Gorawino

wieś
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	kołobrzeski
Gmina	Rymań
Liczba ludności (2013)	671[2]
Strefa numeracyjna	94
Kod pocztowy	78-124[3]
Tablice rejestracyjne	ZKL
SIMC	0310605
Położenie na mapie gminy Rymań Gorawino
Położenie na mapie Polski Gorawino
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Gorawino
Położenie na mapie powiatu kołobrzeskiego Gorawino
53°59′51″N 15°29′36″E/53,997500 15,493333[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Gorawino (niem. Gervin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Rymań. Wieś jest siedzibą sołectwa Gorawino, w skład którego wchodzi również osada Rębice.

Według danych z 4 września 2013 r. Gorawino miało 671 mieszkańców^[2].

Miejscowość leży na Równinie Gryfickiej ok. 23 km na południe od Kołobrzegu przy drodze powiatowej Rościęcino – Rzesznikowo. Około 0,5 km na południe od miejscowości przepływa dopływ Mołstowy Wkra.

Wieś posiada zachowany układ przestrzenny (ulicówka „rozwinięta” z owalnicy). Początki sięgają VII wieku, gdy na południe od miejscowości, nad rzeką Wkrą, powstało obronne grodzisko wyżynne, istniejące prawdopodobnie do X wieku^[4]. Pierwsze wzmianki o Jorewinie pochodzą z 1224 r., gdy księżna pomorska Anastazja, powołując do życia klasztor norbertanek w Białobokach koło Trzebiatowa przekazała im we władanie m.in. dzisiejsze Gorawino^[5]. W 1276 r. miejscowość znalazła się w rękach kapituły kołobrzeskiej^[6]. W 1291 r. są odnotowane pierwsze wzmianki o istnieniu parafii^[7].

Po sekularyzacji dóbr kościelnych wieś trafiła w ręce prywatne. Po przyjęciu przez Pomorze luteranizmu parafia w Gorawinie funkcjonowała dalej (aż do 1945 r.) jako parafia ewangelicka, obejmująca również Białokury i Świecie Kołobrzeskie^[7]. W dokumencie z 1565 r. jako właściciel wsi i majątku figuruje Peter Schley^[8]. W XVII w. wieś stanowiła majątek rycerski rodu von Manteuffel (m.in. Wilkiego von Manteuffla, który posiadał w 1628 r. 15 włók ziemi^[9] i finansował odbudowę spalonego kościoła^[7]). Po pokoju westfalskim i podziale księstwa pomorskiego wieś znalazła się w granicach Brandenburgii, później Prus i Niemiec, gdzie nosiła nazwę Gervin^[10]. W połowie XVII w. majątek został podzielony na dwie, a w 1861 r. na trzy części^[8]. Właścicielem majątku „A” w 1737 r. został Kazimierz von Schmeling, potem ponownie Manteufflowie. Od 1804 r. Gorawino „A” kilkukrotnie zmieniało właścicieli. Podobnie często zmieniał właścicieli majątek „B”, którymi były m.in. rody von Lettow (pierwszym właścicielem z tej rodziny został w 1725 r. landrat Conrad von Lettow), von Wacholtz i von Steinkeller^[11]. W 1818 r. wieś znalazła się w składzie Powiatu Księstwo. Od 1872 r. miejscowość znalazła się w składzie nowo utworzonego powiatu kołobrzeskiego-karlińskiego.

W latach 1890–1891 dokonano częściowej parcelacji dóbr majątku Gorawino^[11]. Po 1895 r. Gorawino połączono w jedną całość, a sama wieś stała się siedzibą okręgu (Amt) obejmującego także Jarkowo, Świecie Kołobrzeskie i Białokury^[12]. W latach 1880–1911 Gorawino uzyskało drogowe połączenia z Kołobrzegiem, trasą Gdańsk – Szczecin, Drozdowem i Jarkowem. W 1913 r. wieś przyłączono do zasilania elektrycznego, w latach 30. XX w. zbudowano nowy budynek szkolny^[8].

W marcu 1945 r. Gorawino zdobyły wojska radzieckiego 1 Frontu Białoruskiego, w wyniku czego wieś znalazła się w granicach Polski.

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Górawino (gromada), po jej zniesieniu w gromadzie Siemyśl. W latach 1950–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego.

• Kościół parafialny pw. MB Królowej Polski, ryglowy, zbudowany w latach 20. XVII w.^{[7][18][19][7]}, odbudowany po pożarze z 1991 r.^[20] i poświęcony w 1993 r.^[19] W środku zachowany z pożaru barokowy ołtarz ambonowy z 1691 r. autorstwa Jakuba Henke^[6].
• Zespół dworsko-pałacowy z przełomu XIX i XX wieku, będący do 1990 r. siedzibą PGR^[4].

Dzieci z Gorawina mają możliwość uczęszczania do:

• Zespołu Szkół Publicznych w Rymaniu (do oddziału filialnego w Drozdowie^[21][22], a następnie do Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Rymaniu)
• Społecznej Szkoły Podstawowej (klasy 0–3), powstałej w 2000 r.^[23] na bazie zlikwidowanej Szkoły Podstawowej (działającej od 1946 r.^[24]), a prowadzonej przez Stowarzyszenie na Rzecz Ekorozwoju Wsi Gorawino^[23].
• Zespołu Szkół im. Noblistów Polskich w Siemyślu.

W Gorawinie funkcjonuje klub piłkarski LUKS Grot Gorawino, reaktywowany w 2007 r. W przeszłości walczył m.in. w latach 1991–1994 w grupie pierwszej koszalińskiej A-klasy^[25]. W 2008 r. od razu awansował z pierwszego miejsca z B-klasy. Przez kolejne lata Grot Gorawino zajmował kolejno 8, 4, 9, 6, 7 i 3 miejsce w 2 grupie koszalińskiej A-klasy. Treningi zespołu odbywają się na Orliku w Gorawinie, natomiast mecze klub rozgrywa na stadionie w Rymaniu.

Gorawino jest siedzibą parafii rzymskokatolickiej pw. Matki Bożej Królowej Polski^[19], wchodzącej w skład dekanatu Gościno.

W Gorawinie funkcjonuje Ochotnicza Straż Pożarna.

W miejscowości znajduje się gabinet lekarski.

Przewoźnicy obsługują regularne połączenia do Kołobrzegu, Rymania, Szczecina i Gościna. Na terenie wsi znajdują się 3 przystanki autobusowe – Gorawino, Gorawino osiedle i Gorawino skrzyżowanie.

• Strona internetowa klubu piłkarskiego LUKS Grot Gorawino