Fuga dysocjacyjna
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
| DSM-IV |
300.13 |
Fuga (fuga dysocjacyjna, ucieczka histeryczna)[1] – dysocjacyjne zaburzenie nerwicowe, polegające na ucieczce z dotychczasowej sytuacji, prawie zawsze nieprzyjemnej. Może objawiać się np. zmianą pracy zawodowej albo daleką podróżą. Osoby w stanie fugi mają całkowitą amnezję wsteczną (sprawiają wrażenie nieświadomych własnej przeszłości), a po powrocie do „poprzedniej tożsamości" nie potrafią przypomnieć sobie okresu fugi[2].
Często jest spotykana w zaburzeniach osobowości, zwłaszcza typu histrionicznego[potrzebny przypis].
Nie diagnozuje się fugi dysocjacyjnej po napadzie padaczkowym.[potrzebny przypis]
Zjawiskiem podobnym jest skłonność do bezcelowych wędrówek – poriomania. Nie należy do takich przypadków zaliczać włóczęgostwa czy ucieczki z miejsca przestępstwa.[potrzebny przypis]
Problemy ludzi z takim zaburzeniem i ich bliskich są tematem filmu Fuga.[3]
