.JPG) Pomosty wędkarskie w Lusówku | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowości nadbrzeżne | |
| Region | |
| Wysokość lustra |
79,6 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
117,5-121,9 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Długość linii brzegowej |
8830m |
| Objętość |
10479,0 tys. m³ |
| Hydrologia | |
| Klasa czystości wody |
III[1] (w roku 2000) |
| Rzeki zasilające | |
| Rzeki wypływające | |
| Rodzaj jeziora | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu poznańskiego  | |
Położenie na mapie gminy Tarnowo Podgórne  | |
 52°25′50″N 16°40′20″E/52,430556 16,672222
| |
| |
Jezioro Lusowskie – jezioro w woj. wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne, leżące na terenie Wysoczyzny Grodziskiej[2].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Jezioro leży około 5 km na zachód od granic Poznania. Linia brzegowa jest słabo rozwinięta, brzegi niemal bezleśne. Przez jezioro przepływa lub, według innych autorów, rozpoczyna się w nim rzeka Sama. Na północno-wschodnim krańcu jeziora znajduje się wieś Lusowo, zaś na południowo-zachodnim Lusówko.
Dane morfometryczne
[edytuj | edytuj kod]Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 117,5 ha[1] do 121,9 ha[3]. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 79,6 m n.p.m.[3] Średnia głębokość jeziora wynosi 8,6 m[3], natomiast głębokość maksymalna 19,5 m[3].
W oparciu o badania przeprowadzone w 2000 roku wody jeziora zaliczono do III klasy czystości[1].
Przyroda
[edytuj | edytuj kod]Na północnym brzegu akwenu stwierdzono w 1997 występowanie chrząszcza Anogcodes melanurus z rodziny zalęszczycowatych, co było nowym stanowiskiem na terytorium Polski[4].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Plaża w Lusowie -
Łodzie wędkarskie -
Szlak rowerowy
.JPG)
W kulturze
[edytuj | edytuj kod]W zbiorze opowiadań "Baśnie Doliny Samy" Łukasza Bernady znajduje się opowieść o jeziorniku, który miał zamieszkiwać jezioro, a którego miejscowi oskarżali o wszelkie tragedie i dlatego unikali brzegów oraz plaż. Wyjątek od tej reguły stanowiła niezbyt rozgarnięta, ale urocza Małgośka, która pewnej nocy wyciągnęła jeziornikowi haczyk rybacki z nogi i serdecznie się z nim zaprzyjaźniła. Gdy pewnego dnia zaginęło rodzeństwo z Lusówka, wieś oskarżyła jeziornika. Dzieci odnalazły się nad jeziorem, ale nie dlatego, że jeziornik je porwał, tylko uratował, gdy szły w stronę bagien. Od linczu uratowała go wiejska staruszka, rozpoznając w nim niejakiego Grzecha, dawniej wsiowego łobuza, który poszedł na bagna, zaginął i od tego czasu pokutował w jeziorze. Po wypowiedzeniu jego imienia chłopak zniknął i pokuta uległa wypełnieniu. Nad jeziorem przestało straszyć[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 544. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach 2018r. [online], warmaz.pl [dostęp 2024-07-25].
- ↑ a b c d według IRŚ za Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 544. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ Paweł Jałoszyński i inni, Nowe stanowiska Oedemeridae (Coleoptera: Tenebrionoidea) w Polsce, „Wiadomości Entomologiczne”, Poznań 2013.
- ↑ Łukasz Bernady, "O jeziorniku, co pokutował w Jeziorze Lusowskim", w: Baśnie Doliny Samy, AW Delta, Szamotuły 2014, ISBN 978-83-938095-1-6
