Héctor Núñez

Pełne imię i nazwisko	Héctor Núñez Bello
Data i miejsce urodzenia	8 maja 1936 Montevideo
Data i miejsce śmierci	19 grudnia 2011 Madryt
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1954–1959 Club Nacional de Football 1959–1965 Valencia CF 1965–1966 RCD Mallorca 1966–1967 Levante Walencja
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1957–1959  Urugwaj 7 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1971–1973 Tenerife Santa Cruz 1972–1973 Levante UD 1974–1975 Rayo Vallecano 1975–1976 Real Valladolid 1976 Granada CF 1977–1978 Rayo Vallecano 1978 Atlético Madryt 1979–1980 Rayo Vallecano 1981–1983 Tecos UAG Guadalajara 1983–1984 UD Las Palmas 1984–1987 Rayo Vallecano 1989 Club Nacional de Football 1992 Kostaryka 1993–1994 Valencia CF 1994–1997 Urugwaj 2001 Al-Nasr 2007 Tacuarembó FC
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Copa América złoto Urugwaj 1995

Héctor Núñez Bello (ur. 8 maja 1936, zm. 19 grudnia 2011) – piłkarz urugwajski noszący przydomek Pichón, napastnik (prawoskrzydłowy). Później trener.

Urodzony w Montevideo Núñez karierę piłkarską rozpoczął w 1954 roku w klubie Club Nacional de Football. Razem z klubem Nacional trzy razy z rzędu zdobył tytuł mistrza Urugwaju – w 1955, 1956 i 1957 roku.

Jako piłkarz klubu Nacional wziął udział w turnieju Copa América 1959, gdzie Urugwaj zajął przedostatnie, szóste miejsce. Núñez zagrał w czterech meczach – z Boliwią, Peru, Argentyną i Chile (tylko w drugiej połowie – w przerwie zmienił Eladio Beníteza).

Wkrótce po nieudanych mistrzostwach kontynentalnych Núñez wyemigrował do Europy, gdzie został piłkarzem hiszpańskiego klubu Valencia CF. Razem z klubem Valencia dwa razy z rzędu zwyciężył w Pucharze Miast Targowych – w 1962 i 1963 roku.

W Valencii grał do 1966 roku, po czym przeniósł się do klubu RCD Mallorca. Na koniec kariery piłkarskiej w latach 1966–1967 grał w klubie Levante Walencja.

Od 28 lipca 1957 roku do 2 kwietnia 1959 roku Núñez rozegrał w reprezentacji Urugwaju 7 meczów i nie zdobył żadnej bramki^[1].

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Núñez został trenerem - w 1971 roku objął trenerską posadę w klubie Tenerife Santa Cruz, w którym pracował do 1973 roku. W latach 1975–1976 był trenerem klubu Real Valladolid, a w 1978 roku trenował drużynę klubu Atlético Madryt, skąd potem przeniósł się do klubu Granada CF.

W 1981 roku przeniósł się do Meksyku, gdzie do 1983 roku był trenerem klubu Tecos UAG Guadalajara. Po powrocie do Hiszpanii w 1984 roku krótki czas trenował klub Unión Las Palmas, po czym podjął pracę w klubie Rayo Vallecano, gdzie trenował pierwszy zespół do 1987 roku. W 1989 roku wrócił do ojczyzny i trenował Nacional, z którym wygrał Recopa Sudamericana i Copa Interamericana.

W 1992 roku był trenerem reprezentacji Kostaryki, w 1993 roku został trenerem Valencii, po czym w 1994 roku otrzymał posadę trenera reprezentacji Urugwaju w miejsce Ildo Maneiry. Podczas turnieju Copa América 1995 doprowadził Urugwaj do zwycięstwa, oznaczającego tytuł mistrza Ameryki Południowej. Kierowany przez Núñeza zespół odniósł 4 zwycięstwa (4:1 z Wenezuelą, 1:0 z Paragwajem, 2:1 z Boliwią i 2:0 z Kolumbią) oraz dwukrotnie zremisował (1:1 z Meksykiem i w finale 1:1 z Brazylią), zdobywając 11 bramek i tracąc 4 bramki. Ostateczny sukces ekipa Núñeza zawdzięczała lepiej wykonywanym rzutom karnym.

Drużyną narodową opiekował się do 1996 roku, kiedy to przekazał stanowisko w ręce Juana Ahuntchaina. W 2001 roku pracował w Arabii Saudyjskiej, w klubie An-Nassr.

• Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 13): Copa America, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, str. 123-125

• Héctor Núñez (footballdatabase)
• Héctor Núñez (playerhistory.com)