Eugeniusz Kowalczyk
 major pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 sierpnia 1903 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 listopada 1949 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca eskadry |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.svg){kind=small}
Eugeniusz Kowalczyk (ur. 19 sierpnia 1903 w Warszawie, zm. 7 listopada 1949 w Gliwicach[1]) – major pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Antoniego i Julianny Kowalczyków[2]. Ukończył szkołę handlową w Radomiu, w 1925 roku wstąpił do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Grudziądzu. Ukończył ją z 54. lokatą (I promocja) i w stopniu sierżanta podchorążego obserwatora otrzymał przydział do 21. eskadry liniowej 2. pułku lotniczego. W 1930 roku odbył szkolenie w zakresie pilotażu, w latach 1931–1933 był oficerem sportowym 2 pl[3].
W 1935 roku został przeniesiony do Ośrodka Przysposobienia Wojskowo-Lotniczego w Sadkowie (PWL-Sadków), gdzie został mianowany dowódcą ćwiczebnej eskadry pilotażu[4]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 29. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[5]. W marcu 1939 pełnił służbę w Szkole Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Sadkowie na stanowisku dowódcy eskadry szkolnej[6].
Po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany na wschód Polski, gdzie dostał się do niewoli radzieckiej. Trafił do łagrów na Syberii, skąd przedostał się do Armii Andersa. Przeszedł przez punkty zborne w Tockoje, Kujbyszewie, Kołtubance i Kiermine[4]. 27 marca 1942 roku został dowódcą „Eskadry Łącznikowej przy Armii gen. Andersa w ZSSR”[7]. Przez Persję i Palestynę przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do RAF. Otrzymał numer służbowy P-2042[1]. Odbył przeszklenie lotnicze i latał bojowo w składzie Dywizjonu 300. Po zakończeniu wojny został zdemobilizowany i repatriował się do Polski.
Zmarł 7 listopada 1949 roku w Gliwicach[8] i został pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Rzymskokatolickim w Radomiu przy ul. Limanowskiego (kwatera 11A/1/21, grób 14005)[9][2].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 10770[10]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Medal Lotniczy (trzykrotnie)[1]
- Srebrny Krzyż Zasługi (15 października 1937)[11][5]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Kowalczyk Eugeniusz. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-09-02].
- ↑ a b Eugeniusz Kowalczyk. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2019-09-03].
- ↑ Pawlak 2009 ↓, s. 49.
- ↑ a b Krzystek 2012 ↓, s. 298.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 211.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 475.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 27.
- ↑ Pawlak 2009 ↓, s. 50.
- ↑ GeoCmentarz [online], Parafia Świętego Wacława w Radomiu [dostęp 2021-05-09].
- ↑ Krzystek 2009 ↓, s. 28.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 239, poz. 386 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925–1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Absolwenci Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (kampania wrześniowa)
- Kapitanowie lotnictwa II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Majorowie Polskich Sił Powietrznych
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Lotniczym (trzykrotnie)
- Pochowani w Radomiu
- Polscy piloci bombowi
- Więźniowie radzieckich łagrów
- Urodzeni w 1903
- Zmarli w 1949
- Oficerowie 2 Pułku Lotniczego
- Oficerowie Dywizjonu 300
