 generał dywizji pilot
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1988 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
40 plmb więcej patrz tekst |
| Stanowiska |
w 40 plmb więcej patrz tekst |
| Odznaczenia | |
| |
.svg){kind=small}
Ireneusz Starzyński (ur. 19 czerwca 1970[1]) – polski pilot wojskowy; generał dywizji Wojska Polskiego; dowódca 8 eskadry lotnictwa taktycznego (2006–2007), dowódca 21 Bazy Lotnictwa Taktycznego (2008–2010); dowódca 1 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego (2016–2019); od 2019 dowódca COP-DKP.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ireneusz Starzyński urodził się 19 czerwca 1970. W latach 1984–1988 kształcił się w Liceum Lotniczym w Dęblinie[2]. Absolwent Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie (1992). Po promocji został skierowany do Świdwina na stanowisko pilota klucza lotniczego w 40 pułku lotnictwa myśliwsko-bombowego, gdzie w 1993 objął obowiązki starszego pilota. W 1996 był słuchaczem Wyższego Kursu Doskonalenia Oficerów dowódców i szefów służb pododdziałów lotniczych lotnictwa myśliwsko-bombowego w Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych. Po ukończeniu WKDO został dowódcą klucza lotniczego. W 1999 awansował na stanowisko zastępcy dowódcy eskadry 40 plmb. W 2000 został skierowany na studia w Akademii Obrony Narodowej na Wydziale Lotnictwa i Obrony Powietrznej. W 2002, po ich ukończeniu, objął funkcję szefa sztabu w 8 eskadrze lotnictwa taktycznego w Mirosławcu. W latach 2004–2005 ukończył studia podyplomowe z zarządzania lotnictwem w Akademii Obrony Narodowej na Wydziale Lotnictwa i Obrony Powietrznej[1][3]. W 2005 pełnił obowiązki służbowe na stanowisku zastępcy dowódcy, a w roku 2006 objął funkcję dowódcy 8 eskadry lotnictwa taktycznego[1].
W latach 2007–2008 studiował w Akademii Obrony Narodowej studiów podyplomowych w zakresie operacyjno-strategicznym. W 2008 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 21 Bazy Lotnictwa Taktycznego w Świdwinie, w której służył do 2010. 6 czerwca 2015 przekazał w Świdwinie dowodzenie 21 BLT[4], został skierowany do Akademii Wojennej Wojsk Lotniczych (Air War College) w Maxwell – USA w ramach Podyplomowych Studiów Polityki Obronnej, po ukończeniu których został w 2016 desygnowany na stanowisko dowódcy 1 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego[1][5]. 8 lipca 2016 był dyrektorem pokazu lotniczego zorganizowanego z okazji szczytu NATO w Warszawie[6].
10 listopada 2018 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała brygady[1]. Na przełomie stycznia i lutego 2019 został mianowany zastępcą dowódcy Dowództwa Komponentu Powietrznego - Centrum Operacji Powietrznych, a od 3 lutego 2020 objął funkcję dowódcy DKP-COP[7]. 15 sierpnia 2020 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała dywizji[8][9]. Jest pilotem instruktorem klasy mistrzowskiej, z nalotem ponad 2100 godzin[10]. Szkolił pilotów na samolotach Su-22. Brał czynny udział w wielu ćwiczeniach krajowych i zagranicznych[7].
Awanse
[edytuj | edytuj kod]
podporucznik – 1992[1]
(...)
generał brygady – 2018[11]
generał dywizji – 2020[12]
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[13]
[edytuj | edytuj kod]- Lotniczy Krzyż Zasługi – 2020[14]
- Odznaka pamiątkowa 21 Bazy Lotnictwa Taktycznego – 2008, ex officio
- Odznaka pamiątkowa 1 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego – 2019, ex officio
- Odznaka pamiątkowa COP-DKP – 2020, ex officio
- Odznaka Pilota Wojskowego
- Odznaka skoczka spadochronowego wojsk lotniczych
- statuetka „Ikara”
i inne
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Gałecki 2018 ↓, s. 11.
- ↑ Absolwenci generałowie. wp.mil.pl. [dostęp 2022-05-28].
- ↑ Dowódca - Centrum Operacji Powietrznych - Dowódca Komponentu Powietrznego. cop-dkp.wp.mil.pl. [dostęp 2022-09-02].
- ↑ Jasiński 2016 ↓, s. 94-95.
- ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 289.
- ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 143.
- ↑ a b Trzynaście awansów generalskich na Święto Wojska Polskiego. defence24.pl. [dostęp 2022-09-01].
- ↑ Awanse generalskie z okazji Święta Wojska Polskiego. prezydent.pl. [dostęp 2022-05-14].
- ↑ „Astral Knight” – sojusznicza integracja w powietrzu. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-09-02].
- ↑ Nowi generałowie w Wojsku Polskim. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-09-02].
- ↑ M.P. z 2019 r. poz. 27
- ↑ M.P. z 2020 r. poz. 914
- ↑ Jasiński 2014 ↓, s. 159.
- ↑ M.P. z 2021 r. poz. 145.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Artur Gałecki (red.), Kronika Wojska Polskiego 2017, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2018, s. 11, ISSN 1734-2317.
- Artur Gałecki (red.), Kronika Wojska Polskiego 2016, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2017, s. 143, ISSN 1734-2317.
- Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2015, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2016, s. 94-95, ISSN 1734-2317.
- Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2013, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2014, s. 159, ISSN 1734-2317.
- dr Piotr Jakuboszczak (red.): Kronika Wojska Polskiego 2020. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2021, s. 108. ISSN 1734-2317.
- Strona internetowa Lotniczej Akademii Wojskowej
- Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2019; 2021
