Akapit

Akapit (łac. a capite, od głowy, od początku) – podstawowy sposób dzielenia łamu na rozpoznawalne wzrokiem mniejsze fragmenty w celu zwiększenia czytelności tekstu. Podstawowa jednostka logiczna dłuższego tekstu, składająca się z jednego lub wielu zdań stanowiących pewną całość treściową (myśl). Zadaniem akapitu jest wyraźne zaznaczenie nowej myśli w bieżącym wątku wypowiedzi.

Czasami jako synonimy akapitu są stosowane terminy ustęp, werset i paragraf, jednak mają one inne znaczenie.

Akapity buduje się poprzez:

1. wcięcie akapitowe – odsunięcie pierwszego wiersza akapitu (tzw. wiersza akapitowego)^[1] od marginesu^[2]. Typowa wielkość wcięcia akapitowego to 1 firet^[3].
2. odstęp międzyakapitowy – zwiększenie odstępu między akapitami za pomocą stosownej opcji w programie do składu lub metodą nieprofesjonalną przez wstawienie pustego wiersza^[4].

Pierwszy wiersz akapitu to wiersz akapitowy, a ostatni to wiersz końcowy^[3].

Przy dzieleniu akapitu między sąsiednimi łamami (lub kolumnami) należy dbać, aby zarówno na początku, jak i na końcu akapitu znajdowały się co najmniej dwa wiersze tekstu. Najczęstszymi błędami pojawiającymi się podczas dzielenia tekstu są:

• szewc – ostatni (jako jedyny) na dole łamu pierwszy wiersz akapitu
• bękart – pierwszy na górze łamu ostatni wiersz akapitu (jako jedyny)
• wdowa – krótki wyraz lub końcówka przeniesionego wyrazu w wierszu końcowym^[5]
• sierotka – wiszący wyraz (najczęściej spójnik lub przyimek).

Zobacz w Wikiźródłach tekst Acapite w Encyklopedii staropolskiej

Zobacz hasło akapit w Wikisłowniku