XXV dynastia – dynastia władców starożytnego Egiptu, wywodzących się z Nubii, rezydujących najpierw w Napacie, potem w Tebach, Memfis i Tanis, władających Egiptem w latach 746–655 p.n.e.
Ich zjednoczone państwo łączące Egipt oraz Kusz tworzyło największy terytorialny zasięg od czasów Nowego Państwa. Władcy dynastii podkreślali jego dualistyczny charakter nosząc korony z podwójnymi ureuszami[1].
Ostatni władcy dynastii zostali wyparci z Egiptu przez najazd asyryjski, który zapoczątkował panowanie XXVI dynastii. Najazdy na północny Kusz spowodowały przeniesienie ich ośrodka władzy do Meroe[1].
Trzeci Okres Przejściowy – XXV dynastia kuszycka (nubijska) | |||||||
Władca | Lata panowania p.n.e. | Nomen | Prenomen | Imię kuszyckie | Żony | Miejsce pochówku | Tereny podległe |
Alara | 780–760 | Alara | Piramida w El-Kurru (Sudan) | Kusz | |||
Kaszta | 760–747 | Kaszta | MaatRe | Pabatma | Piramida w El-Kurru (Sudan) | Kusz | |
Pianchi | 746–715 | Pianchi | Usermaatre, Seneferre, Mencheperre | Pije | Tabiri, Pekereslo, Abale | Piramida w El-Kurru (Sudan) | Kusz i Tebaida |
Szabaka | 715–700 | Szabaka | Neferkare Meriamon | Szabako | Masbet | Piramida w El-Kurru (Sudan) | Kusz, Dolny i Górny Egipt |
Szabataka | 700–690 | Szabataka | Dżedkaure | Szebitku (Szebitko) | Arti, Kalhat | Piramida w El-Kurru (Sudan) | Kusz, Dolny i Górny Egipt |
Taharka | 690–664 | Taharka | Chunefertemre | Taharko | Tekahatamani | Piramida w Nuri (Sudan) | Kusz, Dolny i Górny Egipt |
Tanutamon | 664–655 | Tanutamon | Bakare | Tanutamani | Pijearti, Malagaje | Piramida w El-Kurru (Sudan) | Kusz i Tebaida |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nicolas Grimal: A History of Ancient Egypt. Oxford, UK & Cambridge, USA: Blackwell, 1994. ISBN 0-631-17472-9.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b National Geographic Society: The Kingdoms of Kush. National Geographic Society. [dostęp 2021-12-29]. Cytat: Uraeus (ang.).