Dinamo Moskwa (piłka nożna)
| |||
| Pełna nazwa |
Акционерное общество «Футбольный клуб Динамо-Москва» | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek |
Бело-Голубые (Biało-Niebiescy) | ||
| Barwy |
| ||
| Data założenia |
18 kwietnia 1923 | ||
| Debiut w najwyższej lidze |
1936 | ||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Miasto wydzielone | |||
| Adres |
Leningradski prospekt 36, 125167 Moskwa[1] | ||
| Stadion | |||
| Menedżer generalny | |||
| Trener | |||
| Asystent trenera |
Pawieł Ałpatow, | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Futbolnyj Klub Dinamo Moskwa (ros. Футбольный клуб Динамо Москва, [dʲɪˈnamə mɐˈskva]; ang. FC Dynamo Moscow[2], w polskojęzycznych mediach często Dynamo) – rosyjski klub piłkarski z siedzibą w Moskwie. Jeden z najstarszych klubów w Rosji[3], należy także do najbardziej utytułowanych zespołów piłkarskich tego kraju[4].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Początki
[edytuj | edytuj kod]Dinamo zostało oficjalnie założone 18 kwietnia 1923 w Moskwie z inicjatywy grupy pracowników organów bezpieczeństwa[5] (Pawieła Uralca, Michaiła Ławrientjewa, Dmitrija Iwanowa i Kiriłła Kuźmina[4]), za zgodą Feliksa Dzierżyńskiego[4][6]. Drużynę piłkarską sformował bramkarz Fiodor Czułkow, grający już wcześniej w piłkę w Klubie Futbolistów Sokolniki (KFS)[4][7][8].
Swój pierwszy mecz Dinamowcy rozegrali 17 czerwca 1923, przegrywając na wyjeździe z drużyną Krasnaja Priesnia. Spotkanie to zakończyło się wynikiem 2:3, a pierwszą w historii bramkę dla Dinama zdobył Wasilij Żytariew, olimpijczyk z 1912 roku[7]. Sędziował w tym meczu Konstantin Kwasznin – ówczesny piłkarz Presnii (sic), a późniejszy trener Dinama[9].
|
Skład na mecz z Priesnią |
Początkowo Towarzystwo Dinamo nie było w stanie nawet wyposażyć piłkarzy w koszulki i buty, dlatego swój pierwszy mecz rozegrali oni w strojach KFS: białych koszulkach z czarnym kołnierzem[8][10].
Jeszcze zanim powstała ogólnokrajowa liga, Biało-Niebiescy odnosili lokalne sukcesy, takie jak mistrzostwo Moskwy (pierwsze w 1926) i Puchar Towarzystwa Sportowego Dinamo (1929). Swój pierwszy międzynarodowy mecz Dinamo rozegrało 6 września 1926, wygrywając 7:1 z drużyną robotników Łotwy[11].
W tym czasie tworzyły się także symbole klubu. W 1926 roku pojawił się klubowy emblemat, autorstwa jednego z zawodników, Aleksandra Borisowa. W 1928 zbudowany został Centralny Stadion Dinamo, na którym moskiewski klub rozgrywał swoje „domowe” mecze przez następne 80 lat.
Lata sławy
[edytuj | edytuj kod]Wiosną 1936 roku po raz pierwszy odbyły się Mistrzostwa ZSRR. Biało-Niebiescy wygrali wszystkie 6 meczów i z kompletem punktów wyprzedzili wicemistrza Dynamo Kijów. Jesienią wyprzedził ich tylko lokalny rywal Spartak. W 1937 Dinamowcy wrócili na ligowy szczyt, a do tego zdobyli puchar kraju wygrywając w finale z Dinamem Tbilisi (5:2). Po kolejne mistrzostwo Dinamo z Moskwy sięgnęło w 1940 roku. Tak więc do wybuchu Wielkiej wojny ojczyźnianej (1941) klub zgromadził 3 tytuły mistrzowskie i jeden puchar kraju.
Po trzyletniej przerwie w krajowych rozgrywkach, Dinamo pozostało w gronie najsilniejszych radzieckich klubów. W odnowionym składzie zdobyło mistrzostwo ZSRR w 1945, wysoko zwyciężając większość rywali, a jedynym zespołem który zdołał ich wtedy pokonać w bezpośrednim meczu był wicemistrz CDKA Moskwa. W listopadzie tegoż roku, jako pierwsza radziecka drużyna klubowa, Dinamowcy wybrali się do Wielkiej Brytanii, gdzie zremisowali z Chelsea (3:3) i Rangers (2:2), zaś wygrali z Cardiff City (10:1) i z Arsenalem (4:3)[12].
W latach 1954–1960 moskiewscy Dinamowcy rokrocznie stawali na ligowym podium, w tym pięciokrotnie zajmując pierwsze miejsce. W 1963 roku Lew Jaszyn, jako pierwszy i jedyny bramkarz, został nagrodzony Złotą Piłką – nagrodą dla najlepszego piłkarza.
Lata 70. i 80. XX wieku
[edytuj | edytuj kod]Po okresie dominacji schedę po moskiewskim Dinamie w radzieckiej lidze przejął Spartak, a następnie Dynamo Kijów. W 1972 roku miało miejsce jeszcze jedno ważne osiągnięcie Dinama z Moskwy, które dotarło do finału Pucharu Zdobywców Pucharów przegrywając w nim 2:3 ze szkockim Rangers.
W 1973 i 1975 roku klub zajmował trzecie miejsce w lidze. Wiosną 1976 roku Dinamowcy Moskwy zdobyli swój ostatni, jedenasty tytuł mistrza ZSRR. Rok później sięgnęli po puchar. W następnej dekadzie wyniki były mieszane, np. w 1984 Dinamowcy ukończyli ligę na odległym szesnastym miejscu, zato zdobyli krajowy puchar.
Dinamo Moskwa było jednym z dwóch klubów, obok Dynama Kijów, który uczestniczył we wszystkich 54 sezonach Mistrzostw ZSRR[13].
Lata 90.
[edytuj | edytuj kod]Po rozpadzie ZSRR (1991) w każdym z krajów rozgrywki zaczęły się odbywać osobno. Nastąpiły również zmiany systemowe – zmienił się status prawny klubu[13]. W pierwszym sezonie ligi rosyjskiej (1992) Dinamowcy zajęli trzecie miejsce, a rok później powtórzyli to osiągnięcie. Sezon 1994 Dinamo zakończyło na drugim miejscu, a rok później zdobyło Puchar Rosji wygrywając w finale po serii karnych z Rotorem Wołgograd. Dinamowcy występowali w Pucharze Zdobywców Pucharów 1996 i Pucharze Intertoto 1997, jednak nie odnieśli tam znaczących sukcesów. Niemniej półfinał tych drugich rozgrywek to najdalsza runda europejskich rozgrywek, do jakiej ten klub zdołał dobrnąć w czasach poradzieckich. W sezonie 1997 Dinamo ponownie stanęło na ligowym podium, wyprzedzone jedynie przez Spartak i Rotor. W finale rozgrywek pucharowych Dinamowcy przegrali wówczas 0:2 z Lokomotiwem.
2000–2010
[edytuj | edytuj kod]
Na początku XXI wieku klub pozyskał nowych sponsorów, co umożliwiło rozwój i kupno wielu nowych zawodników. Wyniki odbiegały jednak od oczekiwań, szczególnie w latach 2004 i 2006, kiedy to zajmował odległe ligowe miejsca. W 2007 roku sytuacja się poprawiła, a Dinamowcy ukończyli sezon jako szósta drużyna kraju, dochodząc też do ćwierćfinału rozgrywek pucharowych. Z początkiem 2008 nowym sponsorem klubu został miliarder Aliszer Usmanow, właściciel holdingu Metalloinvest oraz kilku innych dużych podmiotów gospodarczych. Spowodowało to, że przed sezonem 2008 drużyna z Moskwy była wymieniana jako kandydat do mistrzostwa. Biało-Niebiescy zakończyli ten sezon na trzecim miejscu, co dało im możliwość gry w eliminacjach Ligi Mistrzów UEFA. Dinamowcy wygrali tam 1:0 z Celtic F.C. w Glasgow po bramce Aleksandra Kokorina, jednak porażka 0:2 w rewanżu oznaczała awans szkotów do następnej rundy. Sezon 2009 Biało-Niebiescy zakończyli na przeciętnym ósmym miejscu w Priemjer-Lidze.
W 2010 roku głównym sponsorem Dinama został drugi co do wielkości bank w Rosji – Bank VTB.
2011–2019
[edytuj | edytuj kod].jpg)
Sezon 2011/12 był pierwszym w historii rosyjskiej piłki sezonem rozgrywanym w tzw. systemie jesień-wiosna. Dinamowcy ukończyli go na czwartym miejscu, a w Pucharze Rosji dotarli do finału, gdzie minimalnie lepszy okazał się Rubin Kazań.
Sezon 2012/13, mimo słabego początku, Dinamo skończyło na siódmej pozycji, a mogło nawet wyżej gdyby nie porażka z „outsiderem” ligi Ałaniją Władykaukaz (0:1) w przedostatniej kolejce. W następnym sezonie Biało-Niebiescy zajęli 4. miejsce, pokonując po drodze późniejszych mistrzów CSKA Moskwa (2:0 na wyjeździe i 4:2 u siebie) i wicemistrzów Zenit Petersburg (4:2 na wyjeździe).
Po wygranych kwalifikacjach, w sezonie 2014/15, Dinamo zadebiutowało w rozgrywkach Ligi Europy UEFA, gdzie wygrali wszystkie mecze grupowe. Biało-Niebiescy odpadli dopiero w 1/8 finału, przegrywając z SSC Napoli. Do tego powtórzyli czwarte miejsce w krajowej lidze, które dawało możliwość występowania w Lidze Europy. Decyzją UEFA klub jednak nie został dopuszczony do rozgrywek europejskich następnego sezonu, z powodu problemów finansowych (tzw. finansowe fair-play)[14].
Z klubu odeszła część podstawowych zawodników np. Mathieu Valbuena, a niedoświadczeni młodzi gracze nie zdołali utrzymać drużyny na poziomie z poprzedniego roku. Po serii ligowych porażek wiosną 2016 roku Dinamowcy osunęli się w dół tabeli. 21 maja 2016 po przegranej z Zenitem Petersburg (0:3) Dinamo Moskwa po raz pierwszy w historii spadło z najwyższej ligi[15].
W Pierwszej Dywizji Dinamo spędziło jeden sezon, zapewniając sobie powrót do Priemjer-Ligi już 7 kolejek przed końcem rozgrywek[16][17]. W dwóch kolejnych sezonach w Priemjer-Lidze celem drużyny było głównie bezpieczne utrzymanie. Dinamowcy finiszowali kolejno na ósmym i dwunastym miejscu.
Nowe otwarcie
[edytuj | edytuj kod]Latem 2019 klub znacząco wzmocnił swoją kadrę, sprowadzając aż dziesięciu nowych zawodników. Wśród nich Maximilian Philipp, sprowadzony z niemieckiego Dortmundu za 20 mln €, stał się najdroższym transferem w historii Dinama[18]. Jesienią 2020 trenerem biało-niebieskich został Sandro Schwarz[19]. Udało się przezwyciężyć problemy natury ekonomicznej; w lutym 2022 roku VTB przekazał akcje klubu Towarzystwu Dinamo[20].
W sezonie 2021/22 moskiewskie Dinamo było wymieniane wśród kandydatów do gry o mistrzostwo[21]. Mocnymi stronami drużyny miały być odnowiony skład (do klubu powrócił np. napastnik Fiodor Smołow[22]) i taktyka trenera Schwarza[23][24][25]. Celem deklarowanym przez zarząd było wejście do pierwszej piątki[26]. Dinamo ukończyło rozgrywki ligowe 2021/22 na trzecim miejscu.
Barwy i symbole
[edytuj | edytuj kod].svg)
Barwami Dinama są kolory biały i niebieski/błękitny (бело-голубые)[13]. Barwy te zostały zatwierdzone przez Towarzystwo Sportowe Dinamo w 1926 roku[5].
Autorem klubowego emblematu – stylizowanej litery „D” wpisanej w rąb – był w tymże 1926 roku Aleksandr Borisow, jeden z piłkarzy[5].
Stroje
[edytuj | edytuj kod]
       1924
|
  1936
|
  1937, 1945
|
 1953
|
    1970
|
1977
|
    1984
|
 2007
|
     2012
|
   2013
|
 2015
|
  2017
|
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowe
[edytuj | edytuj kod]
| |||||
| Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
|---|---|---|---|---|---|
Liga Europy (Puchar UEFA) |
zdobywca | – | |||
| finalista | – | ||||
 Puchar Zdobywców |
zdobywca | – | |||
| finalista | 1 | 1972 | |||
Krajowe
[edytuj | edytuj kod]
| |||||
| Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
|---|---|---|---|---|---|
Mistrzostwo |
I miejsce | 11 | 1936 (w), 1937, 1940, 1945, 1949, 1954, 1955, 1957, 1959, 1963, 1976 | ||
| II miejsce | 11 | 1936 (j), 1946, 1947, 1948, 1950, 1956, 1958, 1962, 1967, 1970, 1986 | |||
| III miejsce | 5 | 1952, 1960, 1973, 1975, 1990 | |||
Puchar |
zdobywca | 6 | 1937, 1953, 1967, 1970, 1977, 1984 | ||
| finalista | 5 | 1945, 1949, 1950, 1955, 1979 | |||
 Superpuchar |
zdobywca | 1 | 1977 | ||
| finalista | 1 | 1984 | |||
| |||||
| Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
|---|---|---|---|---|---|
 Mistrzostwo |
I miejsce | – | |||
| II miejsce | 1 | 1994 | |||
| III miejsce | 5 | 1992, 1993, 1997, 2008, 2022 | |||
 Puchar |
zdobywca | 1 | 1995 | ||
| finalista | 4 | 1997, 1999, 2012, 2022 | |||
II liga |
I miejsce | 1 | 2017 | ||
| II miejsce | – | ||||
| III miejsce | – | ||||
Zawodnicy
[edytuj | edytuj kod]- Najwięcej meczów dla klubu: Aleksandr Nowikow – 395, w tym 327 ligowych[13].
- Najwięcej goli dla klubu: Siergiej Sołowjow – 152, w tym 135 ligowych[13].
Skład na sezon 2021/2022
[edytuj | edytuj kod]Skład aktualny na dzień 8 kwietnia 2022[27].
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 1 | BR |  Anton Szunin (kapitan)
|
| 2 | OB |  Guillermo Varela
|
| 3 | OB | Zaurbiek Plijew
|
| 4 | OB | Siergiej Parszywluk
|
| 5 | OB |  Fabián Balbuena
|
| 7 | OB | Dmitrij Skopincew
|
| 8 | PO |  Nikola Moro
|
| 9 | NA |  Clinton N’Jie
|
| 15 | OB | Saba Sazonow
|
| 16 | BR | Iwan Budaczow
|
| 18 | OB |  Iwan Ordeć
|
| 19 | NA | Daniił Lesowoj
|
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 20 | NA | Wiaczesław Grulow
|
| 24 | OB | Roman Jewgienjew
|
| 25 | PO | Dienis Makarow
|
| 31 | BR | Igor Łeszczuk
|
| 40 | NA | Fiodor Smołow
|
| 47 | PO | Arsen Zacharian
|
| 50 | OB | Aleksandr Kuticki
|
| 53 | PO |  Sebastian Szymański
|
| 70 | NA | Konstantin Tiukawin
|
| 74 | PO | Daniił Fomin
|
| 91 | NA | Jarosław Gładyszew
|
| 93 | OB | Diego Laxalt
|
Trenerzy
[edytuj | edytuj kod]- 1936 Konstantin Kwasznin
- 1937 Wiktor Dubynin
- 1938 Michaił Towarowski
- 1939 Wiktor Dubynin
- 1939 Wiktor Tietierin
- 1939 Lew Korczebokow
- 1939 Wiktor Tietierin
- 1940–44 Boris Arkadiew
- 1945–50 Michaił Jakuszyn
- 1950–51 Wiktor Dubynin
- 1951–53 Michaił Siemiczastny
- 1953–60 Michaił Jakuszyn
- 1961 Wsiewołod Blinkow
- 1962–65 Ołeksandr Ponomariow
- 1965–66 Wiaczesław Sołowjow
- 1967–72 Konstantin Bieskow
- 1973–74 Gawriił Kaczalin
- 1975–79 Aleksandr Siewidow
- 1979 Wiktor Cariow
- 1979 Iwan Mozer
- 1980 Jewgienij Gorianski
- 1980–83 Wiaczesław Sołowjow
- 1984–85 Aleksandr Siewidow
- 1985–87 Eduard Małofiejew
- 1987–90 Anatolij Byszowiec
- 1990–91 Semen Altman
- 1991–93 Walerij Gazzajew
- 1993 Adamas Gołodiec
- 1994–95 Konstantin Bieskow
- 1995–98 Adamas Gołodiec
- 1998–99 Gieorgij Jarcew
- 1999 Aleksiej Pietruszyn
- 2000–01 Walerij Gazzajew
- 2001–02 Aleksandr Nowikow
- 2002–03 Wiktor Prokopenko
- 2003–04 Jaroslav Hřebík
- 2004 Wiktor Bondarienko
- 2004–05 Oleg Romancew
- 2005 Andriej Kobielew
- 2005 Ivo Wortmann
- 2006 Jurij Siomin
- 2006–10 Andriej Kobielew
- 2010–11 Miodrag Božović
- 2011–12 Siergiej Siłkin
- 2012–14 Dan Petrescu
- 2014–15 Stanisław Czerczesow
- 2015–16 Andriej Kobielew
- 2016 Siergiej Czikiszew
- 2016–17 Jurij Kalitwincew
- 2017–19 Dmitrij Chochłow
- 2019–20 Kiriłł Nowikow
- 2020– Sandro Schwarz
Statystyki
[edytuj | edytuj kod]
| ||||||||||||||||
| Poziom | Rozgrywki | Sezony | Mecze | Z | R | P | B+ | B– | Pkt | Lata | Awanse | Spadki | Naj. | |||
| I | Klass A / Wysszaja liga | 54 | 1502 | 714 | 411 | 377 | 2475 | 1478 | 1839 | 1936–1941, 1945–1991 | 1 | |||||
| II | Pierwaja liga | – | ||||||||||||||
| III | Wtoraja liga | – | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Poziom | Rozgrywki | Sezony | Mecze | Z | R | P | B+ | B– | Pkt | Lata | Awanse | Spadki | Naj. | |||
| I | Priemjer-Liga | 26 | 802 | 323 | 237 | 242 | 1104 | 923 | 1206 | 1992–2016, 2017– | 1 | 2 | ||||
| II | Pierwyj diwizion | 1 | 38 | 26 | 9 | 3 | 64 | 25 | 87 | 2016/17 | 1 | 1 | ||||
| III | Wtoroj diwizion | – | ||||||||||||||
Stadion
[edytuj | edytuj kod]W pierwszych latach istnienia drużyna Dinama rozgrywała mecze na prowizorycznym boisku na nieużytku w Zaułku Orłowo-Dawydowskim nieopodal Dworca Ryskiego[8]. W 1928 został zbudowany Centralny Stadion Dinamo, który służył kolenym pokoleniom Biało-Niebieskim przez kolejne 80 lat.
W ostatniej kolejce ligowej sezonu 2018/19 zainaugurowano nowy stadion – VTB Arena. Gospodarze zremisowali wówczas 3:3 z Arsenałem Tuła[29].
Kibice
[edytuj | edytuj kod]W Rosji kibice Dinama Moskwa są zaprzyjaźnieni głównie z CSKA[30][31]. Organizacje kibicowskie przyjaźnią się też z fanami serbskiego OFK Beograd i cypryjskiego Anorthosis Famagusta[32]. Istnieje zorganizowana grupa fanowska Dynastia, która organizuje wyjazdy na mecze i zbiera fundusze na „oprawę”[33]. Kibice Dinama założyli też nieformalną grupę charytatywną Chcę Pomóc (Я хочу помочь)[34].
Wśród sympatyków Dinama byli wymieniani m.in.: przywódca ZSRR Jurij Andropow, minister spraw wewnętrznych Raszyd Nurgalijew, hokeista Aleksandr Owieczkin, szachista Michaił Tal, tenisista Dmitrij Tursunow, gimnastyczka Alina Kabajewa[35].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Футбол [online], Общество «Динамо» [dostęp 2021-11-24] (ros.).
- ↑ FC Dynamo Moscow [online], UEFA [dostęp 2021-11-24] (ang.).
- ↑ Александр Чистяков, В каком возрасте российские клубы? [online], Soccer.ru [dostęp 2017-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-14] (ros.).
- ↑ a b c d О «Динамо» [online], Fcdin (ros.).
- ↑ a b c История [online], Общество «Динамо» [dostęp 2021-11-24] (ros.).
- ↑ Stefan Szczepłek, Moja historia futbolu – Świat, Warszawa 2007, ISBN 978-83-86038-79-4.
- ↑ a b Легенды «Динамо» – Фёдор Чулков. fcdynamo.ru, 2017-02-17. (ros.).
- ↑ a b c История клуба [online], ФК «Динамо-Москва» [dostęp 2021-11-24] (ros.).
- ↑ Динамо (Москва) – Красная Пресня (Москва) 2:3. (ros.).
- ↑ ГОД 1923: „Первые робкие шаги”. Fcdin. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-21)]. (ros.).
- ↑ ГОД 1926: И все-таки первые!. Fcdin. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-17)]. (ros.).
- ↑ Покер Бескова, хет-трик Боброва. В 1945-м «Динамо» разнесло «Кардифф Сити» 10:1 во время легендарного британского турне [online], Fcdin, 17 listopada 2021 (ros.).
- ↑ a b c d e С.Г. Мереминский, «ДИНА́МО» [online], Большая российская энциклопедия [dostęp 2021-11-24] (ros.).
- ↑ Решение УЕФА: дисквалификация в еврокубках на сезон. 2015-06-19. (ros.).
- ↑ Антон Рассказов, Динамо впервые в истории вылетело из высшего дивизиона чемпионата России по футболу [online], ТАСС, 21 maja 2016 (ros.).
- ↑ Динамо вернулось в РФПЛ [online], Fcdin, 12 kwietnia 2017 [dostęp 2017-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-13] (ros.).
- ↑ «Динамо» в Премьер-Лиге!. fcdynamo.ru, 2017-04-12. (ros.).
- ↑ Михаил Громов: Самая дорогая покупка в истории «Динамо». Представление Максимилиана Филиппа. Fcdin, 2019-08-13. (ros.).
- ↑ Сандро Шварц – новый главный тренер футбольного клуба «Динамо» Москва [online], Футбольный клуб «Динамо» Москва, 14 października 2020 (ros.).
- ↑ ВТБ передал акции ФК «Динамо» обществу «Динамо» [online], Интерфакс, 24 lutego 2022 (ros.).
- ↑ Алексей Фомин, «Динамо» кружит: сумеют ли бело-голубые навязать гонку за золото, „Известия”, 28 października 2021 (ros.).
- ↑ Точечная селекция «Зенита» и возвращение Смолова в «Динамо». Итоги трансферного окна в РПЛ [online], TASS, 22 lutego 2022 (ros.).
- ↑ Сурен Аванесьян, «Динамо» – главный конкурент «Зенита» в чемпионате России по футболу – рулят тактика Сандро Шварца и молодежь [online], Fcdin, 31 sierpnia 2021 (ros.).
- ↑ Михаил Гончаров, Почему «Динамо» Шварца такое мощное, готово ли оно к борьбе за золото [online], Чемпионат, 2 października 2021 (ros.).
- ↑ Kiriłł Zakatczenko, Что пишут в Германии о московском «Динамо» и работе главного тренера Сандро Шварца [online], Чемпионат, 11 grudnia 2021 (ros.).
- ↑ Соловьев назвал выход в еврокубки главной целью Динамо на сезон [online], Интерфакс, 21 grudnia 2021 (ros.).
- ↑ Dynamo Moskwa, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [dostęp 2022-04-08].
- ↑ Чемпионат СССР w bazie Football Facts (ros.)
- ↑ «Динамо» и «Арсенал» сыграли вничью [online], Российская Премьер-Лига, 26 maja 2019 (ros.).
- ↑ Валерий Карапетян, Динамо-ЦСКА: дружба на трибунах, дружба на поле [online], Евро-Футбол, 12 kwietnia 2013 [dostęp 2021-11-24] (ros.).
- ↑ Филипп Папенков, ЦСКА – Динамо: снежная дружба [online], Sport-Express, 15 listopada 2015 [dostęp 2021-11-26] (ros.).
- ↑ ОФК – АНО – ДИНАМО! Едем в Белград! [online], Fcdin, 28 września 2021 [dostęp 2021-11-24] (ros.).
- ↑ ДИНАСТИЯ [online] (ros.).
- ↑ О нас [online], Я хочу помочь (ros.).
- ↑ Константин Евграфов, Известные болельщики Динамо Москва [online], Евро-Футбол, 24 grudnia 2012 (ros.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- ФК «Динамо» Москва официальный сайт [online] (ros.).
- Fcdin – неофициальный сайт ФК «Динамо» Москва [online] (ros.).
- Dinamo Moskwa w bazie Football Facts (ros.)
| Drużyny | |
|---|---|
| Stadiony | |
| Sezony |
|
| Inne |
