Köpenick

Köpenick
	Dzielnica Berlina
Herb	Flaga
Państwo	Niemcy
Miasto	Berlin
Okręg administracyjny	Treptow-Köpenick
W granicach Berlina	1 października 1920
Powierzchnia	34,92 km²
Populacja (31 sierpnia 2013); • liczba ludności	; 60 412
• gęstość	1730 os./km²
Strefa numeracyjna	030
Tablice rejestracyjne	B
	Położenie na mapie okręgu;
	52°26′N 13°34′E/52,433333 13,566667
	Multimedia w Wikimedia Commons

Köpenick, Berlin-Köpenick – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Treptow-Köpenick. Od 1 października 1920 w granicach miasta. Od około 1232 do 30 września 1920 samodzielne miasto. Leży na południowym brzegu jeziora Müggelsee, na wyspie u ujścia rzeki Dahme do Sprewy.

Znajduje się tutaj ratusz, kościół św. Wawrzyńca oraz zamek Köpenick.

Toponimia

Nazwa dzielnicy jest pochodzenia słowiańskiego, rekonstruowane połabskie Kop'nik pochodzi z prasłow. kopa czyli pagórek bądź wzniesienie^[1]. W języku polskim oddawana jako Kopnik^[2], Kopanica lub Kopanik^[3].

Historia

Początkowo Kopnik był grodem słowiańskim znajdującym się na terytorium plemienia Sprewian. Badania archeologiczne stwierdziły, że gród wzniesiono na początku IX wieku, który po zniszczeniu został w końcu X wieku rozbudowany. W XII wieku był siedzibą władcy słowiańskiego księcia Jaksy z Kopanicy. W 1200 roku zdobyty przez margrabiów miśnieńskich Wettynów, a następnie przeszedł w ręce brandenburskie. Brandenburczycy w miejsce grodu słowiańskiego zbudowali niewielki gródek. Na początku XIII wieku na północ od niego rozwinęła się osada miejska. W roku 1906 miasto przeszło do historii za sprawą szewca Wilhelma Voigta, zwanego później Kapitanem z Köpenick. W 1920 Köpenick włączono do Berlina.

Galeria

Dziedziniec ratusza w Köpenick
Zamek Köpenick
Pomnik Wilhelma Voigta przed ratuszem w Köpenick

Zobacz też

Przypisy

↑ Gerhard Schlimpert, Brandenburgisches Namenbuch, Teil III: Die Ortsnamen des Teltow, Weimar 1972, s. 111.
↑ Lech Leciejewicz: Słowianie zachodni : z dziejów tworzenia się średniowiecznej Europy. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989, s. 217. ISBN 83-04-02690-2.
↑ Wielka encyklopedia powszechna PWN, tom 6, Warszawa 1965, s. 28.

Bibliografia

Amt für Statistik Berlin-Brandenburg, Poczdam

[1] Gerhard Schlimpert, Brandenburgisches Namenbuch, Teil III: Die Ortsnamen des Teltow, Weimar 1972, s. 111.

[2] Lech Leciejewicz: Słowianie zachodni : z dziejów tworzenia się średniowiecznej Europy. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989, s. 217. ISBN 83-04-02690-2.

[3] Wielka encyklopedia powszechna PWN, tom 6, Warszawa 1965, s. 28.

[1]

[2]

[3]