1 Pułk Szwoleżerów (PSZ)
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1945 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
p.o. mjr Jerzy Kern |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk |
wojska rozpoznawcze |
| Podległość | |
1 Pułk Szwoleżerów (kadrowy) – oddział rozpoznawczy Polskich Sił Zbrojnych.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]5 lutego 1945 na podstawie rozkazu L.dz.150/Tjn./Org./45 Szefa Sztabu Naczelnego Wodza z dnia 5 lutego 1945 roku w sprawie „Organizacji i formowania I Korpusu” i rozkazu uzupełniającego z dnia 27 lutego 1945[1], przystąpiono do organizacji pułku szwoleżerów (kadrowego), jako rozpoznawczego pułku samochodów pancernych I Korpusu Polskiego. Formowanie pułku rozpoczęto przy Centrum Wyszkolenia Pancernego i Technicznego w Catterick Camp w Wielkiej Brytanii, pod nazwą „Kadra Pułku Szwoleżerów”. Rozkazem Dowódcy Jednostek Wojska w Wielkiej Brytanii gen. bryg. Janusza Głuchowskiego L.dz.1154/tjn/O.P.S./45 z dnia 2 lipca 1945 r. zmieniono nazwę jednostki na 1 pułk szwoleżerów. Obowiązki dowódcy pułku pełnił etatowy zastępca mjr Jerzy Kern. W pułku służyło 23 oficerów i kilkunastu podchorążych. Przyszli szwoleżerowie przybywali z CWPanc. i Techn., z Ośrodka Zapasowego 1 Dywizji Pancernej oraz za pośrednictwem Komendy Uzupełnień żołnierzy Polaków służących uprzednio w armii niemieckiej. Największy stan osobowy 1 pułk szwoleżerów osiągnął w lipcu 1945 wynoszący 318 żołnierzy[2]. Z wykorzystaniem bazy szkoleniowej CWPanc. i Techn. prowadzono szkolenie szwoleżerów. W październiku rozpoczęto demobilizację żołnierzy, część rozpoczęła naukę i studia, 48 zgłosiło się na repatriację do kraju. Z końcem października najbardziej zaawansowanych w szkoleniu przeniesiono do 9 pułku Ułanów Małopolskich w Szkocji, a pułk przewieziono do Melrose. Ostatnim rozkazem pułkowym nr 236/45 z dnia 2 listopada 1945 roku 9 oficerów i 270 szwoleżerów wcielono do pułków 16 Samodzielnej Brygady Pancernej, a kilkunastu pozostałych do innych jednostek. Do 10 listopada 1945 pułk przestał istnieć[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wawer 1992 ↓, s. 134-135, 138.
- ↑ a b Garliński (red.) 1987 ↓, s. 173-175.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1990. ISBN 83-211-1104-1.
- Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918–1945. Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918–1939: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-2043299-2.
- Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914–1947. Rodowody, barwa, broń. Warszawa: TESCO, 1989. ISBN 83-00-02555-3.
- Józef Garliński (red.): Pierwszy Pułk Szwoleżerów Marszałka Józefa Piłsudskiego 1914-1945. Łomianki: wydanie 2(krajowe) LTW, 1987. ISBN 83-88736-96-5.
- Zbigniew Wawer: Organizacja Polskich Wojsk Lądowych w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-08218-9.
