 pułkownik dyplomowany piechoty
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
szef, kierownik Sekcji, szef Wydziału, członek Państwowej Rady Emigracyjnej |
| Odznaczenia | |
  
| |
Karol Froehlich (ur. 30 października 1875[1][2], zm. 30 października 1924 w Łomży) – polski filolog-orientalista, pułkownik Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Do 1917 pełnił zawodową służbę wojskową w Armii Imperium Rosyjskiego, awansując w niej do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z 5 października 1916 roku. Następnie pełnił służbę w polskich formacjach wojskowych w Rosji.
Z dniem 3 listopada 1918 roku przyjęty został do Wojska Polskiego w stopniu podpułkownika i przydzielony do Departamentu I Organizacyjno-Mobilizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[3]. 1 czerwca 1919 roku został mianowany na stanowisko szefa Sekcji Regulaminów i Wyszkolenia Departamentu I Organizacyjno-Mobilizacyjnego[4]. Pod koniec tego roku objął stanowisko szefa Sekcji Wyszkolenia w tym samym departamencie. W sierpniu 1920 roku mianowany został kierownikiem Sekcji III Poboru i Uzupełnień w Oddziale I Organizacyjno-Mobilizacyjnym Sztabu M.S.Wojsk. 3 maja 1922 roku zweryfikowany został w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 73. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W sierpniu 1921 roku, w związku z przejściem Ministerstwa Spraw Wojskowych na organizację pokojową, mianowany został szefem Wydziału Poborowego w Departamencie X Spraw Poborowych. W październiku tego roku Minister Spraw Wojskowych mianował go członkiem Państwowej Rady Emigracyjnej, organu doradczego Urzędu Emigracyjnego[5]. W sierpniu 1923 roku wyznaczony został na stanowisko szefa Wydziału Poborowego w Departamencie I Piechoty MSWojsk. Pozostawał jednocześnie oficerem nadetatowym 69 Pułku Piechoty w Gnieźnie. Zmarł 30 października 1924 w Łomży[6][7].
Został osadnikiem wojskowym w powiecie horochowskim[8].
Został pochowany we wtorek 4 listopada 1924 w grobie rodzinnym na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 58, miejsce 48)[9].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[10]
- Krzyż Kawalerski Legii Honorowej – III Republika Francuska (12 stycznia 1923)[11]
- Order Świętego Skarbu IV klasy – Japonia (12 stycznia 1923)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ „Polska Zbrojna” Nr 302 z 4 listopada 1923 r. s. 5.
- ↑ Tadeusz Oracki, 1983: "Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku)"
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 5 z 18.01.1919 r.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 70 z 26 czerwca 1919 roku, poz. 2272.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 29 października 1921 roku, s. 1469.
- ↑ „Polska Zbrojna” Nr 300 z 1 listopada 1924 r. s. 6, nekrolog ś.p. Karola Froehlich zamieszczony przez żonę, matkę, córki, siostry, braci i rodzinę.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 134 z 24 grudnia 1924 roku, s. 758, tu jako miejsce śmierci podano Warszawę.
- ↑ Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 46. [dostęp 2015-04-05].
- ↑ śp. Karol Froehlich
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 15 z 15.03.1923 r.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Regina Czarnecka, Organizacja Ministerstwa Spraw Wojskowych (MSWojsk.) w latach 1918-1921, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 27, Centralne Archiwum Wojskowe, Warszawa 2005
- Tadeusz Böhm, Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918-1939, Wydawnictwo "Bellona", Warszawa 1994, ISBN 83-11-08368-1
