Grzegorz Miecugow

Grzegorz Miecugow

Grzegorz Miecugow (2007)
Pełne imię i nazwisko	Grzegorz Marek Miecugow
Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1955 Kraków
Data i miejsce śmierci	26 sierpnia 2017 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	dziennikarz, publicysta, prezenter telewizyjny
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Grzegorz Marek Miecugow (ur. 22 listopada 1955 w Krakowie^[1], zm. 26 sierpnia 2017^[2] w Warszawie^[3]) – polski dziennikarz, redaktor radiowej Trójki, wydawca i prezenter Wiadomości w TVP1, współtwórca i prezenter Faktów w TVN, prowadzący program Szkło kontaktowe w TVN24.

Był synem Heleny i Brunona Miecugowa, krakowskiego dziennikarza i publicysty^[3][4]. Jego dziadek od strony ojca miał pochodzenie ormiańsko-gruzińskie, prababka była szlachcianką z Iwonicza-Zdroju^[5]. Bratem babki od strony ojca był malarz Stanisław Studencki^[6].

Ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie^[7] oraz studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego^[8]. W 1978 jako student wyjechał do Paryża, gdzie przez dwa miesiące pracował, zajmując się domem i opiekując się dzieckiem znajomej jego rodziców^[9].

Pracował w Teatrze na Rozdrożu. Od 1980 do czasu wprowadzenia stanu wojennego był dziennikarzem redakcji informacyjnej lokalnego warszawskiego radia, pracował też w telewizji. W marcu 1982 w ramach protestu odszedł z zawodu, po czym zaczął wykonywać różne prace zarobkowe, m.in. kleił błystki i produkował torby do farb w proszku. Przez dwa miesiące pracował fizycznie w Wiedniu^[9]. Po trzyletniej przerwie powrócił do pracy w radiu, zostając redaktorem programów dla dzieci. W 1987 zaczął pracę w Programie III Polskiego Radia, dołączając do zespołu Zapraszamy do Trójki, którym później kierował. W latach 1989–2001 jako „druh zastępowy” poprowadził dziewięć wydań Listy przebojów Programu Trzeciego^[10][11]. W 1989 przeszedł do Telewizji Polskiej^[12], był prezenterem i wydawcą Wiadomości.

W 1997 razem z Tomaszem Lisem współtworzył w TVN program informacyjny Fakty, którego był także prezenterem. Odszedł z redakcji na skutek konfliktu z Tomaszem Lisem, później został doradcą marszałka Sejmu Macieja Płażyńskiego ds. medialnych. W 2001 wrócił do TVN, prowadził pierwszą polską edycję reality show Big Brother i współtworzył kanał informacyjny TVN24^[13], a później objął funkcję szefa wydawców stacji^[13]. Od stycznia 2005 współprowadził Szkło kontaktowe^[14]. Prowadził również programy Inny punkt widzenia^[13], Gość poranny^[8] oraz Cały ten świat.

W 2007 po sukcesie programu Szkło kontaktowe wraz z Tomaszem Sianeckim napisał książkę Kontaktowi, czyli szklarze bez kitu. Był autorem felietonów z serii „Swoje wiem” w „Dzienniku Polskim”^[15]. Został również współpracownikiem „Przekroju”^[16]. Od 1992 prowadził zajęcia dla studentów dziennikarstwa^[8]. Był pracownikiem Katedry Dziennikarstwa Collegium Civitas^[17].

Wystąpił w filmach Pułapka (1997) jako dziennikarz Wiadomości i Ryś (2007) jako policjant^[18] oraz w teledysku do utworu „Świr” Grupy Operacyjnej jako dziennikarz.

Był żonaty z Joanną, z którą miał syna Krzysztofa^[19].

W 2011 zdiagnozowano u niego raka płuca^[2][20]. Zmarł 26 sierpnia 2017. 1 września 2017 został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[21] (kwatera E–19–4^[22]). Ceremonia miała charakter świecki^[23].

• Inny punkt widzenia (2005)
• Inny punkt widzenia. Tom II (2007)
• Kontaktowi, czyli szklarze bez kitu (2007) – z Tomaszem Sianeckim
• Przypadek (2010)
• Trójka do potęgi (2012)
• Szkiełko i wokół (2012) – z Violettą Ozminkowski
• Inny punkt widzenia (2013)

• 2005: Ostre Pióro – nagroda specjalna^[24]
• 2006: Wiktor w kategorii największe odkrycie telewizyjne razem z Tomaszem Sianeckim za program Szkło kontaktowe^[25]
• 2009: Złota Gruszka „za szczególne osiągnięcia dziennikarskie”^[26]
• 2012/2013: artPrezydent na Interdyscyplinarnym Festiwalu Sztuk Miasto Gwiazd w Żyrardowie^[27]
• 2015: Mistrz Mowy Polskiej^[28]