Ten artykuł dotyczy kanadyjskiego hokeisty. Zobacz też: Wojciech Wolski – polski inżynier.

Wojtek Wolski

Wojtek Wolski w barwach Florida Panthers w meczu z Pittsburgh Penguins w Pittsburghu (9 marca 2011)
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1986 Zabrze
Obywatelstwo	polskie, kanadyjskie
Wzrost	190 cm
Pozycja	napastnik (lewoskrzydłowy)
Uchwyt	lewy
Draft	OHL Priority Selection 2002, numer: 3 (1 runda) Brampton Battalion
Draft	NHL 2004, numer: 21 (1 runda) Colorado Avalanche
Multimedia w Wikimedia Commons

Wojtek Wolski, właśc. Wojciech Wolski (ur. 24 lutego 1986 w Zabrzu) – kanadyjski hokeista pochodzenia polskiego, reprezentant Kanady, olimpijczyk.

Występował w kanadyjskich rozgrywkach juniorskich. Po roku w lidze OPJHL, w 2002 został wybrany w drafcie do CHL z numerem 3 przez klub Brampton Battalion. W barwach tej drużyny grał przez cztery sezony w lidze OHL. Ustanowił wówczas trzy rekordy dotyczące: liczby zdobytych goli, asyst oraz punktów.

26 czerwca 2004 został wybrany numerem 21 w pierwszej rundzie draftu NHL i trafił do drużyny Colorado Avalanche. Swój pierwszy mecz w NHL rozegrał 5 października 2005 w wyjazdowym spotkaniu z Toronto Maple Leafs (mieście, w którym dorastał) w hali Maple Leaf Gardens. Pierwszą bramkę strzelił pięć dni później w meczu z inną kanadyjską drużyną, Calgary Flames.

W sezonie 2006/2007 Wojtek Wolski został powołany do Meczu Młodych Gwiazd NHL.

Wolski był zawodnikiem klubu z Denver przez niespełna pięć sezonów (2005-2010). 2 marca 2010 został przekazany do drużyny Phoenix Coyotes, zaś za niego w ramach wymiany do Colorado trafili zawodnicy z Phoenix – Peter Mueller oraz Kevin Porter^[1].

Do transferu doszło, mimo że Wolski był jednym z najbardziej wyróżniających się graczy Colorado w sezonie 2009/2010. Do momentu transferu był również w czołówce klasyfikacji klubowych. W tymże sezonie zanotował w Colorado 47 pkt. w punktacji kanadyjskiej (za 17 goli i 30 asyst) w 62 meczach (otrzymał także 21 minut kar). W statystykach „+,-” uzyskał 15 pkt. W wewnątrzklubowej klasyfikacji był w momencie odejścia drugi pod względem liczby asyst (30), w punktacji kanadyjskiej (47) i strzałów (156) oraz na trzecim miejscu jako snajper (17)^[2].

W sumie w 302 meczach w barwach Colorado (a także wszystkich dotąd występów w NHL) zanotował bilans 193 pkt. w punktacji kanadyjskiej (za 73 gole i 120 asysty), na ławce kar spędził 81 minut. Dodatkowo uzyskał 9 pkt. w fazie play-off (3 gole i 6 asyst) w 15 występach.

W zaledwie 2 dni po przeprowadzeniu transferu do Coyotes, 4 marca 2010, Wolski zadebiutował w nowym klubie, w meczu przeciwko swojej niedawnej drużynie Colorado Avalanche. Zdobył wtedy premierowego gola w barwach Phoenix, który był zarazem zwycięskim trafieniem w tym meczu^[3]. Ponad trzy tygodnie później, 27 marca w kolejnym meczu przeciw Colorado Avalanche, Wolski zdobył ponownie gola^[4]. W sezonie 2010/11 wystąpił w 36 meczach Coyotes, uzyskując 6 goli i 10 asyst.

11 stycznia 2011 został zawodnikiem New York Rangers^[5]. Transfer nastąpił w drodze wymiany za czeskiego zawodnika, Michala Rozsívala, który został przekazany z Nowego Jorku do Phoenix^[6]. Jak przyznał wówczas zawodnik, transfer do Rangers był jego marzeniem^[7]. Do końca fazy zasadniczej sezonu NHL (2010/2011) rozegrał w barwach nowojorskiego klubu 37 meczów, strzelając w nich 6 bramek i zaliczając 13 asyst. W fazie play-off zagrał 5 spotkań (uzyskał w nich 1 gola i 2 asysty).

Na początku sezonu NHL (2011/2012) w listopadzie 2011 przeszedł operację pachwiny, po której nastąpiła rehabilitacja^[8]. Wskutek tego został wyłączony z gry przez większość rundy zasadniczej^[8]. Na początku lutego 2012 został przekazany tymczasowo do klubu farmerskiego, Connecticut Whale (występującego w American Hockey League (AHL)) celem przygotowania kondycyjnego^[9]. W barwach zespołu z Hartford zdążył rozegrać 7 spotkań, w których strzelił 3 gole i uzyskał 2 asysty.

25 lutego 2012 nowojorski klub poinformował, że Wolski został oddany do klubu Florida Panthers^[10] (w zamian za niego z Sunrise przyszedł do NYR obrońca Michael Vernace)^[11]. Do tego czasu w sezonie 2011/12 Wolski wystąpił w barwach Rangers tylko w 9 spotkaniach zaliczając w nich 3 asysty^[12].

Tuż po podpisaniu kontraktu z nowym klubem 25 lutego 2012 wystąpił w pierwszym meczu przeciwko Carolina Hurricanes, zostając w dodatku jego bohaterem, jako że na 1 minutę i 47 sekund przed końcem regulaminowego czasu gry strzelił dla Panthers wyrównującego gola (2:2). Bieg wydarzeń związanych z transferem i wydarzeniami meczowymi były tak niezwyczajne, że oficjalna strona internetowa klubu opisała je w znamienny sposób: „Gdy Wojtek Wolski obudził się w sobotę (25.02.) rano był zawodnikiem New York Rangers. Na koniec dnia został bohaterem Florida Panthers”^[13]. Ostatecznie mecz rozstrzygnęły rzuty karne – Wolski nie wykorzystał swojego najazdu, jednak mimo tego jego drużyna wygrała całe spotkanie 3:2^[14]. Gol zdobyty w premierowym meczu był także 250. punktem Wolskiego na taflach NHL^[15]. 27 marca 2012 po raz kolejny dał swojej drużynie wyjazdowe zwycięstwo 3:2 w meczu z Montréal Canadiens, uzyskał gola w meczu oraz wykorzystał decydujący najazd w serii rzutów karnych (trafił jako jedyny)^[16]. Łącznie w sezonie zasadniczym Wolski wystąpił w 22 spotkaniach, w których zdobył 4 gole i zanotował 5 asyst. W fazie play-off (Florida odpadła w pierwszej rundzie z New Jersey Devils) rozegrał dwa mecze bez zdobyczy punktowej.

11 lipca 2012 podpisał roczny kontrakt z Washington Capitals, opiewający na sumę 600 tys. dolarów^[17]. Był to jego piąty klub NHL w karierze^[18]. 20 stycznia 2013 w meczu inauguracyjnym sezon NHL (2012/2013), opóźniony z powodu lokautu Wolski strzelił gola i zaliczył asystę w swoim pierwszym meczu w barwach stołecznej drużyny, jednak jego zespół uległ Tampa Bay Lightning 3:6^[19].

Po raz ostatni w drużynie wystąpił w sezonie regularnym 11 kwietnia 2013, po czym nie był powoływany do kadry meczowej^[20]. Łącznie zagrał w 27 meczach (odnotował w nich 13 punktów – 4 gole i 9 asyst). Do 2013 w pięciu zespołach rozegrał łącznie 480 meczów, w których uzyskał 284 punkty (107 goli i 177 asyst).

W związku z lokautem w sezonie NHL (2012/2013) na początku października 2012 Wolski zdecydował się na występy w polskim klubie Ciarko PBS Bank KH Sanok^[21][22][23]. 15 października 2012 oficjalnie pojawił się w Sanoku^[24], a 18 października podpisał tymczasowy kontrakt z klubem^[25]. W sanockiej drużynie, a zarazem w polskiej lidze, zadebiutował 19 października^[26]. W czterech pierwszych meczach zdołał uzyskać jedną asystę. W drugiej połowie listopada uczestniczył wraz z drużyną w turnieju III rundy Pucharu Kontynentalnego w sezonie 2012/2013, organizowanym w norweskim mieście Stavanger^[27][28]. Sanoczanie przegrali wszystkie trzy mecze grupowe (z gospodarzami, mistrzem Norwegii Stavanger Oilers 4:7^[29][30], mistrzem Białorusi Mietałłurgiem Żłobin 3:5^[31][32] oraz mistrzem Kazachstanu Bejbarysem Atyrau^[33][34]) i zostali wyeliminowani z rozgrywek. Wolski strzelił w turnieju trzy gole. Pierwszego gola ligowego zdobył 30 listopada w piątym meczu^[35] (była to zarazem setna bramka w sezonie drużyny z Sanoka). Ostatni mecz ligowy rozegrał na wyjeździe 7 grudnia 2012 z Zagłębiem Sosnowiec (wygrany 3:6)^[36] – zdobył w nim gola, a w końcówce którego stoczył bójkę na lodzie z Jakubem Jaskólskim^[37]. Łącznie w sanockiej drużynie rozegrał 12 oficjalnych meczów: 9 PLH i 3 w ramach Pucharu Kontynentalnego. W polskiej lidze uzyskał 10 punktów za 3 gole i siedem asyst, zaś w PK strzelił 3 gole^[38]. Dodatkowo wystąpił w spotkaniu sparingowym z węgierskim klubem Miskolci JJSE, w którym wykorzystał decydujący najazd w serii rzutów karnych i ustalił wynik na 3:4^[39]. Kontrakt Wolskiego z Sanokiem obowiązywał do 15 grudnia 2012^[40] i w tym czasie zawodnik zakończył występy w Sanoku, po czym powrócił do Kanady.

20 maja 2013 został zawodnikiem Torpedo Niżny Nowogród w rozgrywkach KHL^[41][42]. Transfer potwierdził jego agent, Joe Resnick^[43]. Umowa została ustalona na dwa lata^[44]. Wolski prezentował skuteczną formę w letnich meczach przygotowawczych w barwach nowego zespołu. W pierwszych czterech meczach sezonu KHL (2013/2014) zaliczył cztery asysty, a w piątym, rozegranym w Bratysławie ze Slovanem strzelił dwa pierwsze gole w KHL, a jego drużyna wygrała 3:0^[45]. W ósmym meczu zdobył gola i dostał karę meczu za dźganie^[46]. Od początku sezonu grał w drugim ataku drużyny, następnie tymczasowo w trzeciej, a od stycznia 2014 trafił do pierwszej formacji, w której partnerowali mu dwaj Finowie Jarkko Immonen i Sakari Salminen. Wówczas skutecznie prezentował się w styczniu 2014, gdy w 12 meczach zdobył 13 punktów (6 goli i 7 asyst). Łącznie w 54 meczach sezonu zasadniczego uzyskał 38 punktów za 19 goli i 19 asyst. Torpedo awansowało do fazy play-off i odpadło w pierwszej rundzie.

Drugi sezon KHL (2014/2015) Wolski ponownie zaczął w skutecznym rytmie. Został mianowany kapitanem drużyny^[47]. 6 października 2014 ustanowił rekord ligi KHL zdobywając klasyczny hat-trick w czasie 106 sekund (poprawił rekord należący dotychczas do Olega Pietrowa)^{[48][49][50][51]}. 25 stycznia 2015 wystąpił w Meczu Gwiazd KHL, w którym zdobył dwa gole^[52], a ponadto w konkurencjach pozameczowych ustanowił rekord w czasie okrążenia lodowiska (13,178 sek.)^[53][54][55]. W sezonie regularnym ponownie został najlepszym strzelcem drużyny zdobywając 23 gole, zaś w całej ligi był na 14. miejscu (przy czym z powodu kontuzji rozegrał 52 z 60 spotkań). W fazie play-off Torpedo odpadło w pierwszej rundzie.

Wraz z końcem kwietnia 2015 i wygaśnięciem kontraktu Wolski odszedł z klubu^[56].

1 maja 2015 został zawodnikiem rosyjskiego klubu Mietałłurg Magnitogorsk w rozgrywkach KHL, podpisując kontrakt na dwa lata^[57]. W zaprezentowanym oficjalnym zestawieniu rozgrywek KHL Wojtek Wolski został sklasyfikowany na ósmym miejscu w rankingu najlepszych hokeistów pochodzących z Kanady w siedmioletniej historii ligi KHL^[58]. 14 października 2015 został ukarany dyskwalifikacją na pięć meczów za faul na zawodniku Dinamo Ryga^[59]. Podczas sezonu KHL (2015/2016) awansował do pierwszego ataku drużyny, występując w nim wraz z Siergiejem Moziakinem i Janem Kovářem^[60]. Zdobył zwycięskie trafienia w meczach przeciwko zespołem Ak Bars Kazań, dwukrotnie zakończonych wynikiem 1:0: w dniach 21^{[61][62][63][64]} i 31^[65][66][67] stycznia 2016. Z drużyną Magnitki dotarł do finału rozgrywek, gdzie zmierzył się z CSKA Moskwa. W czwartym meczu rozgrywki, zakończonym wynikiem 1:0, zaliczył asystę w zwycięskim golu spotkania, którego zdobył Czech Tomáš Filippi^[68][69]. Ostatecznie Magnitogorsk wygrał rywalizację 4:3, a Wolski został tym samym pierwszym polskim zdobywcą mistrzowskiego trofeum Pucharu Gagarina.

W trakcie sezonu KHL (2016/2017) w dniu 13 października 2016 w 49. minucie meczu Mietałłurga z Barysem Astana doznał poważnej kontuzji po uderzeniu w bandę okalającą lodowiska, po czym został przewieziony do szpitala, gdzie stwierdzono m.in. złamanie siódmego i czwartego kręgu szyjnego, uraz części szyjnej rdzenia kręgowego, wstrząśnienie mózgu^{[70][71][72][73][74]}. Tym samym jego występy zostały wykluczone w tym sezonie^[75][76]. 10 stycznia 2017 przeszedł zabieg operacyjny w związku z odniesioną kontuzją^{[77][78][79][80]}.

W pierwszej połowie 2017 prowadził operację oraz przeszedł operację wszczepienia płytki tytanowej wzmacniającej kręgosłup^[81]. Po ośmiu miesiącach od czasu odniesienia kontuzji, w czerwcu 2017 powrócił do treningu hokejowego na lodzie^[82]. Wówczas podpisał dwuletnią umowę z chińskim klubem Kunlun Red Star, także w lidze KHL^[83][84]. trenerem w tym klubie został Kanadyjczyk Mike Keenan, który wcześniej sprowadził Polaka do Magnitogorska^[85]. 13 sierpnia 2017 w barwach nowego zespołu wystąpił w towarzyskim meczu przeciw poprzedniej drużynie z Magnitogorska w trakcie XXVI Memoriału Iwana Ramazana i został wówczas udekorowany srebrnym medalem mistrzostw Rosji za poprzedni sezon^[86]. Na początku edycji KHL (2017/2018) pauzował z powodu kontuzji, zaś wystąpił w piątym meczu chińskiej drużyny w sezonie, a jednocześnie swoim pierwszym ligowym po kontuzji z 2016 – w tym tymże spotkaniu 1 września 2017 zdobył zwycięskiego gola w meczu przeciw Awtomobilistowi Jekaterynburg na wyjeździe (1:2)^[87][88][89]. Dwa dni później w swoim drugim spotkaniu po kontuzji zaliczył trzy asysty w wyjazdowym meczu z Traktorem Czelabińsk (wygrana 4:5 po najazdach)^[90][91]. W trzecim meczu zdobył gola przeciw Ładzie Togliatti (wygrana 0:2)^[92]. W pierwszej części sezonu Wolski wyróżniał się zdobyczą asyst, w swoim najlepszym okresie jesienią 2017 awansował nawet na piąte miejsce wśród asystentów całej ligi, mając przy tym o kilka meczów rozegranych mniej od pozostałych hokeistów w klasyfikacji. Do 7 grudnia 2017 miał na koncie zdobytych 32 punty za 7 goli i 21 asyst i był najskuteczniejszym zawodnikiem chińskiego zespołu. W składzie drużyny występował w 1 lub 2 ataku wraz z Ołeksijem Ponikarowskim, Gilbertem Brulé, Brandonem DeFazio, Lucasem Lessio i Corym Kane’m.

W trakcie przerwy ligowej 14 grudnia 2017 ogłoszono transfer Wolskiego do Mietałłurga Magnitogorsk, gdzie trafił ponownie w ramach wymiany za Nicholasa Schausa^[93][94][95]. W dniu 19 grudnia 2017 po raz drugi w karierze zadebiutował w barwach Mietałłurga, przywdziewając tym razem numer 17 na koszulce oraz grając znów w pierwszym ataku z Siergiejem Moziakinem i Janem Kovářem^[96]. W play-off wraz z drużyną Mietałłurga dotarł do półfinału Konferencji Wschód, gdzie zostali wyeliminowani przez Ak Bars Kazań, późniejszego mistrza ligi.

W nowym sezonie KHL (2018/2019) pierwszego gola Wolski zdobył 9 września 2018 w czwartym spotkaniu sezonu w meczu przeciw swojej byłej drużynie Kunlun Red Star (3:1)^[97]. 19 październikia 2018 został ogłoszone rozwiązanie kontraktu Wolskiego z klubem^[98][99].

Wkrótce po odejściu z Magnitogorska, pod koniec października 2018 ponownie został zawodnikiem chińskiego klubu Kunlun Red Star, podpisując dwuletni kontrakt^[100]. Po dłuższym okresie absencji wystąpił pod koniec lutego 2019 w dwóch ostatnich meczach sezonu zasadniczego, w których zdobył dwa gole (jego drużyna nie awansowała do fazy play-off)^{[101][102][103]}. W połowie 2019 przedłużył kontrakt o dwa lata^[104].

Przed nowym sezonem KHL (2019/2020) Wolski był wskazywany jako lider drużyny KRS^[105]. W inauguracyjnym spotkaniu tej edycji 3 września 2019 zdobył dwa gole przeciw Saławatowi Jufajew Ufa^[106]. Drugie z tych trafień było golem numer 100 Wolskiego w historii jego występów w KHL^[107]. Ostatni mecz w barwach Kunlun rozegrał 28 listopada 2019^[108]. 3 grudnia 2019 poinformowano o zrzeczeniu się Wolskiego przez klub (tzw. waivers)^[109], a dwa dni potem jego kontrakt został rozwiązany^[110].

W lipcu 2019 Wolski został uznany w zestawieniu przygotowanym przez oficjalną stronę KHL jednym z pięciu najlepszych transferów chińskiego klubu w historii^[111].

Pod koniec grudnia 2019 grał w barwach szwajcarskiego klubu HC Ambrì-Piotta podczas turnieju o Puchar Spenglera 2019 w Davos^[112]. 30 grudnia 2019 jego drużyna w półfinale uległa czeskiemu zespołowi HC Oceláři Trzyniec, a nazajutrz w ostatni dzień roku Wolski został ogłoszony zawodnikiem tego klubu^[113]. W swoim pierwszym spotkaniu w barwach tej drużyny 5 stycznia 2020 zaliczył asystę i zdobył zwycięskiego gola w dogrywce wyjazdowego meczu z HC Energie Karlowe Wary (1:2)^{[114][115][116]}. W swoim drugim meczu w barwach Trzyńca, wygranym na wyjeździe z PSG Zlín 2:4, uzyskał hat trick zdobywając trzy gole^[117].

W sezonie ekstraligi czeskiej 2019/2020 rozegrał dla Trzyńca 13 spotkań, w których strzelił 10 goli i zaliczył 7 asyst, a w zespole grał razem z innym Polakiem, Aronem Chmielewskim. Jego drużyna zajęła drugie miejsce w sezonie zasadniczym, zaś sezon został przedwcześnie zakończony wskutek pandemii COVID-19.

W sezonie 2020/2021 już nie występował w żadnej drużynie, a w grudniu 2020 ogłosił zakończenie kariery zawodniczej w wieku niespełna 35 lat^[118].

W przeszłości pojawiały się spekulacje dotyczące występów Wolskiego zarówno w barwach reprezentacji Kanady, jak i kadry Polski. Przez lata gra w składzie kraju Klonowego Liścia utrudniała zawodnikowi duża konkurencja^[119]. Możliwość reprezentowania Kanady pojawiła się w mediach w trakcie sezonu NHL (2009/2010) w kontekście turnieju zimowych igrzysk olimpijskich w 2010^[120]. Występy w kadrze Polski uniemożliwił przepis wprowadzony przez IIHF, w myśl którego Polskę mogą reprezentować tylko zawodnicy, którzy co najmniej przez dwa lata występowali w barwach jednego z klubów polskiej ekstraligi^[121]. Poza tym przeszkodę stanowiła bariera czasowa, jako że mistrzostwa świata niższych dywizji, w których występowała Polska, odbywają się w czasie kalendarzowym trwania sezonu NHL. Mimo to zawodnik wielokrotnie podkreślał, że czuje się Polakiem i deklarował chęć gry dla Polski^[122].

W sierpniu 2017 w składzie zespołu Kanady brał udział w przedsezonowym turnieju towarzyskim w Soczi^[123]. W październiku 2017 Wolski został powołany do kadry Kanady na turnieju międzynarodowy Karjala Cup w Finlandii w ramach cyklu Euro Hockey Tour edycji 2017/2018, stanowiącego etap przygotowawczy do ZIO 2018^{[124][125][126]}. Podczas kolejnego turnieju z cyklu EHT, o Puchar Pierwszego Kanału w Moskwie Wolski zdobył zwycięskiego gola w meczu przeciw Korei Południowej (4:2)^[127][128]. W styczniu 2018 otrzymał nominację do kadry Kanady na turniej Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018 w Pjongczangu^[129][130]. W pierwszym meczu turnieju w grupie A 15 lutego 2018 zdobył dwa gole w meczu przeciw Szwajcarii (5:1)^[131][132]. W drugim spotkaniu 17 lutego przeciwko Czechom, jako jedyny ze swojej drużyny wykonał skuteczny najazd w pomeczowych rzutach karny, jednak Kanada przegrała mecz 2:3^[133][134]. W trzecim pojedynku grupowym 18 lutego przeciw Korei Południowej (4:0) asystował przy pierwszym golu zespołu autorstwa Christiana Thomasa^[135][136]. Następnie nie punktował zarówno w meczu ćwierćfinałowym 21 lutego przeciw Finlandii, wygranym 1:0^[137][138], jak i półfinałowym 23 lutego przeciw Niemcom, niespodziewanie przegranym 3:4^[139][140]. W rywalizacji o brązowy medal, rozgrywane w dniu swoich 32 urodzin 24 lutego zdobył szóstego gola w wygranym spotkaniu przeciw Czechom (6:4)^[141][142].

Reprezentacyjne

• Brązowy medal zimowych igrzysk olimpijskich: 2018 z Kanadą

Klubowe

• Brązowy medal Canada Winter Games: 2003 z Team Ontario
• Emms Trophy: 2003, 2006 z Brampton Battalion
• Puchar Gagarina – mistrzostwo KHL: 2016 z Mietałłurgiem Magnitogorsk
• Złoty medal mistrzostw Rosji: 2016 z Mietałłurgiem Magnitogorsk
• Srebrny medal mistrzostw Rosji: 2017 z Mietałłurgiem Magnitogorsk

Indywidualne

• OHL 2002/2003:
  • Skład gwiazd pierwszoroczniaków
• OHL i CHL 2003/2004:
  • Pierwszy skład gwiazd OHL
  • Nagroda najbardziej perspektywicznego zawodnika
  • CHL Top Prospects Game^[144][145]
• OHL i CHL 2005/2006:
  • Piąte miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 47 goli^[146]
  • Trzecie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 128 punktów^[147]
  • Trzecie miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 81 asyst
  • Drugi skład gwiazd OHL
  • Red Tilson Trophy – najwybitniejszy zawodnik OHL
  • William Hanley Trophy – najbardziej sportowy zawodnik OHL
  • Canada Post Cup w CHL
• NHL (2006/2007):
  • NHL YoungStars Game
• KHL (2013/2014)^[148]:
  • 12. miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym w ramach ligi: 19 goli^[149]
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym w drużynie Torpedo: 19 goli
  • 16. miejsce w punktacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym w ramach ligi: 38 punktów^[150]
    • Drugie miejsce w punktacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym w drużynie Torpedo: 38 punktów
  • 21. miejsce w klasyfikacji strzelców zwycięskich goli meczowych w sezonie zasadniczym w ramach ligi: 4 gole^[151]
    • Drugie miejsce w klasyfikacji strzelców zwycięskich goli meczowych w sezonie zasadniczym w drużynie Torpedo: 4 gole
  • Trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców goli w przewadze w sezonie zasadniczym w ramach ligi: 8 goli
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców goli w przewadze w sezonie zasadniczym w drużynie Torpedo: 8 goli
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji liczby oddanych strzałów w sezonie zasadniczym w drużynie Torpedo: 142
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji średniego czasu spędzonego na lodzie w meczu wśród napastników w sezonie zasadniczym w drużynie Torpedo: 18 min. 31 sek.
• KHL (2014/2015):
  • Rekord ligi KHL w czasie zdobycia hat-tricka (106 sekund)
  • Udział w Meczu Gwiazd KHL (2 gole) oraz rekord w czasie okrążenia lodowiska (13,178 sek.)
  • 14. miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym w ramach ligi: 23 gole^[152]
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym w drużynie Torpedo: 23 gole^[153]
    • Trzecie miejsce w punktacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym w drużynie Torpedo: 20 asyst
    • Drugie miejsce w punktacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym w drużynie Torpedo: 43 punkty
  • 11 miejsce w klasyfikacji średniego czasu spędzonego na lodzie w meczu wśród napastników w sezonie zasadniczym w ramach ligi: 19 min. 40 sek.
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji średniego czasu spędzonego na lodzie w meczu wśród napastników w sezonie zasadniczym w drużynie Torpedo: 19 min. 40 sek.
• KHL (2015/2016):
  • Piąte miejsce w klasyfikacji +/− w fazie play-off w lidze: +10^[154]
• KHL (2017/2018):
  • Dziesiąte miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 28 asyst (rozegrał 46 z 56 spotkań)^[155]
  • Dziesiąte miejsce w klasyfikacji średniego czasu gry w meczu w sezonie zasadniczym: 19,22 min.^[155]
  • Dwunaste miejsce w klasyfikacji strzelców w fazie play-off: 5 goli w 11 meczach^[156]
  • Trzynaste miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 5 goli w 11 meczach^[157]

W 1988 Wolski wyjechał z Polski wraz z rodzicami Zofią i Wiesławem (ang. Wes) oraz starszym bratem Kordianem^[158]. Decyzję o emigracji podjął ojciec hokeisty, który ukończył na Śląsku technikum górnicze, a potem pracował jako sztygar w KWK Makoszowy^[159]. Przez 18 miesięcy rodzina przebywała tymczasowo w obozie dla uchodźców w Niemczech, a następnie wyjechała w dalszą podróż za Ocean i osiadła w kanadyjskim Toronto (mieszkało tam już rodzeństwo matki Zofii Wolskiej)^[160]. Początkowo Wolski uprawiał piłkę nożną, następnie dzięki bratu, który trenował hokej na lodzie, rozpoczął naukę tego sportu^[161]. Jazdy na łyżwach uczył się na lodowisku w dzielnicy Etobicoke (na początku dysponował łyżwami swojego brata o zbyt dużym dla siebie rozmiarze, do których upychał gazety i zakładał trzy pary skarpet, aby uzyskać jako taki komfort^[162]). Treningi hokeja na lodzie rozpoczął w wieku 7 lat^[163]. Następnie rodzina przeniosła się do Mississauga. Każdego roku Wolski spędza dużo czasu w Toronto, gdzie ma dom rodzinny^[164].

W związku z trudnym do wymówienia imieniem i nazwiskiem hokeisty dla północnoamerykańskich kibiców oraz obserwatorów NHL, skonstruowano w mediach „zastępczą” formę VOY-teck VOHL-skee dla prawidłowego wymawiania godności zawodnika^[2].

W 2010 otrzymał tytuł honorowego kibica Górnika Zabrze^[165], a przy okazji obdarowano go koszulką klubu z numerem 86, z jakim występuje^[166].

Wolski jest spokrewniony z reprezentantem Polski w piłce nożnej, Sebastianem Milą^[167]. Od 2006 do 2007 był związany z kanadyjską aktorką Ashley Leggat^[168]. W 2011 media informowały o znajomości Wolskiego z Martą Krupą, siostrą modelki Joanny^[169][170]. Związał się z Jesse Lammers^[171], z którą ma syna Westona Daniela (ur. 17 stycznia 2015)^[172] i córkę Lennon (ur. 17 marca 2017)^[173].

W listopadzie 2020 w parze z Meagan Duhamel zwyciężył w szóstym sezonie kanadyjskiego programu telewizyjnego pod nazwą Battle of the Blades, w którym w tańcach na lodzie konkurują pary złożone z łyżwiarek figurowych i hokeistów (oboje wygrane przez siebie nagrody, tj. po 50 tys. dolarów, przeznaczyli na cele charytatywne)^{[174][175][176]}.

• Wojtek Wolski w bazie Eliteprospects.com (ang.)
• Wojtek Wolski w bazie The Internet Hockey Database (ang.)
• Wojtek Wolski. ontariohockeyleague.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-23)].– profil na stronie OHL
• Wojtek Wolski – profil na stronie NHL
• Wojtek Wolski – profil na stronie AHL
• Wojtek Wolski – profil na stronie KHL