Józef Ostaszewski
 Ostoja | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1765 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Maria z Zielińskich |
| Żona |
Franciszka Skarbek-Woyczyńska |
Józef Ostaszewski herbu Ostoja (ur. ok. 1765, zm. 10 lipca 1854 w Klimkówce) – członek Stanów Galicyjskich, członek tymczasowego rządu narodowego we Lwowie w 1809 r., właściciel dóbr Klimkówka na Podkarpaciu[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Michała Ostaszewskiego, a bratem Sebastiana (1755-1826) i Kazimierza Ostaszewskiego (1756-1845).
Uczęszczał do Akademii Zamojskiej. W roku akademickim 1780/1781 był studentem filozofii tejże Akademii[2].
Około 1799 roku ożenił się z Franciszką Skarbek-Woyczyńską (1780–1843), córką Franciszka Skarbek-Woyczyńskiego i Marii z Drogomirów.[3].
Dnia 27 maja 1809 r. wszedł na krótko do tymczasowego rządu narodowego we Lwowie, ustanowionego na ziemiach zaboru austriackiego w okresie wojen napoleońskich, obejmując w nim funkcję dyrektora policji[4].
W 1810 r. opuścił Lwów i osiadł w majątku w Klimkówce, który kupił od swego przyrodniego brata, Kazimierza Ostaszewskiego.
Od 1818 roku był członkiem Stanów Galicyjskich.
Podejmował szereg inicjatyw na rzecz poprawy sytuacji chłopów. Przed 1836 r. założył w Klimkówce specjalny fundusz gromadzki, który służył opłacaniu podatku gruntowego ciążącego na chłopach. We wspomnieniach rewolucyjnego demokraty Klemensa Mochnackiego został opisany jako jeden z niewielu ziemian w Galicji, którzy wspierali szkolnictwo chłopskie[5].
W swoim majątku starał się wprowadzać nowoczesne metody rolnictwa. W 1845 wszedł do grona członków założycieli Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie (wraz ze swoim bratankiem Teofilem Ostaszewskim).
Nie mając z potomstwa z Franciszką Skarbek-Woyczyńską zapisał Klimkówkę swojemu bratankowi Teofilowi Wojciechowi Ostaszewskiemu.
Zmarł 10 lipca 1854 i został pochowany w Klimkówce[6].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Karol Wild: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: 1855, s. 88.
- ↑ M[agnificus] D[ominus] Josephus [filuis] Michaelis Ostaszewski, philosophiae auditor ex palat[inatu] Russiae; zob. "Album studentów Akademii Zamojskiej 1595-1781", opr. Henryk Gmiterek, Warszawa 1994, str. 453
- ↑ Józef Ostaszewskii Ewa Franciszka Skarbek-Woyczyńska mieli syna Jana Kantego Teofila, urodzonego 29 X 1799 we Lwowie, zmarłego zaraz po urodzeniu, 3 XI 1799: Akt urodzenia: Lwów, Bazylika metropolitalna, 467/1799 i Akt zgonu: Lwów, Bazylika metropolitalna, 83/1799
- ↑ Maurycy Dzieduszycki, Kronika domowa Dzieduszyckich, Lwów 1865, str. 379 (akt nominacji z dnia 27 maja 1809 r. przez Aleksandra Rożnieckiego do dyrekcji policji lwowskiej: Franciszka Węglińskiego, Józefa Ostaszewskiego i Wojciecha Paszkowskiego). Zob też: Wacław Mejbaum, Galicja podczas wojny 1812 r., w: "Biblioteka Warszawska", t. 4, z. 3, grudzień 1911, str. 488, oraz Rys historyczny kampanii odbytej w roku 1809 w Księstwie Warszawskiem pod dowództwem księcia Józefa Poniatowskiego, wyd. 1869, s. 308. Spokrewniony z nim autor pamiętników Juliusz Czermiński (1821-1908) zanotował we wspomnieniach: "Pan Józef Ostaszewski, przyrodni brat dziada mego Kazimierza, był dyrektorem policji we Lwowie i jak każdy z wybitniejszych obywateli zajmował poczesne stanowisko w tymczasowym rządzie" (Juliusz Czermiński, Pamiętnik, Biblioteka Ossolineum we Wrocławiu, sygn. 15374, str. 30)
- ↑ Klemens Mochnacki, Pamiętnik spiskowca i nauczyciela, w: "Twórczość", zesz. 1, 1950 r., str. 23
- ↑ Józef Białynia Chołodecki: Cmentarzyska i groby naszych Bohaterów z lat 1794-1864 na terenie Wschodniej Małopolski. Lwów: Polskie Towarzystwo Opieki nad Grobami Bohaterów we Lwowie, 1928, s. 11.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 8: Województwo ruskie, Ziemia Przemyska i Sanocka, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, ISBN 83-04-04238-X, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- Teodor Żychliński, "Złota księga szlachty polskiej", t. 10, Poznań 1988, str. 240.
