Giorgio Ruffolo

Data i miejsce urodzenia	14 sierpnia 1926 Rzym
Data i miejsce śmierci	16 lutego 2023 Rzym
Minister środowiska Włoch
Okres	od 17 kwietnia 1987 do 28 czerwca 1992
Przynależność polityczna	Włoska Partia Socjalistyczna
Poprzednik	Francesco De Lorenzo
Następca	Carlo Ripa di Meana
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Giorgio Ruffolo (ur. 14 sierpnia 1926 w Rzymie, zm. 16 lutego 2023 tamże^[1]) – włoski polityk, eseista, publicysta, parlamentarzysta krajowy, minister środowiska, poseł do Parlamentu Europejskiego I, IV i V kadencji.

Z wykształcenia ekonomista, pracował m.in. w OECD i w koncernie Eni^[2]. W 1962 został zatrudniony w ministerstwie budżetu, gdzie jako sekretarz generalny ds. planowania gospodarczego odpowiadał za reorganizację biura planowania. Funkcję tę pełnił do 1975.

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Włoskiej Partii Socjalistycznej, zasiadał we władzach krajowych tej partii. Był z jej ramienia członkiem Izby Deputowanych IX kadencji (1983–1987), a później Senatu X i XI kadencji (1987–1994)^[3]. W latach 1987–1992 sprawował urząd ministra środowiska^[2] (w gabinetach, którymi kierowali Giovanni Goria, Ciriaco De Mita i Giulio Andreotti). Po rozwiązaniu partii socjalistycznej działał w postkomunistycznej Demokratycznej Partii Lewicy i następnie w Demokratach Lewicy. Jako publicysta w latach 80. rozpoczął współpracę z „La Repubblica”.

W Parlamencie Europejskim po raz pierwszy zasiadał w latach 1979–1983. Powrócił do niego w ostatnich latach swojej kariery politycznej – był wybieranych do PE w 1994 i 1999. Należał m.in. do frakcji socjalistycznej, w latach 1999–2002 był wiceprzewodniczącym Komisji ds. Kultury, Młodzieży, Edukacji, Środków Masowego Przekazu i Sportu. Mandat eurodeputowanego wykonywał do 2004^[4].

Opublikował liczne prace poświęcone kwestiom społecznym i ekonomicznym, m.in. La grande impresa nella società moderna (1967), Cuori e denari (1999), Quando l'Italia era una superpotenza (2004), Lo specchio del diavolo, una storia dell'economia dal paradiso terrestre all'inferno della finanza (2006), Un paese troppo lungo (2009) i inne^[2].

• Cavaliere di Gran Croce Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – 1975^[5]
• Grande Ufficiale Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – 1968^[6]