Ten artykuł od 2022-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Język współczesny południowoarabski – zbiorcze określenie sześciu języków z południowej gałęzi rodziny języków semickich: mehri, harsūsi, baţhari, hobyōt, jibbāli oraz soqoţri. Wbrew nazwie nie są to dialekty arabskie. Najbliżej spokrewnione są z nimi języki etiopskie i język południowoarabski epigraficzny.

Współczesne języki południowoarabskie są używane w Jemenie i Omanie. Większość użytkowników posługuje się jednocześnie arabskim (zob. dyglosja). Ogólną liczbę mówiących szacuje się na 200 tys., z czego:

• mehri posługuje się ok. 100 tys. mieszkańców pogranicza jemeńsko-omańskiego. Są to głównie nomadowie hodujący wielbłądy i kozy.
• harsūsi (ok. 600 osób)
• hobyōt (ok. 100 osób)
• baţhari (ok. 300 osób)
• jibbāli – ok. 5000 osób zamieszkujących góry Dhofar
• soqoţri – ok. 50 tys. osób zamieszkujących wyspy Sokotra, Samha i Abd al-Kuri, trudniących się pasterstwem lub rybołówstwem.

System spółgłoskowy współczesnych języków południowoarabskich jest bardzo archaiczny i bliski językowi prasemickiemu. Trzy zjawiska z zakresu fonologii są szczególnie charakterystyczne:

• przejście prasemickiego [n] w [r] w wyrazach oznaczających „syn” i „dwa”, np. soqoţri tro „2” vs. akadyjski šinā „ts.”. Analogiczne zjawisko występuje tylko w języku aramejskim.
• zachowanie trzech spółgłosek szczelinowych przedniojęzykowych tzn. [s], [š] i [ś]. Inne języki semickie ograniczają ich liczbę do 2 lub 1.
• realizacja spółgłosek emfatycznych jako glottalizowanych a nie faryngalizowanych, a więc inaczej niż w arabskim a identycznie jak w językach etiopskich.

• Simeone-Senelle, Marie-Claude. 1997. The Modern South Arabian languages, w: Robert Hetzron (ed.) The Semitic languages, 1997, London: Routledge, p. 378-423. ISBN 0-415-05767-1

• Nagrania tekstów w czterech spośród współczesnych języków południowoarabskich wraz z transkrypcjami