| |
| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie |
24 lipca 1905 |
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby |
1906 |
| Wycofanie ze służby |
maj 1909 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
44,9 m |
| Szerokość |
3 m |
| Zanurzenie |
2,8 m |
| Zanurzenie testowe |
30 m |
| Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
| Materiał kadłuba |
stal |
| Napęd | |
| silnik Diesla o mocy 250 KM 1 śruba | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Wyrzutnie torpedowe |
5 × 450 mm |
| Załoga |
15 |
Y (Q37) – francuski eksperymentalny okręt podwodny z początku XX wieku. Został zwodowany 24 lipca 1905 roku w stoczni Arsenal de Toulon i ukończony w roku 1906. Okręt został rozbrojony i skreślony z listy floty w maju 1909 roku.
Projekt i dane taktyczno–techniczne
[edytuj | edytuj kod]„Y” został zaprojektowany przez inż. Émile’a Bertina[1][2]. Na jednostce tej eksperymentalnie użyto do napędu na powierzchni i w zanurzeniu jedynie silnik Diesla[1][2].
„Y” był małym okrętem podwodnym o konstrukcji jednokadłubowej. Długość całkowita wykonanej ze stali jednostki wynosiła 44,9 metra, szerokość 3 metry i zanurzenie 2,8 metra[1][2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 213 ton, a w zanurzeniu 226 ton[2][3][a]. Okręt napędzany był na powierzchni i w zanurzeniu przez silnik Diesla o mocy 250 koni mechanicznych (KM)[1][2]. Jednośrubowy układ napędowy zapewniał prędkość 10 węzłów na powierzchni i 6 węzłów w zanurzeniu[1][2]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 30 metrów[3].
Okręt wyposażony był w dwie wewnętrzne wyrzutnie torped kalibru 450 mm na dziobie jednostki oraz trzy zewnętrzne (jedna na rufie i dwie systemu Drzewieckiego), z łącznym zapasem sześciu torped[1][2][3]. Załoga okrętu składała się z 15 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].
Budowa i przebieg służby
[edytuj | edytuj kod]„Y” zbudowany został w Arsenale w Tulonie[1][2]. Okręt został zwodowany 24 lipca 1905 roku[1][2] i ukończony został w roku 1906[3]. Jednostka otrzymała numer burtowy Q37[2]. Koszt budowy okrętu wyniósł 924 300 franków (36 972 £)[2].
Okręt był używany do prób i eksperymentów i nigdy nie został przyjęty w skład Marine nationale[1][2]. W 1907 roku planowano zamontowanie na okręcie silnika elektrycznego, jednak ostatecznie pomysłu tego nie zrealizowano[1][2]. Okręt został rozbrojony i wycofany ze służby w maju 1909 roku[2][3][b].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: Y submarine (1906). NAVYPEDIA. [dostęp 2016-11-21]. (ang.).
