Zdanie pojedyncze – wypowiedź zawierająca tylko jedno orzeczenie; dzieli się na zdanie rozwinięte i nierozwinięte^[1][2].

Zdanie pojedyncze rozwinięte to takie wypowiedzenie, które oprócz podmiotu i orzeczenia, posiada również określenia w swych strukturach (przydawka, dopełnienie, okolicznik^[3]). Zdanie pojedyncze nierozwinięte to takie wypowiedzenie, które może posiadać tylko orzeczenie i podmiot (orzeczenie jest konieczne, aby wyrażenie nazwać zdaniem)^[1].

Zdanie pojedyncze rozwinięte:

• Mały chłopiec idzie ścieżką prowadzącą do lasu.

Zdanie pojedyncze nierozwinięte:

• Chłopiec idzie.

• Piotr Bąk: Gramatyka języka polskiego – zarys popularny. Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1977. ISBN 83-214-0923-7.
• Zenon Klemensiewicz: Zarys składni polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1953.