39-7
- ↑ Piotr Marciniak, Doświadczenia modernizmu. Architektura i urbanistyka Poznania w czasach PRL, Piotr Chojnacki, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2010, s. 141, ISBN 978-83-7503-113-3, OCLC 750779978.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Aleksandra Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 186, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366.
- Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8
