| |||||||||
| drugobazowy | |||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Edward Trowbridge Collins, Sr. | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim |
Cocky | ||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
2 maja 1887 | ||||||||
| Data i miejsce śmierci |
25 marca 1951 | ||||||||
| Odbijał |
lewą | ||||||||
| Rzucał |
prawą | ||||||||
| Debiut |
17 września 1906 | ||||||||
| Ostatni występ |
2 sierpnia 1930 | ||||||||
| Statystyki | |||||||||
| Średnia uderzeń |
0,333 | ||||||||
| Uderzenia |
3315 | ||||||||
| RBI |
1300 | ||||||||
| Runy |
1821 | ||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||
| |||||||||
| Kariera menedżerska | |||||||||
| |||||||||
 Baseball Hall of Fame
| |||||||||
| Rok wprowadzenia |
1939 | ||||||||
| Głosów |
77,7% (4. głosowanie) | ||||||||
| Metoda elekcji | |||||||||
Edward Trowbridge Collins, Sr. (ur. 2 maja 1887, zm. 25 marca 1951) – amerykański baseballista, który występował na pozycji drugobazowego przez 25 sezonów w Major League Baseball.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Collins podpisał kontrakt jako wolny agent przed rozpoczęciem sezonu 1906 z Philadelphia Athletics[1]. W sezonie 1910 skradł najwięcej w American League baz (w tej klasyfikacji zwyciężał w późniejszym okresie jeszcze trzykrotnie - w 1919, 1923 i 1924)[2]. W tym samym roku wystąpił we wszystkich meczach World Series, w których Athletics pokonali Chicago Cubs 4–1[3]. Jako zawodnik Athletics mistrzostwo zdobywał jeszcze dwukrotnie w sezonie 1911 i 1913[4][5]. W 1914 otrzymał nagrodę Chalmers Award dla najbardziej wartościowego zawodnika w lidze[6] W grudniu 1914 przeszedł do Chicago White Sox za 50 tysięcy dolarów[1][7].
W 1917 zwyciężył w finałach po raz czwarty w karierze; White Sox pokonali New York Giants w sześciu meczach[8]. W sezonie 1919 wystąpił we wszystkich meczach World Series (znanych jako Black Sox Scandal, jednak Collins nie brał udziału w ustawianiu meczów), w których zespół z Chicago uległ Cincinnati Reds 3–5[9][10]. W latach 1927–1930 ponownie grał w Philadelphia Athletics[2].
W późniejszym okresie był między innymi trenerem trzeciej bazy w Athletics i menadżerem generalnym w Boston Red Sox[7]. W 1939 został członkiem Galerii Sław Baseballu[11]. Zmarł 25 marca 1951 roku w wyniku powikłań układu sercowo-naczyniowego[12].
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| MVP American League | 1914 | [6] |
| 4× zwycięzca w World Series | 1910, 1911, 1913, 1917 | [3][4][5][8] |
| Baseball Hall of Fame | od 1939 | [11] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Eddie Collins Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2013-05-19]. (ang.).
- ↑ a b Eddie Collins Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-05-19]. (ang.).
- ↑ a b 1910 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-05-19]. (ang.).
- ↑ a b 1911 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-05-19]. (ang.).
- ↑ a b 1913 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-05-19]. (ang.).
- ↑ a b 1914 AL MVP Voting. baseball-reference.com. [dostęp 2013-05-19]. (ang.).
- ↑ a b Eddie Collins: White Elephants nad Black Sox. philadelphiaathletics.org. [dostęp 2013-05-19]. (ang.).
- ↑ a b 1917 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-05-19]. (ang.).
- ↑ 1919 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-05-18]. (ang.).
- ↑ 1919 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-05-18]. (ang.).
- ↑ a b Collins, Eddie. baseballhall.org. [dostęp 2013-05-19]. (ang.).
- ↑ Eddie Collins Biography. baseball-reference.com. [dostęp 2013-05-19]. (ang.).
