Getto w Szawlach
| |
| Typ | |
|---|---|
| Odpowiedzialny | |
| Rozpoczęcie działalności |
sierpień 1941 |
| Zakończenie działalności |
lipiec 1943 |
| Terytorium | |
| Miejsce | |
Położenie na mapie Litwy  | |
| 55°55′35,7600″N 23°19′33,6000″E/55,926600 23,326000 | |
Getto w Szawlach (lit. Šiaulių getas) – żydowska dzielnica utworzona przez Niemców w czasie II wojny światowej w Szawlach na Żmudzi. Istniała od sierpnia 1941 do lipca 1943[1].
Szawelskie getto było jednym z pięciu tego typu placówek, jakie utworzyli Niemcy na terenach okupowanej Litwy. Po wkroczeniu do miasta 26 czerwca 1941 Niemcy zastrzelili ok. 1 tys. Żydów i zakopali ich w dołach, które ofiary wcześniej same musiały wykopać. 22 sierpnia zadecydowano o utworzeniu getta w Szawlach – jedno z nich znajdowało się na przedmieściu Kaukas, drugie w dzielnicy trockiej.
Niemiecką okupację przeżyło ok. 500 z 8 tys. mieszkających w mieście Żydów, którzy przed 1941 stanowili 1/4 ludności Szawli.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ red. Z. H. Nowak, Z. Karpus, "Studia i szkice z dziejów Żydów w regionie Bałtyku", Toruń 1998
