Spis treści
Huta (rejon buski)
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Populacja (2001) • liczba ludności |
|
Kod pocztowy |
80520 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
50°06′45″N 24°39′42″E/50,112500 24,661667 |
Huta (ukr. Гута) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie buskim. W 2001 roku liczyła 244 mieszkańców.
Do 1946 roku wieś nosiła nazwę Huta Połoniecka[1].
W II Rzeczypospolitej do 1934 roku wieś stanowiła samodzielną gminę jednostkową w powiecie kamioneckim w woj. tarnopolskim. W związku z reformą scaleniową została 1 sierpnia 1934 roku włączona do nowo utworzonej wiejskiej gminy zbiorowej Grabowa w tymże powiecie i województwie[2].
W latach 1943–1944 wieś była jedną z placówek silnego ośrodka polskiej samoobrony, tzw. "trójkąta" Maziarnia Wawrzkowa-Grabowa-Huta Połoniecka. Ośrodek został całkowicie zniszczony w kwietniu-maju 1944 roku przez współpracujące ze sobą jednostki niemieckie i UPA[3]. Hutę Połoniecką spalili Niemcy a jej ludność wywieźli[4].
Osobny artykuł:Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego. Część polskich mieszkańców Huty została przesiedlona do Szonowa koło Prudnika[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Указ Президії Верховної Ради УРСР від 18.7.1946 «Про збереження історичних найменувань та уточнення … назв … Львівської області»
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 633.
- ↑ Damian Karol Markowski, W cieniu Wołynia. „Antypolska akcja” OUN i UPA w Galicji Wschodniej 1943-1945, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2023, ISBN 978-83-08-08166-2, ss. 157, 203, 240
- ↑ Ks. Józef Wołczański, Eksterminacja narodu polskiego i Kościoła Rzymskokatolickiego przez ukraińskich nacjonalistów w Małopolsce Wschodniej w latach 1939-1945. Materiały źródłowe, cz. II, Kraków 2006, ISBN 83-916412-4-4, s. 457
- ↑ Andrzej Hanich , Dekanaty i parafie Administracji Apostolskiej Śląska Opolskiego w latach 1945-1946, Opole: Państwowy Instytut Naukowy - Instytut Śląski, 2009, s. 116 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Huta Połoniecka (9), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 235 .