Obraz uzyskany przez Very Large Telescope | |
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia |
11 maja 1850 |
Numer kolejny |
11 |
Charakterystyka orbity (2014-12-09) | |
Przynależność obiektu |
|
Półoś wielka |
2,4525 au |
Mimośród |
0,1000 |
Peryhelium |
2,2072 au |
Aphelium |
2,6978 au |
Okres obiegu wokół Słońca |
3 lata 307 dni 2 godziny |
Średnia prędkość |
18,97 km/s |
Inklinacja |
4,63° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica |
153,33 km |
Masa |
5,13 × 1018 kg |
Średnia gęstość |
2,27 g/cm3 |
Okres obrotu |
13,7204 h |
Albedo |
0,18 |
Jasność absolutna |
6,55m |
Typ spektralny | |
Średnia temperatura powierzchni |
174 K |
(11) Parthenope – planetoida z głównego pasa planetoid.
Odkrycie i nazwa
[edytuj | edytuj kod](11) Parthenope została odkryta 11 maja 1850 roku w Neapolu przez Annibale’a de Gasparisa. Nazwa planetoidy pochodzi od jednej z syren z mitologii greckiej.
Orbita
[edytuj | edytuj kod]Orbita planetoidy (11) Parthenope nachylona jest pod kątem 4,63˚ do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,1. Ciało to krąży w średniej odległości 2,45 au wokół Słońca. Peryhelium orbity znajduje się 2,21 au, a aphelium 2,70 au od Słońca. Na jeden obieg Słońca planetoida ta potrzebuje 3 lata i 307 dni.
Właściwości fizyczne
[edytuj | edytuj kod]Jest to ciało, którego wielkość wynosi 153 km, jest więc to obiekt stosunkowo duży. Albedo (11) Parthenope to 0,18. Jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga 6,55m. Okres obrotu wokół własnej osi określony został na 13 godzin i 43 minuty.
Planetoida ta składa się w znacznej mierze z mieszanki metali: niklu i żelaza z dodatkiem krzemianów magnezu i żelaza.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- (11) Parthenope w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (11) Parthenope w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Diagram orbity (11) Parthenope w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)