Zdzisław Mrożewski

Zdzisław Mrożewski w latach 60.
Data i miejsce urodzenia	21 maja 1909 Włocławek
Data i miejsce śmierci	5 lipca 2002 Warszawa
Zawód	aktor
Lata aktywności	1932–1989
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Zdzisław Mrożewski (ur. 21 maja 1909 we Włocławku, zm. 5 lipca 2002 w Warszawie)^[1] – polski aktor teatralny i filmowy.

W filmie debiutował przed II wojną światową. Najbardziej znany z roli prezydenta Gabriela Narutowicza w filmie Jerzego Kawalerowicza Śmierć prezydenta. Jako aktor teatralny występował w Starym Teatrze i Teatrze Słowackiego w Krakowie oraz w Teatrze Polskim, Teatrze Narodowym i Teatrze Współczesnym w Warszawie, a także w Teatrze Nowym w Łodzi. Wykładał w krakowskiej PWST i warszawskiej Akademii Teatralnej. Od 1932 był członkiem ZASP.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Komunalnym we Włocławku (sektor 21-3-95)^[2].

• 1932 Ułani, ułani, chłopcy malowani
• 1950 Warszawska premiera – hrabia Alfred
• 1954 Niedaleko Warszawy – inżynier Przewłocki
• 1955 Podhale w ogniu – szlachcic Gadra
• 1958 Pożegnania – ojciec Pawła
• 1960 Rok pierwszy – dziedzic Wołoka
• 1960 Rzeczywistość – Wojewoda
• 1961 Drugi człowiek – docent Maczewski
• 1961 Dziś w nocy umrze miasto – profesor
• 1961 Świadectwo urodzenia – doktor Orzechowski "Kropla krwi"
• 1962 Głos z tamtego świata – profesor Choberski, ojciec Urszuli
• 1962 Pevnost na Rýně – generał Gordon
• 1965 Głos ma prokurator – obrońca
• 1967 Westerplatte – pułkownik Wincenty Sobociński
• 1967 Zbrodnia lorda Artura Savile'a – Lord Merton, ojciec Sybilli
• 1967–1968 Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) – pułkownik Kraft (odc. 9 Genialny plan pułkownika Krafta)
• 1969 Czerwone i złote – Jan Nepomucen Pożarski
• 1970 Dzięcioł – mecenas Tylski
• 1970 Wakacje z duchami – profesor
• 1971 Bolesław Śmiały – kanclerz Radosz
• 1971 Egzamin – profesor Uniwersytetu Warszawskiego
• 1971 Epilog norymberski – David Maxwell Fyfe, prokurator brytyjski
• 1973 Chłopcy – Pożarski
• 1973 Wielka miłość Balzaka – Wacław Hański, mąż Eweliny
• 1975 Dzieje grzechu – Pobratyński, ojciec Ewy
• 1975 Noce i dnie – Leon Woynarowski, właściciel Pamiętowa
• 1976 Honor dziecka – generał Honorat Koszel
• 1976 Zofia – Władysław
• 1977 Granica – Walerian Ziembiewicz, ojciec Zenona
• 1977 Sprawa Gorgonowej – prezes Gąsiorowski
• 1977 Śmierć prezydenta – Gabriel Narutowicz
• 1979 Doktor Murek – mecenas Boczarski
• 1980 Polonia Restituta – Arthur Balfour, minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii
• 1980 Natalia
• 1982 Polonia Restituta – Arthur Balfour, minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii
• 1982 Cienie
• 1984 111 dni letargu – więzień, profesor medycyny

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1999)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1988)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1954)^[3]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 stycznia 1955)^[4]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1978)
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony dla Kultury Narodowej” (1989)^[5]

• Nagroda Państwowa III stopnia za rolę Wielikatowa w sztuce A. Ostrowskiego Talenty i Wielbiciele w Państwowym Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie (1952)^[6][7]

• Zdzisław Mrożewski w bazie Filmweb
• Zdzisław Mrożewski w bazie filmpolski.pl
• Zdzisław Mrożewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
• Zdzisław Mrożewski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”