Ten artykuł od 2012-12 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Game Boy Advance

Typ	przenośna konsola gier wideo
Producent	Nintendo
Generacja	szósta generacja
Premiera	JP: 21 marca 2001 Am.Płn.: 11 czerwca 2001 EU: 22 czerwca 2001 PL: lipiec 2001[1]
CPU	16.8 MHz 32 bitowy ARM7, 4/8 MHz Z80 (do starszych gier)
Pamięć operacyjna	32kB RAM + 96 kB VRAM (wbud. w CPU) oraz 256 kB WRAM (poza CPU)
Nośniki danych	kartridż
Wsteczna kompatybilność	Game Boy, Game Boy Color
Sprzedanych jednostek	81.36 milionów
Najlepiej sprzedawana gra	Pokémon Ruby i Sapphire (13 milionów)[2]
Poprzednik	Game Boy Color
Następca	Game Boy Advance SP (wersja rozszerzona) Game Boy Micro (pomniejszana wersja) Nintendo DS (następca)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Game Boy Advance (jap. ゲームボーイアドバンス Gēmu Bōi Adobansu, GBA) – przenośna konsola do gier wyprodukowana przez firmę Nintendo. Jest następczynią popularnej konsoli Game Boy Color. Została wypuszczona na rynek w Japonii 21 marca 2001 roku, w Ameryce Północnej 11 czerwca 2001 roku, w Europie 22 czerwca 2001 roku i w Polsce w lipcu 2001 roku^[1].

Kiedy pierwszy Game Boy został wydany w 1989 roku, Nintendo spotkało się z krytyką swojej decyzji o wydaniu konsoli przenośnej z monochromatycznym ekranem, podczas gdy konkurenci, tacy jak Lynx i Game Gear, posiadali już kolorowe wyświetlacze. Jednak ryzyko Nintendo się opłaciło. Kolorowe wyświetlacze rywali, choć imponujące wizualnie, były krytykowane za słabą żywotność baterii i nieporęczne rozmiary, podczas gdy doskonała przenośność i długowieczność baterii Game Boya sprawiły, że zyskał on ogromną popularność.

W związku z rosnącą krytyką Nintendo zobowiązało się do opracowania następcy Game Boya z kolorowym wyświetlaczem. Jednak wewnętrzny zespół kierowany przez Satoru Okadę – który pracował nad oryginalnym Game Boyem – eksperymentował już z kolorowymi ekranami. Ich prototyp z początku lat dziewięćdziesiątych, o nazwie kodowej "Project Atlantis", zawierał kolorowy wyświetlacz i 32-bitowy procesor zaprojektowany przez ARM. Zespół nie był zadowolony z projekty, który został odłożony na półkę w 1997 roku. Jednak gdy na rynku pojawili się konkurenci, tacy jak Neo Geo Pocket i WonderSwan, Nintendo postanowiło stworzyć produkt znacznie tańszy łącząc kolorowy ekran, który testowali dla Project Atlantis, z szybszą wersją istniejącego 8-bitowego procesora Game Boya. Produkt przybrał nazwę Game Boy Color i został wprowadzony na rynek w 1998 roku. ^[3]

Wciąż pod presją bardziej zaawansowanych technicznie handheldów konkurencji, Nintendo szybko zaczęło opracowywać następcę Game Boy Color. Projekt o nazwie kodowej Advanced Game Boy (AGB) miał charakteryzować się m.in 32-bitowym procesorem z Projektu Atlantis. Szczegóły na temat GBA pojawiły się na targach Space World 1999 pod koniec sierpnia.^[4]

Nintendo oficjalnie ogłosiło swoją nową konsolę 1 września 1999 roku, ujawniając szczegóły dotyczące specyfikacji konsoli. 21 sierpnia 2000 roku IGN pokazał zdjęcia zestawu deweloperskiego GBA z demonstracyjnym portem Yoshi's Story,^[5] a 22 sierpnia w japońskim magazynie Famitsu ujawniono przedprodukcyjne zdjęcia GBA.^[6]

Projekt GBA charakteryzował się kształtem, odbiegającym od układu pionowego poprzednich modeli Game Boya. W projekcie konsoli umieszczono przyciski po bokach urządzenia, a nie pod ekranem. Zmiana była dziełem francuskiego projektanta Gwénaëla Nicolasa i jego tokijskiego studia Curiosity Inc.^[7]

W ogłoszeniu z 24 sierpnia 2000 roku, Nintendo ujawniło ostateczny projekt GBA, ogłosiło daty premiery w Japonii i Ameryce Północnej oraz ujawniło dziesięć gier startowych. Na Space World 2000 Nintendo zaprezentowało również kilka urządzeń peryferyjnych. W marcu 2001 roku Nintendo ogłosiło 15 gier startowych na swoją konsolę, z ponad 60 spodziewanymi premierami do końca roku. ^[8]

W lutym 2003 roku wydano nowy model konsoli o nazwie Game Boy Advance SP. Oferowała on mniejszą obudowę niż w pierwowzorze, a także zawierał akumulator litowo-jonowy i podświetlany ekran. W 2005 roku wydano ekonomiczną wersję konsoli o nazwie Game Boy Micro, która została znacznie zminiaturyzowana, czego kosztem był gorszy ekran i brak kompatybilności wstecznej.^[9]

Wszystkie modele Game Boy Advance zostały wycofane z produkcji w 2008 roku, a wsparcie dla platformy zakończono w 2010 roku. ^[10]

Game Boy Advance posiada 32-bitowy procesor RISC ARM7TDMI taktowany zegarem 16,8 MHz^[11] oraz ośmiobitowy CISC bazowany na Z80 (do obsługi gier na starsze wersje konsoli) taktowany zegarem 4 lub 8 MHz. Konsola jest zasilana dwiema bateriami AA lub zasilaczem AC. Jest kompatybilny z grami na Game Boy Color i zwykłego Game Boya, może on również współpracować z konsolą GameCube jako kontroler po dokupieniu odpowiedniego kabla.

• Długość: 145 milimetrów
• Szerokość: 24,5 milimetrów
• Wysokość: 82 milimetrów
• Waga: 140 gramów

Wyświetlacz LCD o wielkości 2,9 cala może pomieścić 240x160 pikseli w kolorze 15-bitowym (32768 kolorów). Wyświetlacz zawiera więcej pikseli, niż w starszych wersjach Game Boya. Podczas grania w gry przeznaczone na starsze wersje Game Boya można wcisnąć przycisk „L” lub „R”, aby zmienić dopasowanie gry do ekranu.

Dla Game Boya Advance zostało wyprodukowanych kilka tysięcy gier. Należą do nich m.in. konwersje produkcji z innych platform (NES, SNES, PC itp.), a także tytuły dostępne tylko na tę platformę^[12].

 Z tym tematem związana jest kategoria: Gry na platformę Game Boy Advance.

Game Boy Advance posiada port szeregowy do połączenia się z innymi konsolami tego typu poprzez kabel Game Boy Advance Link Cable. Niektóre gry pozwalają na połączenie do czterech graczy korzystających z jednego kartridża. Przykładami gier o takiej możliwości są Advance Wars oraz Mario Kart: Super Circuit, w pozostałych przypadkach każdy gracz musi posiadać własną kopię gry.

Czasami istnieje możliwość połączenia się ze sobą graczy grających w różne, zgodne ze sobą gry, np. z serii Pokémon.