Język pyu (papuaski)
| Obszar |
prowincja Sandaun (Papua-Nowa Gwinea), Papua (Indonezja) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
250 (2012)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|
Język izolowany (nienależący do żadnej rodziny językowej) | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | pby | ||
| IETF | pby | ||
| Glottolog | pyuu1245 | ||
| Ethnologue | pby | ||
| BPS | 1105 2 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język pyu, także ineisine – język papuaski używany w prowincji Sandaun w Papui-Nowej Gwinei[1] oraz w prowincji Papua w Indonezji, przez grupę etniczną Pyu[2]. Według danych z 2012 roku posługuje się nim 250 osób[1].
Dane z 1992 r. sugerują, że jest zagrożony wymarciem; już wtedy najmłodsze pokolenie preferowało tok pisin. Osoby w wieku 30 lat i powyżej znały także język abau[3][4]. Według Ethnologue w użyciu są również języki indonezyjski i kimki[1].
Jest słabo opisany, jego dokumentacja ogranicza się do list słownictwa. Materiały leksykalne nie wskazują na pokrewieństwo pyu z sąsiednimi językami[3][4]. Próbowano łączyć go z językami kwomtari, ale klasyfikacja ta ma charakter próbny (związek z kwomtari sugerują jedynie formy zaimków, przy czym istnienie rodziny kwomtari jako grupy genetycznej również jest niepewne)[5]. Publikacje Ethnologue (wyd. 22) i Glottolog (2.2, 4.6) rozpatrują go jako język izolowany[1][6][7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Pyu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ Zulyani Hidayah: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia. Wyd. 2. Jakarta: Yayasan Pustaka Obor Indonesia, 2015, s. 316. ISBN 978-979-461-929-2. OCLC 913647590. [dostęp 2022-08-02]. (indonez.).
- ↑ a b Hammarström 2018 ↓, s. 301
- ↑ a b Hammarström 2010 ↓, s. 191.
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 352
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Pyu. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-25)]. (ang.).
- ↑ Sebastian Nordhoff, Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath: Pyu. Glottolog 2.2. [dostęp 2014-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-26)]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- William A. Foley: The Languages of the Sepik-Ramu Basin and Environs. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 197–432, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-003. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).
- Harald Hammarström. The status of the least documented language families in the world. „Language Documentation & Conservation”. 4, s. 177–212, 2010. ISSN 1934-5275. OCLC 1443207034. [dostęp 2024-09-01]. (ang.).
- Harald Hammarström: Language isolates in the New Guinea region. W: Lyle Campbell (red.): Language Isolates. Abingdon–New York: Routledge, 2018, s. 287–322, seria: Routledge Language Family Series. DOI: 10.4324/9781315750026-11. ISBN 978-1-317-61091-5. OCLC 1000447105. (ang.).
