| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Rektor Katolickiego Uniwersytetu Najświętszego Serca w Mediolanie | |
| Okres sprawowania |
1921–1959 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
14 marca 1908 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Agostino Gemelli, pierw. Edoardo Gemelli (ur. 18 stycznia 1878 w Mediolanie, zm. 15 lipca 1959 tamże) – włoski prezbiter, franciszkanin, uczony, lekarz, psycholog, w okresie międzywojennym jeden z przedstawicieli faszyzmu klerykalnego[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Edoardo Gemelli urodził się w zamożnej rodzinie mediolańskiej. W 1902 ukończył studia medyczne, następnie pracował w szpitalu Sant’Ambrogio w Mediolanie. Z początku daleki od wiary, przeżył swoje nawrócenie podczas pełnienia służby wojskowej w tym szpitalu. W 1903 wstąpił do zakonu franciszkańskiego w Rezzato koło Brescii, gdzie zmienił imię na Augustyn (wł. Agostino). Po odbyciu formacji początkowej i złożeniu ślubów wieczystych 14 marca 1908 został wyświęcony na kapłana[2].
W latach 1909–1912 publikował teksty naukowe. Badał możliwości pogodzenia zasad wiary chrześcijańskiej z nowoczesną kulturą. Zajmował się fenomenem cudownego uleczenia w Lourdes. W 1914 założył pismo „Vita e Pensiero” (Życie i myśl), które skupiało środowisko katolickich intelektualistów. Przed I wojną światową prowadził badania w dziedzinie histologii i psychologii w Bonn i Monachium. W czasie I wojny światowej odbył służbę wojskową jako lekarz i kapłan[3].
W 1919 rozpoczął starania w celu założenia katolickiego uniwersytetu. W 1921 rozpoczął działalność Katolicki Uniwersytet Najświętszego Serca w Mediolanie. Gemelli, jako jego rektor, doprowadził do założenia ośmiu nowych wydziałów. Nigdy nie zaprzestał prac badawczych, stale publikując.
W okresie rządów Benita Mussoliniego wyrażał publicznie poparcie dla polityki faszystowskiej[1]. Popierał inwazję Włoch na Etiopię w 1935 roku i wprowadzenie we Włoszech antysemickich ustaw rasowych w 1938 roku[1]. Był uważany za przedstawiciela faszyzmu klerykalnego[1].
Jego największe marzenie o poliklinice spełniło się w 1961, kiedy to w Rzymie, w dwa lata po jego śmierci, został położony kamień węgielny pod budowę polikliniki. Otwarcia dokonano w 1964. Nadano jej imię Gemellego[4]. W niej papież Jan Paweł II wielokrotnie był hospitalizowany i operowany, m.in. 13 maja 1981 po zamachu na Placu św. Piotra w Rzymie[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d John Pollard, ‘Clerical Fascism’: Context, Overview and Conclusion, „Totalitarian Movements and Political Religions”, Vol. 8, No. 2, 2007, s. 433, DOI: 10.1080/14690760701321528 (ang.).
- ↑ Agostino Gemelli [online], www3.unicatt.it [dostęp 2011-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2007-06-26] (wł.).
- ↑ Luigi Cavagna OFM, Padre Luigi Cavagna OFM presenta Agostino Gemelli [online], youtube.com [dostęp 2011-04-17] (wł.).
- ↑ Storia [online], policlinicogemelli.it [dostęp 2011-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-09] (wł.).
- ↑ 30. rocznica zamachu na papieża [online], polskieradio.pl, 13 maja 2011 [dostęp 2011-10-06].
- ISNI: 0000000122794858
- VIAF: 46802170
- LCCN: n79106180
- GND: 11871676X
- NDL: 00832521
- BnF: 12171912s
- SUDOC: 027399176
- SBN: CFIV041279
- NKC: nlk20000085970
- BNE: XX945879
- NTA: 067491561
- CiNii: DA08537754
- Open Library: OL129752A
- PLWABN: 9810656957305606
- NUKAT: n96032818
- J9U: 987007298939205171
- PTBNP: 624936
- CANTIC: a10237550
- NSK: 000555860
- CONOR: 92625251
- BLBNB: 000454109
- LIH: LNB:fq4;=Br
