Dickit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	dykit
Skład chemiczny	zasadowy krzemian glinu Al4[(OH)8Si4O10]
Twardość w skali Mohsa	2-2,5
Przełam	nierówny
Łupliwość	doskonała, jednokierunkowa, choć rzadko dostrzegalna
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość	2,6 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	biały, żółtawy, bezbarwny, zielonawy
Rysa	biała
Połysk	szklisty, perłowy
Multimedia w Wikimedia Commons

Dickit (dykit) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy minerałów ilastych. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od nazwiska szkockiego chemika Allana Brugh Dicka (1833-1926).

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju płytkowym, tabliczkowym lub blaszkowym. Występuje w skupieniach drobnokrystalicznych, łuskowych, zbitych, tworzy naskorupienia i naloty. Jest miękki, giętki, przeświecający. Jest podobny do kaolinitu, pod względem chemicznym – identyczny.

Składnik utworów hydrotermalnych i osadowych (ilastych). Współwystępuje z kaolinitem. Towarzyszy też fluorytowi, barytowi, dolomitowi oraz minerałom kruszcowym.

Miejsca występowania:

• Na świecie: USA – Arkansas, Niemcy, Wielka Brytania, Czechy.

• W Polsce: spotykany w dolnośląskich łupkach ogniotrwałych Nowej Rudy, w żyłach polimetalicznych Gór Kaczawskich (Stara Góra). W osadach fliszu karpackiego, skałach marglistych i ilastych rejonu świętokrzyskiego i górnośląskiego.

• interesujący dla naukowców,
• interesujący dla kolekcjonerów,
• lokalnie wykorzystywany jako materiał rzeźbiarski.

• kaolin, minerały ilaste.

• J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
• A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd.Geolog. 1965 r.
• W. Heflik, L. Natkanie-Nowak: Minerały Polski, Wyd. „Antykwa” 1998 r.
• A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE 1993 r.

• dykit na stronie WebMineral.com (ang.)
• dykit na stronie Mindat.org (ang.)