Gołąbek zebrowany

Geopelia striata[1]
(Linnaeus, 1766)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	gołębiowe
Rodzina	gołębiowate
Podrodzina	trerony
Rodzaj	Geopelia
Gatunek	gołąbek zebrowany
Synonimy
Columba striata Linnaeus, 1766
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Gołąbek zebrowany^[3] (Geopelia striata) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae), zamieszkujący Azję Południowo-Wschodnią^[4]. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Takson opisany po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego w roku 1766 przez Linneusza w 12. edycji pracy Systema Naturae jako Columba striata^[5][6]. Blisko spokrewniony z gołąbkiem łuskowanym (G. placida) i gołąbkiem falistym (G. maugeus); niekiedy łączono je w jeden gatunek, choć wyraźnie różnią się głosem^[4]. Nie wyróżnia się podgatunków^[4][7].

Geopelia: gr. γεω- geō- „ziemny-”, od γη gē „ziemia”, „grunt”; πελεια peleia „gołąb”

striataː łac. striatus „pręgowany”, „prążkowany”, od striare „bruzdkować”, od stria „bruzdka”, „zmarszczka”^[8]

Upierzenie czoła jasnoszare, przechodzące w ciemniejsze na czubku głowy i nad oczami. Kark brązowy. Szyja płowobrązowa, z czarnymi zakończeniami tworzącymi wzór prążków. Pióra na bokach piersi szarawe, w centrum różowawe i przechodzące w płową żółć na brzuchu. Pokrywy skrzydłowe oliwkowobrązowe, na spodzie kasztanowate z prążkami. Większe pokrywy skrzydłowe z szarością po zewnętrznej stronie. Lotki pierwszorzędowe ciemnobrązowe, drugorzędowe brązowe z jasnymi zakończeniami, a trzeciorzędowe brązowawe z ciemnymi paskami. Upierzenie ciała w górnej części jasnoszare, niżej oliwkowobrązowe z czarnymi końcówkami. Kuper szarobrązowy. Pokrywy ogonowe szarobrązowe. Centralne pióra ogona zielonobrązowe i ciemniejsze na końcach, pozostałe pióra czarne z białymi brzegami i krótsze od tych w środkowej części. Spód ogona biały. Skóra przy oczodołach niebieskawa lub zielona. Tęczówka szaroniebieska. Dziób szarobrązowy, z niebieskawą podstawą. Barwa nóg od różowej do fioletowej. Dymorfizm płciowy nieznaczny – różowy obszar na piersi samicy jest prążkowany i węższy niż w przypadku samca^[9][10].

• długość ciałaː 205–216 mm (samiec), 206–209 mm (samica)
• długość skrzydłaː 98–104 mm (samiec), 98–101 mm (samica)
• długość ogonaː 90–100 mm
• długość skokuː 18–20 mm
• długość dziobaː13–15 mm
• masa ciałaː 56 g^[9]

Suche, otwarte obszary lesiste z zakrzewieniami. Gołąbek zebrowany występuje zazwyczaj na wysokościach co najmniej do 2000 m n.p.m. Spotykany również w pobliżu miejskich i wiejskich osiedli ludzkich, na terenach uprawnych i w parkach^[4][9][10].

Południowo-wschodnia Azja. Gatunek zamieszkuje Bali, Jawę, Lombok, Malezję, Mjanmę, Singapur, Sumatrę i Tajlandię. Introdukowany na Ambon, Borneo, Filipiny, Hawaje, Selayar, Seszele, Sulawesi, Tahiti, Wyspę Świętej Heleny i do północnego Laosu^[4][9].

Gołąbek zebrowany poszukuje pokarmu na ziemi. Żywi się przede wszystkim nasionami traw i roślinami zielnymi. Ponadto zjada zboża uprawne i okazjonalnie małe bezkręgowce^[4][9].

Przebywa na ogół w parach lub małych grupach. Większe stada spotykane w miejscach żerowania. We wczesnych godzinach porannych widywany na poboczach. Raczej ufny i pozwala na zbliżenie się, ale spłoszony natychmiast zrywa się z ziemi i ląduje na drzewie. Lot szybki, lekko falowany, z momentami gwałtownego uderzania skrzydłami^[9].

Nierówny śpiew o wysokiej tonacji, rozpoczynający się odgłosem zapisywanym jako crooodle, po którym następuje seria sześciu do ośmiu energicznych, szybkich zawołań croo. Znane również trzysylabowe zawołanie opisywane jako kok-kurr-kurr^[4][9][11].

Tokiː gołąbek zebrowany nachyla przednią część ciała do ziemi, rozkłada pióra ogona i częściowo rozpościera skrzydła. W locie pokazowym samiec podlatuje ku górze ze słyszalnym uderzaniem skrzydeł, a następnie zlatuje lotem ślizgowym^[9].

Gniazdoː platforma z gałązek umieszczona na wysokości do czterech metrów nad ziemią, na drzewach lub zakrzewieniach^[9].

Jajaː dwa w lęgu, białe^[9]. Na podstawie lęgów wyprowadzonych w niewoli wiadomo, że średnie wymiary jaja to 17,21 na 22,65 mm, natomiast jego masa to średnio 4,5 g^[12].

Wysiadywanieː w różnych miesiącach w zależności od zamieszkiwanej części świata oraz warunków. Na Półwyspie Malajskim lęgi zauważone w początkowych miesiącach roku, na Filipinach od połowy lutego do końca maja, a na Borneo w październiku^[4][9]. Jaja wysiadywane na zmianę przez samca i samicę^[11].

Pisklętaː karmione przez obu rodziców ptasim mleczkiem. Po dziesięciu dniach od wyklucia młode zaczynają poruszać skrzydłami, a po piętnastu rozpoczyna się ich pierzenie^[11].

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN gołąbek zebrowany klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako zazwyczaj pospolity w większości zasięgu występowania, rzadki na Jawie, Bali, Filipinach i Borneo. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku, BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako stabilny^[2].

• Nagrania odgłosów wydawanych przez gołąbka zebrowanego – xeno-canto.org
• Zdjęcia, filmy i nagrania odgłosów – eBird.org