Biblioteka Narodowa Gwinei (fr. Bibliothèque nationale de Guinée) – biblioteka narodowa znajdująca się w stolicy Gwinei Konakry.

Biblioteka powstała w 1958 roku, gdy kraj odzyskał niepodległość. 1 kwietnia 1944 roku powstał Centre IFAN (Centrifan) i był oddziałem Francuskiego Instytutu Czarnej Afryki (IFAN), który miał swoją siedzibę w Dakarze. Dekretem z 10 listopada 1958 roku Centrifan został przekształcony w Narodowy Instytut Badań i Dokumentacji Gwinei (Institut national de recherche et de documentation de Guinée). Biblioteka Narodowa i Archiwum Narodowe w ramach INRDG weszły w skład Wydziału Dokumentacji. W 1983 roku INRDG przekształcono w Centralny Instytut Koordynacji Badań i Dokumentacji Gwinei (Institut central de coordination de la recherche et de la documentation de Guinée (ICCRDG)), a dział dokumentacji podzielono na: Bibliotekę Narodową i Archiwa Państwowe. Następczynią ICCRDG była Dyrekcja Badań Naukowych i Technicznych (Direction de la recherche scientifique et technique (DRST)). Od marca 1986 roku Biblioteka Narodowa podlegała Ministerstwu Kultury, pomimo że DRST podlegała Ministerstwu Informacji, Kultury i Turystyki. Biblioteka do 1961 roku miała jednego wyszkolonego bibliotekarza (jedynego w kraju). W 1962 roku biblioteka przeniosła się do mniejszego i starszego budynku, ale w lepszej lokalizacji. Wtedy też pracę podjął kolejny, wykształcony we Francji bibliotekarz. Jednak obu wykształconych bibliotekarzy awansowano i przeniesiono gdzie indziej. W 1985 roku biblioteka utrzymywała się wyłącznie z darowizn^[1].

W 1989 roku biblioteka została zamknięta, a zbiory liczącą od 40 do 60 tysięcy woluminów zbiory spakowano i umieszczono w magazynach. Część z nich znalazła się w piwnicy Palais du Peuple. Budynek przeznaczono na potrzeby ministerstwa zajmującego się kształceniem zawodowym (Ministère de l’enseignement technique et de la formation professionnelle). Dopiero po kilku latach bibliotekę ponownie otwarto w kompleksie muzealnym^[1].

Nowy budynek biblioteki, pod który kamień węgielny wmurowano w 2015 roku, zbudowano w pobliżu Université Gamal Abdel Nasser w Konakry. Wcześniej biblioteka korzystała z budynku w kompleksie muzealnym^[2]. Uroczyste otwarcie budynku miało miejsce 22 kwietnia 2018 roku podczas uroczystości zakończenia roku, gdy Konakry pełniła funkcję Światowej Stolicy Książki^[3]. Wzięli w nim udział prezydent Alpha Condé, premier oraz minister kultury, sportu i dziedzictwa kulturowego. Koszt budowy wyniósł około 7 miliardów franków gwinejskich^[4].

Wrocław jako Światowa Stolica Książki UNESCO 2016 zainicjował akcję przekazania do Gwinei 100 tys. elementarzy zbierając na druk i przekazanie książek gwinejskim szkołom 100 tys. dolarów. Projekt "Książki dla Gwinei" współfinansowało UNESCO i gmina Wrocław. Akcję koordynowała Fundacja Art Transparent^[5]. Dodatkowo pieniądze na zakup książek przekazało 500 darczyńców z Polski oraz Szardża (Stolica Kultury 2019). Okazją do takiej akcji było objęcie miana Światowej Stolicy Kultury 2017 przez Konakry^[6]. Elementarze oficjalnie przekazano podczas uroczystości otwarcia nowego gmachu Biblioteki Narodowej^[7][8]. Zostały one wydrukowane w Afryce. Wśród tekstów znalazło się kilka polskich wierszy przetłumaczonych na język francuski^[9].

Do końca 1967 roku zbiory liczyły 11 000 woluminów i 300 czasopism^[1]. Na mocy dekretu nr 290/PRG/73 z listopada 1973 roku biblioteka ma prawo do egzemplarza obowiązkowego. Drukarnia ma przekazać 15 egzemplarzy druków, wydawca 20 egzemplarzy, a redakcje gazet 8 egzemplarzy. Nie pozostają wszystkie w bibliotece, ale mają być przekazywane do innych instytucji, w tym do archiwum^[10]. W 2007 roku zbiory biblioteki liczyły ponad 50 tysięcy woluminów^[10]. W 2021 roku zbiory dokumentów liczyły 3 tysiące woluminów^[1].

• Mamadou Madeira Keita (1944-1951)^[1]
• Damien Dalméda (1951-1960)^[1]
• Fanny–Isnard Lalande (1960 – ?)^[1]
• Sidiki Kobélè Keïta ( ? – 1983)^[1]
• Sabin Koné (1983 – 1985)^[1]
• Lansana Sylla (1985-1986)^[1]
• Kaba Marie-Thérèse Ehoulet (1986 – 2000)^[1]
• Baba Cheick Sylla (2000 – 2017)^[1]
• Mohamed Camara (2017-2019)^[1]
• Pépé Koïvogui (od 2019)^[1]