Federico Zuccaro

Federico Zuccaro

Portret, 1604
Data urodzenia	ok. 1540
Data śmierci	20 lipca 1609
Narodowość	włoska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	manieryzm
Multimedia w Wikimedia Commons

Federico Zuccaro (Federico Zuccari) (ur. około 1540^[1] w Urbino^[2], zm. 20 lipca 1609^[1] w Rzymie^[2]) – włoski malarz okresu późnego manieryzmu.

Brat i uczeń Taddeo Zuccaro^[2]. Oprócz prac we Włoszech malował także portrety i freski w Anglii (portret królowej Elżbiety) i Hiszpanii (w Escorial)^[2]. Ukończył freski zaczęte przez Giorgio Vasariego we florenckiej katedrze^[2]. W tym czasie (1577-1579) wybudował we Florencji Palazzo Zuccari. W 1607 r. napisał L'idea de' pittori, scultori ed architetti, dzieło poświęcone teorii sztuki^[1]. Był współtwórcą statutu i pierwszym przewodniczącym Akademii Świętego Łukasza^[3][1]. Jest też autorem fresków w apsydzie rzymskiej bazyliki pw. św. Sabiny oraz w kaplicy grobowej kardynała Bernerio, gdzie uwiecznił m.in. przyjęcie ślubów zakonnych przez Jacka i Czesława Odrowążów oraz sceny z życia Jacka^[4]. Wykonał część fresków w rzymskim Oratorio di Santa Lucia del Gonfalonieri^[5].

Wspólnie z bratem wykonali freski w Sala Regia w pałacu watykańskim^[1]. Jest autorem cyklu 16 rysunków (cykl ten zawierał także dodatkowo 4 rysunki z alegoriami), w którym przedstawił historię życia i kariery Taddeo^[6].

W 1590 roku kupił działkę położoną w atrakcyjnym miejscu w pobliżu kościoła Trinità dei Monti, na pozostałościach starożytnych ogrodów Lukullusa, u zbiegu dzisiejszych ulic Via Sistina i Via Gregoriana. Wybudował tam swój kolejny dom, nazwany później Palazzetto Zuccari. W latach 1702–1714 mieszkała w nim wdowa po królu Janie III Sobieskim, Maria Kazimiera d’Arquien^[7].

Pochowany został w Panteonie^[8].

• Encyklopedia PWN, tom 12, 1969.