Kamienica Emila Werckmeistra w Bydgoszczy

Kamienica Emila Werkmeistera w Bydgoszczy
	; Widok od ul. Jagiellońskiej
Państwo	Polska
Miejscowość	Bydgoszcz
Adres	ul. Jagiellońska 4
Typ budynku	kamienica
Styl architektoniczny	eklektyzm, neomanieryzm, neobarok
Architekt	Heinrich Seeling
Kondygnacje	4
Rozpoczęcie budowy	1910
Ukończenie budowy	1912
Ważniejsze przebudowy	1938
Pierwszy właściciel	Emil Werckmeister
	Położenie na mapie Bydgoszczy Kamienica Emila Werkmeistera w Bydgoszczy
	Położenie na mapie Polski Kamienica Emila Werkmeistera w Bydgoszczy
	Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Kamienica Emila Werkmeistera w Bydgoszczy
	53°07′25″N 18°00′10″E/53,123611 18,002778
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica Emila Werkmeistra w Bydgoszczy – zabytkowa kamienica w Bydgoszczy.

Położenie

Budynek stoi w południowej pierzei ul. Jagiellońskiej na rogu ul. Pocztowej, w pobliżu skrzyżowania z ul. Gdańską. Kamienica posiada elewacje od ul. Jagiellońskiej (bogato zdobioną) i ul. Pocztowej (skromniejszą).

Historia

Kamienica powstała w latach 1910–1912 na miejscu zburzonych spichlerzy, w których w 1907r. mieściła się winiarnia "Werckmeister"^[1]. Zaprojektował ją dla bydgoskiego kupca Emila Werkmeistra architekt Heinrich Seeling z Berlina^[2]. W 1920 roku budynek został zakupiony przez Komunalną Kasę Oszczędności miasta Bydgoszczy. Wykonano wtedy wewnętrzne prace modernizacyjne^[2]. W 1938 roku budynek rozbudowano poprzez nadbudowanie skrzydła i oficyn według projektu Jana Kossowskiego, tworząc jednolity, zamknięty kompleks bankowy^[2]. Obecnie na parterze budynku mieści się siedziba Banku Gdańskiego (Millennium), zaś kamienica stanowi własność prywatną.

Architektura

Kamienica posiada formę eklektyczna, z elementami neomanierystycznymi i neobarokowymi^[3]. Posiada mieszkalną mansardę i poddasze. W narożu znajduje się dwukondygnacyjny wykusz, nakryty hełmem cebulastym z iglicą^[3]. Elewacje są zdobione bogatym detalem architektonicznym: fryzami międzykondygnacyjnymi, blendami i gzymsami^[3]. Wykusz zdobiony jest płycinami z graficznym motywem solarnym, często stosowanym przez Heinricha Seelinga w innych jego projektach^[2]. Motyw ten został wykorzystany również w innych częściach elewacji (w szczycie, fryzie podokapowym).

Galeria

Widok od ul. Jagiellońskiej
Wykusz z płycinami z motywem solarnym
Kopuła
Fasada północna
Ryzalit

Zobacz też

Przypisy

↑ J. Święcicki "Bromberg"
↑ ^a ^b ^c ^d Bręczewska-Kulesza Daria: Bydgoskie realizacje Heinricha Seelinga. [w.] Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. Zeszyt 4. Pracownia Dokumentacji i Popularyzacji Zabytków Wojewódzkiego Ośrodka Kultury w Bydgoszczy. Bydgoszcz 1999
↑ ^a ^b ^c Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008. ISBN 978-83-927191-0-6

Bibliografia

Bręczewska-Kulesza Daria: Bydgoskie realizacje Heinricha Seelinga. [w.] Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. Zeszyt 4. Pracownia Dokumentacji i Popularyzacji Zabytków Wojewódzkiego Ośrodka Kultury w Bydgoszczy. Bydgoszcz 1999
Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008. ISBN 978-83-927191-0-6

[1] J. Święcicki "Bromberg"

[BKD-2] Bręczewska-Kulesza Daria: Bydgoskie realizacje Heinricha Seelinga. [w.] Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. Zeszyt 4. Pracownia Dokumentacji i Popularyzacji Zabytków Wojewódzkiego Ośrodka Kultury w Bydgoszczy. Bydgoszcz 1999

[PK-3] Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008. ISBN 978-83-927191-0-6

[1]

[2]

[3]