Jelena Isinbajewa

Елена Исинбаева

Jelena Isinbajewa podczas halowych mistrzostw świata 2010
Pełne imię i nazwisko	Jelena Gadżyjewna Isinbajewa
Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1982 Wołgograd
Wzrost	174 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja Igrzyska olimpijskie złoto Ateny 2004 lekkoatletyka (skok o tyczce) złoto Pekin 2008 lekkoatletyka (skok o tyczce) brąz Londyn 2012 lekkoatletyka (skok o tyczce) Mistrzostwa świata złoto Helsinki 2005 skok o tyczce złoto Osaka 2007 skok o tyczce złoto Moskwa 2013 skok o tyczce brąz Paryż 2003 skok o tyczce Mistrzostwa Europy złoto Göteborg 2006 skok o tyczce srebro Monachium 2002 skok o tyczce Mistrzostwa świata juniorów złoto Santiago 2000 Skok o tyczce Mistrzostwa świata juniorów młodszych złoto Bydgoszcz 1999 Skok o tyczce Młodzieżowe mistrzostwa Europy złoto Bydgoszcz 2003 Skok o tyczce
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jelena Gadżyjewna Isinbajewa (ros. Елена Гаджиевна Исинбаева, ur. 3 czerwca 1982 w Wołgogradzie) – rosyjska lekkoatletka uprawiająca skok o tyczce, dwukrotna mistrzyni olimpijska, trzykrotna mistrzyni świata, czterokrotna halowa mistrzyni świata, mistrzyni Europy, halowa mistrzyni Europy, 28-krotna i obecna rekordzistka świata (5,06 m).

Urodziła się w Wołgogradzie, jej ojcem jest pochodzący ze wsi Czuwek w Dagestanie Gadży Gafanowicz Isinbajew, matka Natalja Pietrowna urodziła się w wielodzietnej rodzinie w chutorze położonym niedaleko Wołgogradu. Ojciec pracuje jako hydraulik, matka przez wiele lat pracowała w kotłowni^[1]. Zamieszkiwała w Monako^[2], w 2011 powróciła do rodzinnego Wołgogradu^[3].

W 2004 na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach zdobyła złoty medal, bijąc rekord świata (4,91 m). Wyczyn ten powtórzyła 4 lata później w Pekinie skacząc 5,05 m. Została wybrana lekkoatletką 2004 oraz 2009 przez IAAF. Jest trzykrotną mistrzynią świata: z Helsinek w 2005, z Osaki w 2007 oraz z Moskwy w 2013^[4] oraz mistrzynią Europy z Göteborga w 2006. Nieprzerwanie w latach 2004–2008 wygrywała wszystkie zawody rangi mistrzowskiej w których brała udział.

Początkowo trenowała gimnastykę, jednak jako piętnastolatka zrezygnowała z uprawiania tego sportu (miała już ponad 170 centymetrów wzrostu i była zbyt wysoka jak na tę dyscyplinę)^[5]. Międzynarodową karierę lekkoatletyczną rozpoczęła w 1998, już po sześciu miesiącach treningów tyczkarskich^[5] z wynikiem 4,00 zdobyła złoty medal rozegranych w Moskwie światowych igrzysk młodzieży, na mistrzostwach świata juniorów w Annecy we Francji skoczyła 3,90 m, co dało jej 9. miejsce.

W 1999 poprawiła się na mistrzostwach świata kadetów w Bydgoszczy, gdzie pokonawszy 4,10 m zdobyła złoty medal.

W następnym roku na mistrzostwach świata juniorów w Santiago po raz pierwszy skoczyła 4,20 m, wyprzedzając Niemkę Annikę Becker. W tym samym roku skok o tyczce kobiet zadebiutował na Igrzyskach Olimpijskich, w Sydney wygrała Amerykanka Stacy Dragila, natomiast Isinbajewa podczas tych igrzysk nie zaliczyła żadnej wysokości.

W 2001 zdobyła kolejny złoty medal, tym razem na Mistrzostwach Europy Juniorów w Grosseto we Włoszech, gdzie skoczyła 4,40 m.

Na Mistrzostwach Europy w Monachium w 2002 pokonała wysokość 4,55 m, co wystarczyło jedynie na srebrny medal. 5 cm wyżej skoczyła jej rodaczka Swietłana Fieofanowa, która zdobyła złoto.

W 2003 Jelena Isinbajewa zrobiła kolejne postępy, wygrywając mistrzostwa Europy U-23 w Bydgoszczy z rezultatem 4,65 m. 13 lipca po raz pierwszy pobiła rekord świata, ustanawiając go na wysokości 4,82 m, na meetingu w Gateshead w Anglii, co uczyniło ją główną faworytką do zdobycia złotego medalu na Mistrzostwach Świata w Paryżu, gdzie jej braki techniczne wykorzystały rywalki, Fieofanowa oraz Becker, które zajęły dwa pierwsze miejsca. Jelena musiała zadowolić się brązem.

W 2004 skok o tyczce kobiet już dojrzał jako dyscyplina sportowa i podczas mityngu w Doniecku Jelena pobiła kolejny halowy rekord świata (4,83 m), który w ciągu tygodnia został pobity o 1 cm przez Fieofanową. W marcu, na Halowych Mistrzostwach Świata w Budapeszcie Jelena zdobyła złoty medal, bijąc rekord świata i skacząc 4,86 m. Drugie miejsce zajęła Dragila, trzecie Fieofanowa.

W czerwcu i lipcu trzy razy biła rekord świata, w Gateshead (4,87 m), w Birmingham (4,89 m) oraz w Londynie (4,90 cm) na stadionie Crystal Palace.

Skok o tyczce był jedną z najbardziej prestiżowych konkurencji na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach, a rywalizacja między Isinbajewą a Fieofanową podgrzewała tylko atmosferę. Kiedy wszystkie konkurencje zakończyły się, uwaga widzów była zwrócona na konkurs skoku o tyczce kobiet. Kiedy po zaliczeniu 4,75 Fieofanowa nie pokonała 4,90, złoto przypadło Jelenie, która pobiła dodatkowo rekord świata skokiem na wysokość 4,91. Brąz wywalczyła Polka Anna Rogowska.

W 2005 przyszły kolejne 4 rekordy świata. Pierwszy pobiła w Lozannie (4,93 m). Bicie rekordów centymetr po centymetrze przynosi jej ogromne zyski od sponsorów. Podobną taktykę objął niegdyś Serhij Bubka, który osiągnął rekord świata na poziomie 6,14 m. W czerwcu w Madrycie skoczyła 4,95 m, a na stadionie Crystal Palace w Londynie, 22 lipca 2005 pobiła dwa rekordy świata, najpierw skoczyła 4,96, po rekordzie Polski Anny Rogowskiej (4,80 m), a następnie za pierwszym razem pokonała magiczną barierę 5,00 m.

W tym samym roku na mistrzostwach świata w Helsinkach zdobyła również tytuł mistrzowski i po raz kolejny pobiła rekord świata wynikiem 5,01 m.

W 2006 wygrała halowe mistrzostwo świata w Moskwie wynikiem 4,80 m oraz mistrzostwo Europy w Göteborgu również z wynikiem 4,80 m.

W 2007 ponownie zdobyła tytuł mistrzowski na otwartym stadionie na mistrzostwach świata w Osace wynikiem 4,80 m. Ponadto wygrała wszystkie 6 zawodów Złotej Ligi, za co dostała milion dolarów do podziału z Amerykanką Sanyą Richards.

16 lutego 2008 w Doniecku poprawiła o 2 cm swój halowy rekord świata, uzyskując 4,95 m.

11 lipca 2008, podczas mitingu Golden League w Rzymie ponownie poprawiła należący do siebie rekord świata. Skokiem na 5,03 m zapewniła sobie zwycięstwo w zawodach oraz kolejny raz udowodniła, że nie ma sobie równych. 29 lipca 2008 ponownie poprawiła swój rekord, pokonując w Monako zawieszoną poprzeczkę na wysokości 5,04 m.

18 sierpnia 2008 bezapelacyjnie zwyciężyła w olimpijskim konkursie skoku o tyczce, pokonując za trzecim razem poprzeczkę na wysokości 5,05 m (rekord świata).

15 lutego 2009 zainaugurowała sezon zwyciężając w mityngu halowym w Doniecku, bijąc zarazem dwukrotnie własny halowy rekord świata – najpierw pokonała poprzeczkę zawieszoną na wysokości 4,97 m, a następnie pięciu metrów.

17 sierpnia 2009, startując w finałowym konkursie skoku o tyczce podczas mistrzostw świata w Berlinie, nie zaliczyła żadnej wysokości, rozpoczynając start na wysokości 4,75 m.

28 sierpnia 2009 na mitingu Weltklasse Zürich, będącym częścią zawodów Złotej Ligi, poprawiła o 1 cm swój własny rekord świata, skacząc w pierwszej próbie 5,06 m.

Po nieudanym występie w halowych mistrzostwach świata (Ad Dauha 2010) Isinbajewa opuściła letni sezon 2010^[6][7].

Rosjanka powróciła do startów 6 lutego 2011 po niemal rocznej przerwie w występach; wygrała mityng Russian Winter, uzyskując najlepszy wynik na świecie w tej części sezonu (4,81 m)^{[8][9][10][11][12]}. Drugim startem Isinbajewej w 2011 był mityng Samsung Pole Vault Stars w Doniecku, Rosjanka wygrała te zawody z rezultatem 4,85 m^[13]. Z powodu grypy nie wzięła udziału w halowych mistrzostwach Europy w Paryżu^[14].

Pierwszy występ Rosjanki w sezonie letnim miał miejsce w połowie lipca na mityngu KBC Night of Athletics – zwyciężyła z wynikiem 4,60 m^[15][16]. Trzy dni później Isinbajewa nie zaliczyła żadnej wysokości podczas zawodów we włoskim Lignano. Podczas mityngu Diamentowej Ligi – DN Galan 2011 – Rosjanka zwyciężyła, uzyskując swój najlepszy rezultat w sezonie – 4,76 m. Na mistrzostwach świata w koreańskim Daegu zajęła 6. miejsce z wynikiem 4,65 m.

23 lutego 2012 podczas mityngu XL Galan 2012 w Sztokholmie Isinbajewa poprawiła o 1 centymetr własny halowy rekord świata skacząc 5,01 m^[17][18][19]. M.in. ten wynik dał jej tytuł lekkoatletki lutego w plebiscycie European Athletics^[20][21]. W marcu została, czwarty raz w karierze, halową mistrzynią świata.

W sezonie letnim 2012 Rosjanka zaplanowała trzy starty przed igrzyskami olimpijskimi^[22][23].

W lipcu 2013, po zwycięstwie w mistrzostwach kraju^[24], zapowiedziała zawieszenie kariery po mistrzostwach świata w Moskwie. Nie wykluczyła jednak możliwości powrotu na igrzyska olimpijskie w 2016^[25].

W 2014 była burmistrzem wioski olimpijskiej podczas igrzysk w Soczi^[26].

W sierpniu 2016 roku została wybrana na ośmioletnią kadencję do Komisji Zawodniczej MKOl^[27].

Rok	Rodzaj zawodów	Miasto	Miejsce	Wynik
1998	Światowe igrzyska młodzieży	Moskwa	1.	4,00 m
1999	Mistrzostwa świata kadetów	Bydgoszcz	1.	4,10 m
2000	Mistrzostwa świata juniorów	Santiago	1.	4,20 m
2001	Mistrzostwa Europy juniorów	Grosseto	1.	4,40 m
2002	Mistrzostwa Europy	Monachium	2.	4,55 m
2003	Halowe Mistrzostwa Świata	Birmingham	2.	4,60 m
2003	Mistrzostwa Świata	Paryż	3.	4,60 m
2003	Młodzieżowe mistrzostwa Europy	Bydgoszcz	1.	4,65 m
2004	Halowe Mistrzostwa Świata	Budapeszt	1.	4,86 m
2004	Igrzyska Olimpijskie	Ateny	1.	4,91 m
2005	Halowe Mistrzostwa Europy	Madryt	1.	4,90 m
2005	Mistrzostwa Świata	Helsinki	1.	5,01 m
2006	Halowe Mistrzostwa Świata	Moskwa	1.	4,80 m
2006	Mistrzostwa Europy	Göteborg	1.	4,80 m
2007	Mistrzostwa Świata	Osaka	1.	4,80 m
2008	Halowe Mistrzostwa Świata	Walencja	1.	4,75 m
2008	Igrzyska Olimpijskie	Pekin	1.	5,05 m
2009	Światowy Finał IAAF	Saloniki	1.	4,80 m
2010	Halowe mistrzostwa świata	Doha	4.	4,60 m
2011	Mistrzostwa świata	Daegu	6.	4,65 m
2012	Halowe Mistrzostwa Świata	Stambuł	1.	4,80 m
2012	Igrzyska Olimpijskie	Londyn	3.	4,70 m
2013	Mistrzostwa świata	Moskwa	1.	4,89 m

Wynik	Miasto	Data
4,82 m	Gateshead	14 czerwca 2003
4,83 m	Donieck	15 lutego 2004
4,86 m	Budapeszt	6 marca 2004
4,87 m	Gateshead	27 czerwca 2004
4,89 m	Birmingham	25 lipca 2004
4,90 m	Londyn	30 lipca 2004
4,91 m	Ateny	24 sierpnia 2004
4,92 m	Bruksela	3 września 2004
4,93 m	Lozanna	5 lipca 2005
4,95 m	Madryt	16 lipca 2005
4,96 m	Londyn	22 lipca 2005
5,00 m	Londyn	22 lipca 2005
5,01 m	Helsinki	12 sierpnia 2005
5,03 m	Rzym	11 lipca 2008
5,04 m	Monako	29 lipca 2008
5,05 m	Pekin	18 sierpnia 2008
5,06 m	Zurych	28 sierpnia 2009

 Osobny artykuł: Historia najlepszego halowego wyniku na świecie w skoku o tyczce kobiet.

Wynik	Miasto	Data
4,81 m	Donieck	15 lutego 2004
4,83 m	Donieck	15 lutego 2004
4,86 m	Budapeszt	6 marca 2004
4,87 m	Donieck	12 lutego 2005
4,88 m	Birmingham	18 lutego 2005
4,89 m	Liévin	26 lutego 2005
4,90 m	Madryt	6 marca 2005
4,91 m	Donieck	12 lutego 2006
4,93 m	Donieck	10 lutego 2007
4,95 m	Donieck	16 lutego 2008
4,97 m	Donieck	15 lutego 2009
5,00 m	Donieck	15 lutego 2009
5,01 m	Sztokholm	23 lutego 2012

• Order Zasług dla Ojczyzny II Klasy (13 sierpnia 2012) – za wielki wkład w rozwój kultury fizycznej i sportu, wysokie osiągnięcia sportowe na zawodach XXX Olimpiady 2012 roku w mieście Londynie (Wielka Brytania)^[28]
• Order Zasług dla Ojczyzny IV Klasy (2 sierpnia 2009) – za wielki wkład w rozwój kultury fizycznej i sportu, wysokie osiągnięcia sportowe na zawodach XXIX Olimpiady 2008 roku w Pekinie^[29][30]
• Order Honoru (18 lutego 2006) – za wielki wkład w rozwój kultury fizycznej i sportu, wysokie osiągnięcia sportowe^[31][32]

• Jelena Isinbajewa w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2014-04-12].
• Jelena Isinbajewa, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26]  (ang.).
• Wyniki olimpijskie lekkoatletki w serwisie sports-reference.com. sports-reference.com. [dostęp 2024-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-14)]. (ang.).

Zobacz kolekcję cytatów Jelena Isinbajewa w Wikicytatach

• Jelena Isinbajewa – strona oficjalna (wersja archiwalna) (ang. • ros.)